«Αριστερή» αξιακή αντεπίθεση
Γράφει ο Γιώργος Καραθάνος*
Είναι σχεδόν κοινή διαπίστωση πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Οι αρνητικές ειδήσεις όχι απλώς διαδέχονται η μία την άλλη ,αλλά μοιάζει σε μοριακό επίπεδο, δηλαδή σε επίπεδο ατομικής και κοινωνικής ύπαρξης, να έχουν χαθεί στοιχειώδεις οικουμενικές αρχές και τρόποι συμπεριφοράς που να χαρακτηρίζονται από μια κάποια σύνεση και από μια κάποια τήρηση του μέτρου και της εγκράτειας ,τέτοια που να κάνει τις ανθρώπινες σχέσεις αρμονικές και την κοινωνία μας στοιχειωδώς συνεκτική.
Η επέλαση της ΝΔ δεν είναι άσχετη με αυτό το φαινόμενο.
Η εκλογική και ιδεολογική επικράτηση της «δεξιάς» ,δηλαδή της αντίληψης περί φυσικών και κοινωνικών εύλογων ανισοτήτων ,βρίσκεται στον αξιακό πυρήνα αυτής της τάσης. Ολοένα και περισσότερο εδώ και μια πενταετία η αποδοχή και η εμπέδωση από μέρους της κοινωνίας των νεοφιλελεύθερων αξιακών προταγμάτων περί επιτυχημένων-αποτυχημένων ανθρώπων, ανώτερων και κατώτερων, του οικονομικού πλουτισμού με κάθε τρόπο και ενός ιδιότυπου ψηφιακού ναρκισσισμού ,όπως επίσης και η αναπαραγωγή κάθε μορφής στερεότυπων και υπέρ-απλουστεύσεων ,όπως αυτές διαχέονται στο κοινωνικό σώμα από τους συμβολισμούς και τις τοποθετήσεις των ανθρώπων της ΝΔ ,οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην έξαρση της μισαλλοδοξίας, στον ρατσισμό ,στον σκληρό ανταγωνισμό και εν τέλει στη λεκτική και σωματική βία.
Ταυτόχρονα, η γενική αίσθηση απαξίας και αλαζονείας (σκάνδαλο παρακολουθήσεων, διάλυση θεσμών, ναυάγιο Πύλου, ΜΜΕ πλήρως ελεγχόμενα, πυρκαγιές) και η επικέντρωση της οικονομικής ζωής γύρω από παραβατικούς ανθρώπους και συμπεριφορές(δίκτυα εγκληματικότητας-υπερπροβολή μεγάλων επιχειρηματιών) συμβάλλει στο γενικότερο κλίμα μηδενισμού και αποκτήνωσης.
Όσο περισσότερο δήθεν «αριστεία» και δήθεν «επιτυχία» προβάλλεται , τόσο περισσότερο οι άνθρωποι θα νιώθουν ανεπαρκείς, υποδεέστεροι, ανταγωνιστές ,βίαιοι.
Όμως ,αν αυτή είναι η τάση και αν όντως δεν πάμε καλά τι πρέπει να γίνει;
Θα υποστηρίξω ότι χρειαζόμαστε μια «αριστερή» αξιακή αντεπίθεση. Και επειδή με τον όρο «αριστερή» κινδυνεύω να φανώ δυσνόητος ,καθότι ως γνωστόν υπάρχουν πλέριες αριστερές, ας πούμε ,ότι χρειαζόμαστε μια αντεπίθεση των βασικών οικουμενικών ιδεών, όπως ο ανθρωπισμός(αυταξία ανθρώπων) ,η αποδοχή και η ανεκτικότητα ,η γνήσια δημοκρατία ,ο σεβασμός και η κατανόηση ,η αλληλεγγύη και ο ανοιχτός πατριωτισμός με την έννοια της αγάπης για την πατρίδα και όλες τις πατρίδες του κόσμου.
Για να υπάρξει μια πολιτική αλλαγή υποδείγματος και ήττα του μηδενιστικού καπιταλισμού ,όπως εκφράζεται από το σύστημα Μητσοτάκη, χρειάζεται οι δυνάμεις που συμφωνούν ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά στην κοινωνία και είναι αναγκαία μια ολόπλευρη αναγέννηση της χώρας μας, να συνευρεθούν σε μία κοινή συνισταμένη. Καλλιτέχνες ,κόμματα ,φορείς ,πολίτες,άνθρωποι του πνεύματος και όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί που προσβλέπουν σε μια άλλη πορεία να συνομολογήσουν για αρχή ότι κάτι πρέπει να γίνει.
Από την εξέλιξη των πραγμάτων θα φανεί και ποιος πολιτικός φορέας θα γίνει κομιστής αυτού του κοινωνικού αιτήματος για ολόπλευρη αλλαγή αν και εκεί τα πράγματα είναι λίγο πολύ καθορισμένα .ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ παρόλες τις διακυμάνσεις τους ,έχουν δείξει ότι τους ενδιαφέρει περισσότερο το κόμμα τους και οι ψήφοι τους παρά κάτι άλλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα μεγάλα του προβλήματα, έχει ως παρακαταθήκη ότι είναι το μόνο κόμμα διαχρονικά που κυβέρνησε με γνώμονα το εθνικό – κοινωνικό συμφέρον πληρώνοντας και το αντίστοιχο τίμημα για την επιλογή του. Δεν είναι και λίγο πράγμα να ξελασπώνεις μια χώρα βγαίνοντας με τα χέρια καθαρά.
Θα μπορέσει να αναλάβει τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται;Θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων η νέα ηγεσία;
Μένει να απαντηθεί.
*Ιδιωτικός υπάλληλος-εκπαιδευτικός
