Λαζάρα: Το έθιμο της Βόνιτσας, την παραμονή του Λαζάρου (video)

Παραμονή της ανάστασης του Λαζάρου. Λόγω του ότι η εορτή της ανάστασης του Λαζάρου είναι «κινητή» και εξαρτάται από την ημερομηνία του Χριστιανικού Ορθόδοξου Πάσχα, δεν υπάρχει η σταθερή ημερομηνία τέλεσης του εθίμου.

Το έθιμο από τον χρόνο αρχικής προέλευσης τελείται μια φορά τον χρόνο, χωρίς όμως να υπάρχει «υποχρέωση» πραγματοποίησης.

Διαχρονικά έχουμε εξιστορήσεις για περιόδους που δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά και για συγκεκριμένες χρονιές που λόγω σοβαρού πένθους των «αφηγητών» δεν έγινε το έθιμο. Επίσης η Λαζάρα τραγουδιέται από Βονιτσιάνους σε χρονικές στιγμές ευθυμίας ή και ακόμη τα βράδια των αγρυπνιών, με διαφορετικούς στίχους αλλά πάντα στο ίδιο μέτρο μουσικής.

Ήθη που προκάλεσαν το έθιμο: Η χρονική περίοδος που τελείται το έθιμο είναι η εαρινή ισημερία, με τις ανόδους των χυμών στα δέντρα, με τις εξάρσεις των ανθρώπινων αρχέγονων συναισθημάτων, με την ανάγκη των ανθρώπων να έρθουν σε επικοινωνία και να εκφράσουν με ευγενικό τρόπο τις ευχές τους για την νέα χρονιά δημιουργίας της φύσης. Οι ευχές των ανθρώπων διαφέρουν ανάλογα με το που απευθύνονται και το τι ανάγκες έχει μια οικογένεια.

Δεν υπάρχουν γραπτές πληροφορίες για την περίοδο που άρχισε το έθιμο. Στις εφημερίδες της Βόνιτσας, περιόδου 1936-1937, δεν καταγράφεται καμιά πληροφορία που να έχει κύριο θέμα την Λαζάρα αλλά ούτε και σαν επι μέρους πληροφορία.

Περιγραφή του εθίμου: Μια ομάδα από Βονιτσιάνους, ηλικίας συνήθως άνω των 50 ετών, συγκεντρώνεται το βράδυ της παραμονής του Σαββάτου (Σάββατο, η εορτή του Λαζάρου). Η συγκέντρωση παλαιά γίνονταν στην εκάστοτε «λόμπα». Ως λόμπα νοείται το κατάστημα παραγωγής και διάθεσης οινοπνευματωδών ποτών. Τελευταία λόμπα στην Βόνιτσα ήταν το κατάστημα της Κας Αθανασίας Χατζηβασιλείου.

Μιας γυναίκας που γνώριζε τις φόρμουλες κατασκευής ποτών, αλλά και μιας γυναίκας με δυνατό χαρακτήρα.

Περισσότερα για το έθιμο αυτό, περιγράφονται στην εξαιρετική εργασία του Ιωάννη Ντίνου, μαθητή Γ’ Γυμνασίου του Γυμνασίου Βόνιτσας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρουσιάζει και το σχετικό video, που επιμελήθηκε ο Μιχαήλ Κουτουρίνης:

Η εργασία του Ιωάννη Ντίνου.