Αγρινιώτης διασώστης: «Εδώ ΕΚΑΒ, βοηθήστε μας λιγάκι…»

Για την άνιση μάχη που δίνουν οι υγειονομικοί για την αναχαίτιση της πανδημίας γράφει σε νέα ανάρτηση ο Αγρινιώτης διασώστης του ΕΚΑΒ, Γιώργος Καραγιώργος.

Στην ανάρτηση αναφέρει πως τα πληρώματα ασθενοφόρων είναι στα όρια τους και η εξάντληση έχει γίνει καθεστώς. «Δεδομένο και ζητούμενο πια, είναι η λίγη ηρεμία» συμπληρώνει.

«Δεν αντέχεται άλλο ετούτη εδώ η κατάσταση, μοιάζει με πόλεμο που έχει θύματα, με μάχη άνιση, με λερναία ύδρα που ένα κεφάλι κόβεις και βγαίνουν πίσω δυο», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά και ζητά βοήθεια προς το ΕΚΑΒ κι όλους τους υγειονομικούς που έχουν ριχτεί στην μάχη.

Αναφέρει στην ανάρτησή του:

Εδώ ΕΚΑΒ, βοηθήστε μας λιγάκι…

Εδώ ΕΚΑΒ, πληρώματα ασθενοφόρων στα όρια τους, όπως όλοι μας άλλωστε.
Η εξάντληση έχει γίνει καθεστώς και δεδομένο και ζητούμενο πια, είναι η λίγη ηρεμία.
Στο κόκκινο οι βάρδιες μας εδώ και πολύ καιρό, στο μαύρο οι ψυχές μας!

Εδώ ΕΚΑΒ σας λέω!
Κι όλο αυτό που συμβαίνει, δεν είναι καθόλου αστείο ρε γαμώτο.
Δεν αντέχεται άλλο ετούτη εδώ η κατάσταση, μοιάζει με πόλεμο που έχει θύματα, με μάχη άνιση, με λερναία ύδρα που ένα κεφάλι κόβεις και βγαίνουν πίσω δυο.
Μας πνιγεί η πλαστική ολόσωμη στολή, μας κόβει την ανάσα η διπλή μάσκα, θαμπώνουν οι προσωπίδες απ΄ τα χνότα μας κι ορατότης μηδέν.
Δεν τελειώνουν τα χιλιόμετρα, στην προσπάθεια ανεύρεσης μονάδας ή έστω ενός απλού κρεβατιού.

Εδώ ΕΚΑΒ κυρίες και κύριοι!
Κι αναρωτιέμαι, ακόμη υπάρχουν συνάνθρωποι μας, που πιστεύουν πως αυτός ο δαίμονας δεν είναι υπαρκτός;
Υπάρχουν ακόμα συνάνθρωποι μας, που όλο αυτό το χάλι το παίρνουνε στην πλάκα;
Ελάτε τώρα ρε παιδιά, πείτε αλήθεια, δεν βλέπετε τριγύρω σας τι γίνεται;

Εδώ ΕΚΑΒ λοιπόν!
Και μέσα σε ετούτες τις άψυχες στολές, υπάρχουν άνθρωποι που γυρνάνε κατάκοποι στα σπίτια τους.
Που σπάνια πια σχολούν στην ώρα τους.
Που έχουν δίπλα τους έναν ιό φονιά και συνυπάρχουνε αναγκαστικά μαζί του κι αρκετά συχνά μολύνονται επάνω στο καθήκον.
Που αντικρίζουν βλέμματα ανθρώπων τσακισμένων από φόβο κι από τρόμο, ανθρώπων που ίσως τους γνωρίζουν και σε προσωπικό επίπεδο κι ανθρώπων που χάνονται άδικα εκεί μπροστά στα μάτια τους.
Που καλούνται να γίνουνε υποστηρικτές και ψυχολόγοι κι ας είναι η δική τους η ψυχολογία στα πατώματα.
Που κλείνουνε τα αυτιά τους σε προσβολές και επιθέσεις, γιατί καταλαβαίνουν πως έχουνε να κάνουν με συνανθρώπους που έχουνε τα νεύρα τεντωμένα.
Που τις πιο πολλές φορές, το νιώθουν ότι η όποια προσπάθεια τους κι η όποια τους ενέργεια είναι μάταιη κι αυτό, σε διαβεβαιώ, εμένα κι όλους στο ΕΚΑΒ μας πονάει!

Εδώ ΕΚΑΒ, βοηθήστε μας λιγάκι!
Κι είναι δικαίωμα σου το αν θα κάνεις ένα εμβόλιο ή όχι.
Είναι δικαίωμα σου το αν θα με εμπιστευτείς και το αν θα με ακούσεις.
Είναι δικαίωμα σου το τι θα κάνεις με το σώμα σου κι εγώ το σέβομαι και το αναγνωρίζω!

Μα αν δεν θέλεις να βοηθήσεις το ΕΚΑΒ κι όλους τους υγειονομικούς που έχουν ριχτεί στην μάχη, με μεγάλο κόπο, με κομμένες άδειες και με ελάχιστα ρεπό, τουλάχιστον βοήθησε τον εαυτό σου, με οποίο τρόπο εσύ νομίζεις, όμως κάνε το γαμώτο!
Μην προστατεύεις έμενα αν δεν σε νοιάζει, προστάτευσε εσένα.
Μην γίνεσαι αλληλέγγυος αν δεν γουστάρεις, γίνε τέρμα εγωιστής και φύλαξε μόνο τον πισινό σου.
Μην σε απασχολώ εγώ, να σε απασχολεί η αφεντιά σου κι η δική σου η υγειά και πως θα την φροντίσεις χωρίς να σε βάζεις σε κινδύνους…
Έμενα αυτό μου φτάνει, για μένα αυτό είναι βοήθεια, γιατί προστατεύοντας εσένα κι εγώ τελικά θα είμαι καλύτερα!