"Παραμύθια στο ασανσέρ" στην παιδική-νεανική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.

Στις 18 Φεβρουαρίου η έναρξη των οργανωμένων πρωινών παραστάσεων

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, πιστό στον παιδαγωγικό του ρόλο και στην επιμορφωτική πολιτιστική  πορεία ενός θεατρικού Οργανισμού και με γνώμονα τη θετική ανταπόκριση και αποδοχή των παραγωγών μας από το κοινό της πόλης μας, αποφάσισε για φέτος να παρουσιάσει στην Παιδική-Νεανική Σκηνή του, την παράσταση «Παραμύθια στο Ασανσέρ». Το κείμενο και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο γνωστός και καταξιωμένος σκηνοθέτης –Τάσος Ράτζος.

Το πρόγραμμα των οργανωμένων πρωινών παραστάσεων  για τους μαθητές της Α’ βάθμιας και Β’ βάθμιας εκπαίδευσης (Γυμνάσια Α’και Β’τάξης) θα ξεκινήσει από

18 Φεβρουαρίου 2015 και θα συνεχιστεί περίπου έως τα μέσα Μαρτίου 2015. Εβδομαδιαία θα δίνονται μία ή δύο παραστάσεις ημερησίως, ανάλογα και με τις υποχρεώσεις του προγράμματος του θεάτρου.

Για την παράσταση:

Η παράσταση παρουσιάζει 7 λαϊκά παραμύθια από την Ελλάδα και την Κύπρο θέλοντας να θυμίσει στους μεγαλύτερους και να διδάξει στα παιδιά, μέσα από την ελληνική παράδοση, έννοιες που τείνουν να εκλείψουν αλλά και δίνοντας την δυνατότητα να ψυχαγωγηθούν οι γονείς μαζί με τα παιδιά.

Πόσοι λόγοι υπάρχουν για να δει κανείς τα «Παραμύθια στο ασανσέρ»;

θα τα δει κάποιος γιατί είναι:

 Μια πολύ προσεγμένη και φροντισμένη παράσταση, γεμάτη φαντασία, δημιουργικότητα, ενέργεια, ροή, ρυθμό, χρώμα, κίνηση, μουσική και τραγούδι. Ταξιδεύεις, χορεύεις και τραγουδάς μαζί με φοβισμένους λαγούς και χαρούμενα βατράχια, με περίεργους γέρους και γριές, με πλούσιους αλλά δυστυχισμένους τσιγκούνηδες και ευτυχισμένους φτωχούς, με τρομαγμένους γίγαντες, με πονηρά φίδια και έξυπνους κάβουρες.

Γιατί τα παραμύθια που ξεδιπλώνονται πάνω στη σκηνή είναι τόσο παλιά μα και τόσο σύγχρονα, είναι τόσο ανάλαφρα αλλά και τόσο διδακτικά. Γιατί προκαλούνται όλες οι αισθήσεις μέσα από ένα θεατρικό παιχνίδι. Γιατί τα συναισθήματα εναλλάσσονται με τον ρυθμό της πραγματικότητας, μόνο που εδώ μένει πάντα το χαμόγελο στο τέλος.

Γιατί πιάνεις τον εαυτό σου να κοιτά τη σκηνή με ανοιχτό το στόμα, σαν το μικρό παιδί που κάθεται δίπλα σου, γιατί χτυπάς με κέφι τα πόδια σου στο ρυθμό, γιατί χειροκροτείς με μανία από τη χαρά σου, γιατί γελάς με την καρδιά σου, γιατί φεύγεις από την παράσταση σφυρίζοντας μελωδίες και σιγοψιθυρίζοντας τους στίχους των τραγουδιών.

Γιατί έχουμε όλοι την ανάγκη να ξεφεύγουμε από την πεζή πραγματικότητα, ακούγοντας παραμύθια βγαλμένα από την παράδοσή μας, βγαλμένα μέσα από τη ζωή.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η παράσταση θέλει ν΄ απαντήσει σε δύο ερωτήσεις: η πρώτη είναι αν σήμερα υπάρχει ανάγκη να ξανά -ακουστεί το ελληνικό λαϊκό παραμύθι, η αλλιώς να το αφήσουμε ξεχασμένο στις συλλογές των άξιων παραμυθάδων.

Αν δηλαδή μέσα σ΄ αυτό υπάρχει ύλη χρήσιμη για  τον σύγχρονο άνθρωπο- και ιδιαίτερα για τα παιδιά, που δυστυχώς πλήττονται από την υπερβολική χρήση της τεχνολογίας, που έχει χτίσει έναν παραμυθόκοσμο, πρόναο του  πειθήνιου  καταναλωτή-  κι αν διαπιστώσουμε πως, ναι, είναι κόσμος απαραίτητος, τότε να φτιάξουμε και χώρο για το παραμύθι.

Και η δεύτερη ερώτηση είναι τι έλεγε ο ελληνικός λαός  για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο. Να ακούσουμε δηλαδή τι λέει για το χρήμα , τη  φιλία , την εκπαίδευση, την απερισκεψία, την υπευθυνότητα, την τιμωρία η την ατιμωρησία και να μην ξεχνάμε ότι ο νηστικός ονειρεύεται καρβέλια,  ο λαός στα παραμύθια θέλει να βασιλεύει η απόλυτη δικαιοσύνη…

Η ταυτότητα της παράστασης

Συντελεστες

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Τάσος Ράτζος

Σκηνικά-Κοστούμια: Ιωάννα Στεφανοπούλου

Μουσικός: Θοδωρής Παπαδημητρίου

Επιμέλεια κίνησης:  Ειρήνη Κολογηρά

Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγέλω Παπαγγελοδήμου

Παίζουν:

Ιωάννα Τζίκα , Ελένη Μισχοπούλου ,  Κρίκος Δημήτρης, Κωχ Αλέξανδρος  , Ορφανού Μαρία.