Η έλλειψη σχεδιασμού και ουσιαστικής παρέμβασης στα θέματα που άπτονται την ανάδειξη της λαογραφίας και της παράδοσής μας, έχει οδηγήσει πολλούς αξιέπαινους συμπολίτες μας να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να δημιουργήσουν, χωρίς κρατικούς πόρους, ειδικούς χώρους που σέβονται και προστατεύουν την συλλογική εθνική μας μνήμη.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το Λαογραφικό, Ιστορικό, Φιλολογικό Μουσείο της Αιτωλοακαρνανίας (Λ.Ι.Φ.Μ.Α.), που ιδρύθηκε στο Αγρίνιο το 1977 από τον Παναιτωλοακαρνανικό Σύλλογο Γυναικών και λειτουργεί μέχρι σήμερα, χάρις την ανιδιοτελή προσφορά των μελών του. Φιλοξενεί περισσότερα από 2.500 εκθέματα που εκτείνονται χρονικά από το 1821 έως το 1920, κυρίως από την περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, με σημαντικότερο, όμως, έκθεμα την ιστορική σημαία της Ύδρας. Περιλαμβάνει χώρους με ιστορικές, θρησκευτικές, νομισματικές, φιλολογικές, αγροτικές και λαογραφικές θεματικές, καθώς και δανειστική βιβλιοθήκη.
Στα χρόνια λειτουργίας του, κατάφερε να χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού, ως ένα από τα καλύτερα περιφερειακά Μουσεία της χώρας και να συνεργαστεί με τα πιο γνωστά Μουσεία του εξωτερικού. Είναι μέλος των: I.C.OM (Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων), Δ.ΟΛ.Τ. (Διεθνούς Οργάνωσης Λαϊκής Τέχνης),T.I.C.C.I.H. (Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς), I.C.L.M. (Διεθνούς Επιτροπής Φιλολογικών Μουσείων).
Αυτή λοιπόν η τόσο σημαντική εθελοντική προσφορά, κινδυνεύει να χαθεί, εξαιτίας της έλλειψης κονδυλίων. Όπως τονίζει με κοινοβουλευτική της παρέμβαση προς τους Υπουργούς Πολιτισμού και Αθλητισμού, Τουρισμού, Εσωτερικών, η Βουλευτής Αιτωλ/νίας της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκη Φούντα, το Λαογραφικό Μουσείο στεγάζεται σε δύο ανεξάρτητα μισθωμένα κτίρια στο κέντρο του Αγρινίου, τα οποία όμως δεν είναι ούτε κατάλληλα, ούτε αρκετά ευρύχωρα, ώστε να αναδεικνύονται τα πλούσια και σημαντικά ευρήματα. Τα εκθέματα μοιάζουν «στοιβαγμένα», ενώ υπάρχουν και αντικείμενα τα οποία είναι παρατημένα σε διάφορες αποθήκες. Παράλληλα, το Μουσείο αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα εξαιτίας των λειτουργικών του εξόδων.
Η λαογραφική μας παράδοση πρέπει να αναδειχθεί και να διατηρηθεί και για αυτό, είναι σημαντικό να εξεταστεί η χρηματοδότηση του Μουσείου και η παραχώρηση ενός κατάλληλου, ενιαίου χώρου, που θα προστατεύει τα πολύτιμα εκθέματά του.
Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρξει ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός για ολόκληρη την Επικράτεια που θα αφορά στην προώθηση της λαϊκής μας ιστορίας, ώστε να μεταδίδεται η παράδοσή μας και στις νέες γενιές. Η μελέτη, συντήρηση και προβολή του λαϊκού μας πολιτισμού είναι ιδιαίτερα σημαντική και δεν μπορεί παρά να αποτελεί προτεραιότητα.
