Στην Κοιλάδα του Αχελώου: Ένας τρόπος διακοπών που κάθε χρόνο προσελκύει
Όποιος παρακολουθήσει τηλεοπτικά τους λουόμενους στα γαλαζοπράσινα νερά και την χρυσή αμμουδιά, δίπλα στο πράσινο τοπίο αδυνατεί να φανταστεί πως δεν πρόκειται για κάποιο ελληνικό νησί.
Και όμως, όπως αποκαλύπτει ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βασίλης Σιώμος, πρόκειται για την όχθη του Αχελώου ποταμού στην Ήπειρο.
Επάνω σε μια πλαταριά, μια κατασκευή αιωρούμενη και κινούμενη με τροχαλίες, που συνδέει τις δυο όχθες η μεταφορά επάνω από το ποτάμι εξελίσσεται σε περιπέτεια και ένα είδος άθλησης.
Ένας τρόπος διακοπών που δεν διαφέρει ως προς τα συνήθη, δηλαδή παραλία, μπάνιο, ηλιοθεραπεία, και παιχνίδια στο νερό, αλλά λιγότερο επιβλαβής για την ψυχολογική υγεία, το πορτοφόλι και πρόσφορος για οικογένειες ή νέους που αναζητούν συγκινήσεις.
Ο τόπος αναπτύσσεται τουριστικά και επιστρέφουν πλέον νέοι άνθρωποι, όπως η Μερόπη Κοσσυβάκη, φοιτήτρια, γεννημένη στις Βρυξέλλες, η οποία κάθε χρόνο ανυπομονεί να γυρίσει στα πάτρια εδάφη και όχι μόνο για ξεκούραση. Κάθε χρόνο βάζουν και ένα πετραδάκι για να βοηθήσουν στην προβολή και ανάπτυξη του τόπου, με την διοργάνωση πλήθους δραστηριοτήτων, όπως λέει.
Το Ρίβερ – πάρτι της κοιλάδας του Αχελώου γίνεται πλέον γνωστό και εκτός συνόρων, ενώ καταστρώνουν εκδρομές και πεζοπορίες δίπλα στο ποτάμι, καταβάσεις ράφτινγ, ορεινή ποδηλασία, αλεξίπτωτο πλαγιάς και ότι άλλο μπορεί να προσφέρει συγκινήσεις. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να γίνει γνωστό το μέρος σημειώνει η Μερώπη, η οποία μαζί με άλλους νέους της περιοχής αποφάσισαν να παρουσιάζουν τα πολλά πρόσωπα ενός ταξιδιωτικού πακέτου, ιδιαίτερα οικονομικού, συγκρινόμενου με άλλες υποτίθεται διάσημες νησιωτικές περιοχές. Το συγκριτικό πλεονέκτημα είναι τα όμορφα τοπία, τα πέτρινα γεφύρια και τα Μοναστήρια, την ιστορία, την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, ειδικά με τις πολλές γιορτές το καλοκαίρι, και με την μοναδική ηπειρώτικη κουζίνα.
Ο Χρήστος Καπερώνης, πρόεδρος της Αδελφότητος Πηγιωτών Άρτας, κάτοικος της περιοχής, υπενθυμίζει ότι η πρώτη πλαταριά κατασκευάστηκε την δεκαετία του 1960 και ήταν το μοναδικό μέσο σύνδεσης των κατοίκων που ζούσαν ανάμεσα στις όχθες του ποταμού. «Ο Αχελώος είναι το δικό μας νησί, με αμμουδιές και πεντακάθαρο φυσικό νερό από τα βουνά και παγωμένο όσο χρειάζεται για τις ημέρες του καύσωνα».
Σύμφωνα με τον κ. Καπερώνη, οι δραστηριότητες που πραγματοποιούνται συγκεντρώνουν κάθε χρόνο 20.000- 30.000 άτομα. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και στόχος είναι να μάθουν για αυτήν την απίθανη Ελλάδα περισσότεροι ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Η προσπάθεια όπως όλα δείχνουν επιβραβεύεται, αφού αρκετές διασημότητες ανακαλύπτουν την άλλη Ελλάδα του είναι και όχι του φαίνεσθαι.
Ο επισκέπτης δεν θα βαρεθεί στην παραποτάμια περιοχή του Αχελώου, έως εκεί που φτάνει το βλέμμα, πέρα από τις κορυφογραμμές και τα ελατοδάση, περιβάλλεται από μια υπέροχη φύση, την οποία μπορούν να εκτιμήσουν λαοί όπως οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί, που είναι ιδιαίτερα δεμένοι με τα δάση.
