«Μοιρολόγια και μοιρολογίστρες του Ξηρομέρου» – «Κλάψτε, καλές, να κλάψουμε, να κλάψουμε τ’ς λεβέντες…»

Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη*

«Χτυπούν καμπάνες θλιβερά, πικρά φαρμακωμένα,
Για να τ’ ακούσει η γειτονιά, να ’ρθει η απάνου ρούγα…»

Τα μοιρολόγια αποτελούν ένα αναπόσπαστο πολιτισμικό κομμάτι της περιοχής του Ξηρομέρου. Στην περιοχή μοιρολογούν το νεκρό όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κήδευσής του αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του πένθους και για μια ζωή ιδιαίτερα αν ο νεκρός είναι νέος.

Ο θρήνος είναι γυναικεία υπόθεση. Η γυναικεία φύση ταυτισμένη με την ευαισθησία και τη μητρότητα ανέκαθεν θεωρούνταν η καταλληλότερη.

Η γυναίκα γεννά, η γυναίκα καλωσορίζει με το νανούρισμά της το βρέφος, η γυναίκα αποχαιρετά το νεκρό με το μοιρολόι της. Στην ορθόδοξη παράδοση η Παναγία ως θρηνωδούσα γυναίκα, που θρηνεί το μοναχογιό της, αποτελεί παρηγοριά για κάθε μάνα που έχασε παιδί. Οι υπερήλικες γυναίκες στο Ξηρόμερο θυμούνται και τραγουδούν το Μοιρολόγι της Παναγιάς.

Δείτε τη συνέχεια εδώ.

Στη μνήμη των γονιών μου Νικολάου και Ειρήνης Αγγέλη

*Φιλόλογος,
Δρ Κοινωνικής Λαογραφίας
e-mail: agelimaria@yahoo.gr