Καθαρά Δευτέρα: Ξετυλίγοντας την καλούμπα…των αναμνήσεων
Οι μανάδες μας είχαν βάλει τα απαραίτητα στα καλάθια και στις τσάντες, τουρσί, τώρα το λένε πίκλες, ελιές, λίγο χταποδάκι, χαλβά, ουζάκι, λαγάνα, φασόλια, ταραμοσαλάτα, δυό κουρέλια, νερό…και ποδαρόδρομο μέχρι το ύψωμα της Αγίας Παρασκευής.
 |
| 1960…Καθαρή Δευτέρα στο Στράτο |
Το ραδιόφωνο με τις μπαταρίες στα χέρια, οι μεγαλύτεροι τα μπουζουκάκια τους και εμείς τα παιδιά, τους χαρταετούς μας.
Ο χαρταετός…το αγαπημένο έθιμο για μικρά και μεγάλα παιδιά, ο χαρταετός που μας πρόσφερε με τις τρελές και απίθανες πτήσεις του μοναδικές στιγμές χαράς.
Μέρες πριν στην αγορά, να ψωνίζουμε κόλες γλασέ ή σκέτες λαδόκολλες για να τις ζωγραφίσουμε, καλούμπα. Έπειτα να ψάχνουμε στα ρέματα για καλάμια, να μαζεύουμε πολλές εφημερίδες για την ουρά και να φτιάχνουμε τον χαρταετό μας. Με ιδιαίτερο τελετουργικό τρόπο, από τα χεράκια του μπαμπά μου τα πρώτα χρόνια και αργότερα μόνοι μας.
“Το μυστικό για έναν καλό χαρταετό, έλεγε, είναι στα ζύγια, στην ουρά… και στον καιρό!!!”
Από μέρες πριν ρωτούσαμε να μάθουμε για τον καιρό. Αν έλεγαν ότι θα βρέχει…η στεναχώρια μας μεγάλη. Αέρα θέλαμε. Να φυσάει αρκετά. Έπρεπε ο χαρταετός μας να πετάξει με την πρώτη!!!
Και στο πέταγμα…πόσες φορές φοβηθήκαμε ότι θα σπάσουν τα καλάμια ή ο σπάγκος, ότι θα σκιστεί το χαρτί ή θα χαλάσουν τα ζύγια του…
Κι εκεί, στην εξοχή…παντού φωνές…
” Τρέχα, τρέχα πέφτει… Τράβα σπάγκο, τράααβαααααα…”
” Δικός σου είναι ο χαρταετός; Πάρ’ τον πιο πέρα, θα μπερδευτεί με τον δικό μας…”
” Αμόλα καλούμπα, αμόλα καλούμπα…”
 |
| 1960…Καθαρή Δευτέρα στο Στράτο |
Σήκωνες το κεφάλι σου προς τον ουρανό και ήταν γεμάτος χαρταετούς…
Χρώματα, σχήματα, μεγέθη…
Στο δρόμο της επιστροφής κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι, σέρναμε τα πόδια μας και ο δρόμος μας φαινόταν ατέλειωτος…
