To Υπουργείο Παιδείας διαψεύδει την φημολογούμενη κατάργηση των Μουσικών Σχολείων
Με αφορμή τις φήμες ότι το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων σκοπεύει να καταργήσει τα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία, σε ανακοίνωση διευκρινίζονται τα εξής:
“Το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων όχι μόνο δεν σκοπεύει να συγχωνεύσει ή, πολύ περισσότερο, να καταργήσει τα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία, αλλά αντιθέτως έχει εμπράκτως αποδείξει με την ίδρυση νέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων την τελευταία διετία ότι κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση.
Συνεπώς, θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους εκπληρώνοντας τον παιδαγωγικό και πολιτιστικό σκοπό τους.
Σημειώνεται ότι σήμερα λειτουργούν σε όλη τη χώρα 48 Μουσικά και 6 Καλλιτεχνικά Σχολεία, ενώ έχει ήδη ιδρυθεί από το Υπουργείο Μουσικό Σχολείο στην Ελευσίνα και θα λειτουργήσει μόλις η δημοτική αρχή εξασφαλίσει κατάλληλο κτήριο για τη στέγασή του. Επίσης, από το σχολικό έτος 2019-2020 θα λειτουργήσει και το Καλλιτεχνικό Σχολείο Αθηνών.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν ιδρυθεί τα Μουσικά Σχολεία Καστοριάς, Λειβαδιάς, Σάμου και Αθήνας και τα Καλλιτεχνικά Σχολεία Κερατσινίου, Περιστερίου και Κοζάνης. Επιπλέον, οι πιστώσεις για αναπληρωτές για κάλυψη των αναγκών σε εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία έχουν αυξητική πορεία τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ λαμβάνεται μέριμνα για έγκαιρη πρόσληψη των αναπληρωτών από την αρχή του σχολικού έτους.
Η μόνη αλλαγή που προωθεί το Υπουργείο είναι η κατάργηση των Καλλιτεχνικών Επιτροπών καθώς οι αρμοδιότητές τους ανατίθενται στις επιστημονικές ομάδες του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π).
Τέλος, το ωρολόγιο πρόγραμμα των μουσικών/καλλιτεχνικών μαθημάτων δεν έχει αλλάξει και δεν έχει συρρικνωθεί, ούτε υπάρχει τέτοιος σχεδιασμός, ενώ για τα μαθήματα Γενικής Παιδείας ακολουθείται το πρόγραμμα σπουδών των αντίστοιχων σχολείων Γενικής Παιδείας, με μικρές προσαρμογές για διευκόλυνση του ειδικού χαρακτήρα των Μουσικών και των Καλλιτεχνικών Σχολείων”.
Η αξία της Καλλιτεχνικής Επιτροπής των μουσικών σχολείων, το αναντικατάστατό της και άλλα παραμύθια με δράκους και στοιχειά.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η πληροφορία πως καταργείται η λεγόμενη ‘’Καλλιτεχνική Επιτροπή‘’ των μουσικών σχολείων και ορισμένα πρόσωπα διαδίδουν πως κλείνουν τα μουσικά σχολεία όλης της γης, ότι ήδη προσγειώθηκαν εξωγήινα όντα στην Αττική καβάλα σε φοβερούς μωβ δράκους και πως έφθασε πια το τέλος του κόσμου! Αν και αρκετό καιρό πια δε δουλεύω στα μουσικά σχολεία, έπειτα από παρότρυνση φιλικών προσώπων αποφάσισα να καταθέσω κάποια στοιχεία αυτού του παραμυθιού το οποίο μάγεψε και μαγεύει πολλούς χρόνους τώρα τις τοπικές κοινωνίες και τις ζωές μικρών και μεγάλων.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσω απολογητικά τη θέση μου σχετικά με την ηγεσία της κυβέρνησης, του υπουργείου παιδείας και των σφουγγοκωλάριών της (παρατρεχάμενοι του υπουργείου απαιδείας ουσιαστικά, κομματικοδίετων πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων ‘εκπαιδευτικών’ αριστερο/δεξιών sites, συνδικαλιστών κλπ). Οι περισσότεροι άνθρωποι από εκεί μέσα, που εκφράζονται και δημόσια, είναι ξεκάθαρο πως είναι απλά ελληνόφωνοι ανθέλληνες, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την τρομερή τους άνεση να ψεύδονται απροκάλυπτα και να λειτουργούν ως συμμορία, καταπατώντας κάθε ιερό και όσιο αυτού του τόπου και όλης της ανθρωπότητας εν γένει.
Μετά την παραπάνω απαραίτητη διευκρίνιση, ας συνεχίσουμε με το παραμύθι μας. Πρωτίστως, ας αναρωτηθούμε ποιοι διαδίδουν τις φήμες περί λουκέτου στα μουσικά σχολεία; Μήπως είναι οι ίδιοι που ήδη απαρτίζουν την επιτροπή αυτή;; Λέω…μήπως;; Γιατί όμως;;;; Μήπως χάνουν την ‘κουτάλα’ και καταλαβαίνουν πως δε θα ‘εξουσιάζουν’ πια τα μαγειρέματα γύρω από τις προσλήψεις και δε θα τους ‘υποκλίνονται’ όλοι εκείνοι, μόνιμοι ή υποψήφιοι καθηγητές, μπας και τους βολέψουν στα σχολεία της αρεσκείας τους;; Μήπως;; Μπορεί. Ποιος ξέρει; Παραμύθι είναι…
Βρε..μπας και είναι οι ίδιοι που προσπαθούν από την άλλη να προωθήσουν τους εαυτούς τους με τηλεφωνήματα, συναδελφικές επαφές κλπ στις επιστημονικές ομάδες του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π);;; ουπς…!!
Πάμε τώρα στο ποιοι αποτελούσαν όλα αυτά τα 20 χρόνια τη συγκεκριμένη επιτροπή. Ο μύθος λέει πως η επιλογή ήταν πρωτίστως κομματική και αποτέλεσμα γνωριμιών. (Ξέρω πως πέφτετε από τα σύννεφα, αλλά είπαμε πως στα παραμύθια όλα συμβαίνουν). Αν εξαιρέσουμε κάποια πρόσωπα τώρα τελευταία, η επιτροπή μάζεψε τόσους και τόσους όλα αυτά τα χρόνια, οι οποίοι με ένα πτυχίο ή δίπλωμα βυζαντινής μουσικής και μόνο (εε;;!!) ή με κάποιο καλλιτεχνικό έργο (…!!) συναποφάσιζαν, προωθούσαν, οργάνωναν και θέσπιζαν το πρόγραμμα, τα μαθήματα, τις προσλήψεις κλπ στα μουσικά σχολεία!! Κάποιοι, οι οποίοι δεν είχαν ούτε πτυχίο πανεπιστημίου (δε μιλάμε καν για μεταπτυχιακό ή διδακτορικό πάνω στα παιδαγωγικά της μουσικής ή γενικότερα..) καθόριζαν και προωθούσαν ό,τι φαντασιώνονταν οι ίδιοι κατάλληλο για την εκπαίδευση των μαθητών στα μουσικά σχολεία!! Και κάποιοι άλλοι οι οποίοι είχαν να παρουσιάσουν κάποιες συναυλίες, κάποιες συνθέσεις και κάμποσες συμμετοχές σε δισκάκια κάθε είδους, είχαν λόγο και αποφάσιζαν πώς θα μορφωθούν και πώς θα καλλιεργηθούν τα παιδιά μας στο σχολείο!!!! Σαν να λες ο μπακάλης στη γειτονιά μας είναι πολύ γρήγορος στο λογαριασμό και γι’ αυτό θα τον βάλω στην επιτροπή που θα κρίνει πώς πρέπει να οργανωθεί και να στηθεί το μάθημα των μαθηματικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση!! Ακριβώς το ίδιο! Μπανανία (ή μάλλον, ..ούτε στη Μπανανία τέτοιο πράγμα)… Το παραμύθι μας συνεχίζεται…
Κάποτε, εμφανίστηκε ένας δράκος σε ένα μουσικό σχολείο της επαρχίας και θέλησε να βολέψει στο μουσικό κάστρο της περιοχής του ένα δικό του προσώπατο. Ο αναπληρωτής ιππότης που βρέθηκε να αδικείται απευθύνθηκε σε συλλογικό όργανο του πανεπιστημίου του τμήματος απ’ όπου αποφοίτησε και το τελευταίο κατήγγειλε, ως όφειλε, την αδικία και το θέμα τακτοποιήθηκε. Τότε, κάποιο ηλιόλουστο πρωινό, κτύπησε το τηλέφωνο του προέδρου των αναπληρωτών ιπποτών της μουσικής και ακούστηκε η βαθιά, τρεμάμενη, οργισμένη φωνή ενός μέλους της μαγικής κακοτεχνικής επιτροπής του παραμυθιού μας: ‘Άκου να σου πω.. Μην πολυχώνεσαι στα χωράφια μας, γιατί δε σας βλέπω καλά.. Τα ίδια έκανε και κάποιος άλλος παλιότερα που ήταν στη θέση και… Θυμάσαι τότε το 2012-13 που δε δουλέψατε καθόλου;; Εγώ τις έκοψα τις πιστώσεις του κλάδου σας.. Γι’αυτό … μόκο…’ (Ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο. Κανένας εισαγγελέας βρε παιδιά;; Τι έγινε με τις προσλήψεις το 2012-13;;;). Φυσικά, επειδή δεν ήξερε κι αυτός που έμπλεξε, πήρε τη δέουσα απάντηση από τον πρόεδρο και τους αναπληρωτές ιππότες της στρογγυλής πανεπιστημιακής τραπέζης.
Λέγεται επίσης πως μια νεράιδα με ένα μουσικό ξωτικό κάποτε, κατέθεσαν πως είναι ο ίδιος της επιτροπής που ‘δε μπορεί να βλέπει αναπληρωτή στο ίδιο σχολείο πάνω από τέσσερα χρόνια’! Γι’ αυτό αγαπητοί γονείς, παιδιά, διευθυντές, καθηγητές, κυρίες και κύριοι κόβονται οι πιστώσεις για κάποια μουσικά όργανα σε ορισμένα μουσικά σχολεία, είτε υπάρχουν αρκετοί ή και υπεραρκετοί μαθητές που το δηλώνουν και το περιμένουν!! (Έτσι λέει ο μύθος..) Τι μας νοιάζει αν αγόρασες όργανο αγαπητό μας παιδί; Τι μας νοιάζει αν το περιμένεις χρόνια τώρα; Τι σημαίνει πως το δικαιούσαι;; Τι είσαι;; Αναπληρωτής, ωρομίσθιος και έχεις οικογένεια;; Τι μας νοιάζει κύριε αν αγωνιάτε όλοι και ξεσπιτώνεστε κάθε τόσο;; Μπορεί το σχολείο να έχει τις απαραίτητες ώρες, οι μαθητές και οι οικογένειές τους να θέλουν καθηγητή και να επενδύουν σε αυτό το δικαίωμα, όμως εμείς δε γουστάρουμε ρε φίλε.. Τι θες πια;;; Έχουμε την εξουσία και τη μαγική δύναμη της κακοτεχνικής μας επιτροπής και το κάνουμε!! Τύφλα να ‘χει ο Σάρουμαν! (Αυτό βέβαια δε συμβαίνει σε όλα τα μουσικά σχολεία του μύθου μας.. Σε εκείνα που οι ίδιοι βολτάρουν..δε γίνεται φυσικά. Ή είσαι εξουσία ή όχι..)
Καλύτερα εδώ να κλείσουμε αυτό το πρώτο μέρος του παραμυθιού μας για το ρόλο, τα μέλη και την κουτάλα της επιτροπής αυτής. Εάν υπάρξει λόγος, θα συνεχίσουμε με το άλλο παραμύθι των διορισμών, των προσόντων και αποφάσεων των μελών της καλλιτεχνικής –και καλά είπαμε- επιτροπής.
Τέλος πάντων. Για να μην είμαστε άδικοι, το γεγονός πως σε κάθε πόλη τα μουσικά σχολεία αποτελούν το καμάρι και τη χαρά τόσο πολλών ανθρώπων, οφείλεται σημαντικά σε κάποια πρόσωπα που υπήρξαν και μέλη της καλλιτεχνικής επιτροπής. Είναι αλήθεια πως σπάνια βλέπεις σήμερα τα παιδιά που τελειώνουν το σχολείο να επιστρέφουν με χαρά σε αυτό και να αναπολούν τις όμορφες στιγμές που πέρασαν εκεί μέσα, μαζί με τους συμμαθητές και τους καθηγητές τους. Στιγμές, ώρες, ημέρες και χρόνια με πολλή προσπάθεια, πολλή μελέτη, πολλές υποχωρήσεις, κοινό στόχο και συλλογική εργασία, κάτω από την επίβλεψη κάποιου προσώπου που τους ενέπνεε και πρώτος αυτός θυσίαζε προσωπικές και οικογενειακές στιγμές, για χάρη του λειτουργήματός του. Το τελευταίο συμβαίνει κατά κανόνα στα μουσικά σχολεία και ίσως είναι το πιο σπάνιο φαινόμενο στην εκπαίδευση σήμερα. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε μπορούν να πάνε προς το καλύτερο τα πράγματα, κάτι το οποίο όπως φαίνεται θα βοηθηθεί με την κατάργηση αυτής της μαγικής επιτροπής που ‘μαγειρεύει’ τα πράγματα στα μουσικά σχολεία με τόσο φάλτσο τρόπο, χρόνια τώρα, σε βάρος μαθητών, οικογενειών, καθηγητών, σχολείων και όλης της κοινωνίας, για να είμαστε ακριβείς.
Και ζήσανε αυτοί καλά..κι εμείς καλύτερα! Έτσι λέμε στα..παραμύθια μας.
Με τιμή,
ο καταγραφέας του μύθου
Ιωάννης Σιδηρόπουλος
-Εάν θέλετε, δημοσιεύστε το στις απόψεις των αναγνωστών σας. Ευχαριστώ πολύ-