Το «ευχαριστώ» του Ν. Ταφιάδη στον Σύλλογο Ποντίων Αιτωλοακαρνανίας
Γράφει ο Νικόλαος Χρ. Ταφιάδης*
Οφείλω από πλευράς μου να ευχαριστήσω το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ποντίων Αιτ/νίας ΄΄Δημήτρης Ψαθάς΄΄ για τη τιμητική διάκριση προς το πρόσωπό μου.
Συγκεκριμένα στο πλαίσιο τέλεσης τουφετινού ετήσιου χορού, ο οποίος σημειωτέων επείχε και επετειακού χαρακτήρα με αφορμή τα 45 χρόνια λειτουργίας του συλλόγου, απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις σεόσους διετέλεσαν πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων.
Στα άτομα που διοικητικά έφεραν την ευθύνη να διατηρήσουν ζωντανή τη ιστορία, τη μνήμη των προγόνων, την πολύπλευρη πολιτιστική άυλη και μη κληρονομιά ενός ιστορικού προσφυγικού συλλόγου, διεκπεραιώντας παράλληλα και όλα τα ανακύπτοντα λειτουργικής φύσεως ζητήματα.
Νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω τις από καρδιάς ευχαριστίες μου τόσο στον Πρόεδρο του Συλλόγου κ.ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ Δημοσθένη, όσο και στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. για την πρωτοβουλία τους.
Αποτελεί μια αναγνώριση στο πρόσωπό μου για τα συνολικά 15 έτη αποδοχής διοικητικών υποχρεώσεων (προέδρου και μέλους του Δ.Σ.) έναντι του συλλόγου, με ότι αυτό συνεπάγεται περί προσωπικής κατάθεσης ψυχής και χρόνου προσφοράς.
Η επιθυμία ανάληψης καθηκόντων αρχικώς είναι επιλογή αλλά όταν εξελίσσεται σε εκλογή μετουσιώνεται σε ύψιστη ευθύνη διότι τυχνάνει αποδέκτης ευρύτερης αξιολόγησης και εν τέλει εμπιστοσύνης. Αυτό ως γεγονός επιβάλλει συνεργασία, γνώση, υπομονή, αλληλοσεβασμό, ευαισθησία, οργάνωση, και διορατικότητα για να έρθει εις πέρας και με θετικό πρόσημο, η σοβαρή αυτή διαδικασία. Έχοντας δεδομένη τη συνθήκη αυτή και κάνοντας χρήση όλων αυτών των δομικών στοιχείων ικανοποιούνται πλήρως οι σκοποί και διασφαλίζεται στο διηνεκές η επαρκής, ουσιαστική και αποτελεσματική λειτουργία ενός οργανωμένου συνόλου.
Η όλη συμμετοχή σε οποιοδήποτε φορέα οφείλει να εδράζεται πέραν των καταστατικών υποχρεώσεων σε μια εξ΄ ολοκλήρου συλλογική και ανιδιοτελή προσφορά όλων των μελών που τον συγκροτούν και πέραν των θεσμικών ρόλων, παρακάμπτοντας υπεροπτικές και υστερόβουλες συμπεριφορές όπου αναμφισβήτητα θα αποτελούσαν τροχοπέδη σε μια κοινή πορεία εξέλιξης και προόδου.
Αναζητώντας το απώτερο ως μέλη μιας συγκροτημένης κοινωνίας, οφείλουμε να προσπαθούμε και να ενεργούμε σκεπτόμενοι ότι <<Εχθρός του καλού είναι το….. καλύτερο>>.
*Λιμενικός
