Το πέτρινο γεφυράκι του Αγίου Συμεών στο Μεσολόγγι
Γράφει ο Σπύρος Συμεών
Η φωτιά στα τέλη Αυγούστου του 2011 στο Μεσολόγγι έμελλε να φέρει τρόπον τινά ξανα στο φώς ένα μικρό μονότοξο πέτρινο γεφυράκι λίγα μόλις μέτρα κάτω από την ιστορική Ιερά Μονή Αγίου Συμεών του Θεοδόχου. Η φωτιά αυτή που κατέκαψε χιλιάδες στρεμμάτων στην γύρω περιοχή έκαψε και μεγάλο τμήμα της πυκνής βλάστησης που είχε σκεπάσει το πέτρινο αυτό γεφυράκι με αποτέλεσμα να μείνουν έκπληκτοι όσοι το αντίκρισαν μιας και δεν γνώριζαν την ύπαρξη του.
Κάποιοι ιστορικοί το ανάγουν στα προεπαναστατικά χρόνια και κάποιοι άλλοι στα χρόνια της παρακμής του Βυζαντίου.
Δεν είναι το σημερινό του μέγεθος αυτό που συναρπάζει μιας και ένα μεγάλο τμήμα του έχει καλυφθεί από φερτά υλικά δεκάδων ετών αλλά και η πυκνή βλάστηση τείνει να το ξανά καλύψει στην λήθη του χρόνου, ενώ ένας μεγάλος υπερ-αιωνόβιος πλάτανος που έχει γεννηθεί στα σπλάχνα του γεφυριού, καλύπτει μεγάλο μέρος του ενώ υπάρχει και κίνδυνος περεταίρω πρόκλησης φθορών στο γεφυράκι.
Το γεφυράκι αυτό βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από μοναστήρι πλησίον του ασφαλτοστρωμένου δρόμου που οδηγεί στην Μονή κάτω από τις παλαιές κατασκηνώσεις και τον ελαιώνα της Μονής ενώ βρίσκεται απέναντι από τον Μεγάλο Σταυρό ο οποίος τοποθετήθηκε πλησίον της Μονής για να θυμίζει την θυσία των προμάχων της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου αλλά και τον ιερό τόπο της Μονής ο οποίος είχε επιλεχθεί ως τόπος συναντήσεως των Εξοδιτών με τα Ελληνικά στρατεύματα που θα προσέτρεχαν για βοήθεια χωρίς όμως ποτέ να φθάσουν, εκεί δόθηκε μια άλλη μεγάλη μάχη των προμάχων-εξοδιτών με μισθοφόρους ελληνόφωνες τουρκαλβανούς οι οποίοι τους περίμεναν αφού το μυστικό της Εξόδου είχε προδοθεί στους πολιορκητές.
Πιθανολογείται πως αυτό το πέτρινο γεφύρι αποτέλεσε και δίοδος των Εξοδιτών προς τον Αράκυνθο κατά το από εκεί πέρασμα τους.
Σήμερα 9 χρόνια αφότου ήλθε στο φως αυτό το ιδιαίτερα όμορφο αν και σκεπασμένο μέσα στα χώματα και τους θάμνους πέτρινο γεφυράκι (που μπορώ να φανταστό το μεγαλείο του μετά τις απαραίτητες εργασίες ανάδειξής του), έχει ξεχαστεί και τείνει και πάλι να σκεπαστεί από πυκνή βλάστηση και να χαθεί και πάλι στο διάβα του χρόνου αφού κανείς αρμόδιος δεν φρόντισε τον καλλωπισμό, την ιστόρηση του μα και την ανάδειξη του.
Εύχομαι δε, αυτό το μικρό σημερινό πόνημα να αποτελέσει αφορμή για κάτι από τα παραπάνω…
