Το σχολείο – Αλμοντοβάρ

Της Δέσποινας Πάντου, Καθηγήτριας Φυσικής στο 1ο ΓΕΛ Αγρινίου, Γραμματέα της Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας

Να μπω αμέσως στο θέμα. Άλλωστε, αν αρχίσω να απαριθμώ τα καθήκοντα των εκπαιδευτικών και το φόρτο εργασίας που καλούνται να βγάλουν εις πέρας, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέσω πάνω στον γνωστό «τοίχο»: Έχετε 3 μήνες καλοκαιρινές διακοπές (παρεπιπτόντως να διορθώσω: 2 είναι), έχετε Χριστούγεννα, Πάσχα και όλα τα συναφή.

Στο θέμα λοιπόν:
Οι Εκπαιδευτικοί, ιδιαίτερα των Λυκείων, εκτός από τη διοργάνωση θεατρικών, προγραμμάτων, ημερίδων και κάθε είδους δράσεων για ένα ανοιχτό στην κοινωνία σχολείο κατά τα αμερικανικά πρότυπα και εκτός από τη διδασκαλία μιας τεράστιας σε όγκο ύλης, υποχρεούνται εβδομαδιαίως και ανελλιπώς, να ασκούν καθήκοντα γραμματέως:
Να παρακολουθούν στενά, να καταχωρούν τις απουσίες των μαθητριών /ών στο myschool, όπως και να κρούουν τον κώδωνα στους μαθητές των οποίων οι απουσίες έχουν ανοδική πορεία για να μην υπερβούν το όριο των 114 απουσιών που ισχύει στα Γενικά Λύκεια της χώρας, αλλά και ενημερώνουν, μέσω αποστολής mail τους γονείς/κηδεμόνες σχετικά.
Κάθε εκπαιδευτικός αναλαμβάνει ένα τμήμα, κάνει τον έλεγχο, μην ξεφύγει τίποτα και ακολουθεί ενίοτε δεύτερος έλεγχος από την Υποδιεύθυνση.

Είπαμε: όριο απουσιών 114 (μη συμπεριλαμβανομένων απουσιών λόγω covid ή εποχικής γρίππης) και εβδομαδιαίος ανελλιπής έλεγχος!
Και σήμερα, Πέμπτη 18/05/23, τελευταία μέρα για τα Γενικά Λύκεια πριν σημάνει το καμπανάκι έναρξης της εξεταστικής περιόδου, έρχεται το χαρτί!

Όχι, δεν καταλάβατε. Έρχεται ΤΟ ΧΑΡΤΙ.

Για λόγους «ανωτέρας βίας», οι απουσίες όλων των μαθητών, όσες κι αν είναι, 114 ή 314 και βάλε, μπορούν να διαγραφούν, αρκεί να προσκομισθούν τα κατάλληλα δικαιολογητικά. Και ρέουν σωρηδόν τα χαρτιά από γιατρούς, ψυχολόγους ή ό,τι άλλο. Και τρέχουν κι αυτοί οι άμοιροι οι καθηγητές να διορθώσουν το κακό.

Εξαθλιωμένοι οικονομικά (τέτοιο πάγωμα στους μισθούς δεν πρέπει να‘χει γνωρίσει κλάδος), εξουθενωμένοι ψυχολογικά υπό το βάρος της τεράστιας εξεταστέας ύλης που πρέπει να διδαχθεί και των δράσεων που πρέπει να εκπονήσουν για να «βγει» και το σχολείο προς τα έξω και τώρα ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΟΙ – ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ στα μάτια των μαθητών τους… Και αυτών που έχουν υπερβεί κατά πολύ, κατά πάρα πολύ, το όριο των απουσιών και αυτών που πρόσεχαν όλη τη χρονιά να μην το υπερβούν.

Έως και την τελευταία μέρα η φαιδρότητα στο απώγειό της κι οι καθηγητές σαν πρωταγωνιστές σε ταινία του Αλμοντοβάρ…