Αγρίνιο: Πέθανε ο Θανάσης Αλεξάκης, εμβληματική προσωπικότητα του ΚΚΕ

Ο Θανασης Αλεξάκης, εμβληματική προσωπικότητα του Αγρινίου, που ξεχώρισε για το ήθος του, τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες του μέσα απο τις γραμμές του ΚΚΕ, δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή.

Αφησε την τελευταία του πνοή πριν απο λίγη ώρα στο νοσοκομείο του Αγρινίου, σε ηλικία 82 ετών. Χθες Κυριακή, σύμφωνα με πληροφορίες, ειχε υποστεί βαρύ εγκεφαλικό, ενώ βρίσκονταν σε καφενείο.

Υπήρξε για περίπου 20 χρόνια Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου, στέλεχος του ΚΚΕ, πρόεδρος του παραρτήματος Αγρινίου της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ.

Ποιος ήταν ο Θανάσης Αλεξάκης

Ο Θανάσης Αλεξάκης, γεννήθηκε τον Ιούνιο του ’41 στο Αγρίνιο, λίγες μέρες μετά την είσοδο των Γερμανών στη πόλη και από μικρό παιδί ακόμα, βρέθηκε αντιμέτωπος με την βία του κράτους των νικητών του εμφυλίου (κατά την επίσημη ιστορική εκδοχή), ενός ένοπλου ταξικού αγώνα, που «ηττήθηκε, γιατί πάλεψε με υπέρτερες δυνάμεις (σύμφωνα με την δική του αντίληψη της ιστορίας)».

Το 1957 γίνεται μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ και συμμετέχει στις κινητοποιήσεις της νεολαίας της πόλης για το Κυπριακό. «Πάει φαντάρος» και τον Γενάρη του 1965 απολύεται. Δυο μήνες αργότερα περίπου, αναλαμβάνει το οργανωτικό των «Λαμπράκηδων» στο Αγρίνιο.

Στις 21 Απριλίου 1967, πρώτη μέρα της δικτατορίας των συνταγματαρχών, επιχειρούν μαζί με τον Παναγιώτη Μοσχονά και τον Αντώνη Δρούγκα να οργανώσουν την πρώτη αντιστασιακή ομάδα κατά της χούντας στο Αγρίνιο, αλλά η σύλληψη του Δρούγκα και της Ελπίδας Καρέλου, η οποία είχε στην κατοχή της έναν πολύγραφο, ματαιώνει τους σχεδιασμούς.

Ο ίδιος συλλαμβάνεται επτά μέρες αργότερα, ανήμερα τη Μεγάλη Παρασκευή, κατά την περιφορά του επιταφίου και οδηγείται στο κρατητήριο της Χωροφυλακής Αγρινίου, που βρισκόνταν εκείνη την εποχή στη Χαριλάου Τρικούπη, λίγα μέτρα πιο κάτω από το σημείο που βρίσκεται σήμερα η Χριστιανική Ένωση. Από κει τον οδηγούν στην Παλαμαϊκή Σχολή του Μεσολογγίου, στην οποία συγκεντρώνουν κρατούμενους από όλη την Αιτωλοακαρνανία.

Μια εβδομάδα αργότερα τους επιβιβάζουν όλους σε ένα φεριμπότ και στα ανοιχτά της Τουρλίδας τους μετεπιβιβάζουν σε ένα αρματαγωγό που «κατέβαινε» το Ιόνιο, μαζεύοντας τους «αντιφρονούντες» και τους οδηγούν στη Γυάρο. Μεταφέρεται με άλλους νεαρούς συγκρατούμενούς του για σωφρονισμό στις φυλακές του Ωρωπού. Επιστρέφει ξανά στη Γυάρο. Αργότερα μεταφέρεται στο Λακί της Λέρου και μετέπειτα με πειθαρχική στο Παρθένι.

Επιστρέφει στο Αγρίνιο με την γενική αμνηστία του 70 και από τότε μέχρι σήμερα δίνει τον δικό του αγώνα, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης εκλέγεται 4 φορές Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου.

πηγή φωτο-βιογραφικού: redlineagrinio