Συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στον δημοσιογράφο Γιάννη Καμπουράκη
Στην ομιλία του στην τελετή έναρξης της Ελληνικής Προεδρίας, ο πρωθυπουργός έθεσε – λένε οι αναλυτές – το δίλημμα των ευρωεκλογών. Ευρώπη ή μη Ευρώπη. Δεν είναι κινδυνολογικό από την πλευρά της κυβέρνησης να εμφανίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη που θέλει την Ελλάδα έξω από την ΕΕ;
Η χώρα έχει απαντήσει σε αυτά τα διλλήματα επανειλημμένα. Αυτά τα θέματα έχουν κλείσει. Η ανακίνησή τους δεν έχει κανένα νόημα και δεν είναι εθνικά υπεύθυνη. Μετά από όσα δεινά έχουν επιφέρει τα τελευταία 4 χρόνια στην Ευρώπη και ειδικά στο Νότο οι σκληρές, εξοντωτικές νεοφιλελεύθερες επιλογές των ευρωπαίων πολιτικών συμμάχων της ΝΔ, είναι φυσιολογικό ο κ. Σαμαράς να θέλει να «κρύψει» τα πραγματικά διακυβεύματα των ευρωεκλογών. Το διακύβευμα είναι τι Ευρώπη θέλουμε. Η ιστορική επιλογή επιβίωσης της χώρας που πάρθηκε το 2010 είναι άλλο από την εκλογική επιβεβαίωση ενός δήθεν success story του νότου που θα επιδιώξει η ευρωπαϊκή δεξιά.
Είναι πιθανό το σενάριο των τριπλών εκλογών ; Τι, κατά τη γνώμη σας, θα οδηγούσε τον πρωθυπουργό σε μία τέτοια απόφαση; Το ΠΑΣΟΚ προετοιμάζεται γι΄ αυτό το σενάριο; Βλέπετε εθνικές εκλογές μέσα στο 2014;
Ο κ. Σαμαράς έχει επανειλημμένα προσπαθήσει ανεπιτυχώς να βρει εκλογική διέξοδο. Αν κρίνει ότι δεν έχει άλλο να προσφέρει ως επικεφαλής της κυβέρνησης αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να σύρει την χώρα σε εκλογές. Η βουλή αυτή μπορεί να αναδείξει νέες και μάλιστα ευρύτερες κυβερνητικές λύσεις. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι έτοιμο για τα πάντα αλλά δεν θα συρθεί από ενδεχόμενες προσωπικές επιδιώξεις οποιουδήποτε. Δεν μας αφορά η πολιτική τύχη κανενός. Μας αφορά μόνο η πορεία και η σταθερότητα της χώρας.
Που βάζετε τον πήχη των ευρωεκλογών και κάτω από ποιο ποσοστό εκτιμάτε ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπει σε περιπέτειες; Θα υπάρξει ζήτημα ηγεσίας αν το ΠΑΣΟΚ αποτύχει στην κάλπη;
Το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη σε μια περιπέτεια. Έχει σηκώσει ένα βάρος που δεν του αναλογούσε με ασύλληπτο πολιτικό κόστος. Δύσκολες αποφάσεις, σε ένα εκβιαστικό διεθνές περιβάλλον, μας ανάγκασαν να κινηθούμε μακριά από τον ιδεολογικό κώδικα της παράταξης. Οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ να βρει το πολιτικό του στίγμα. Ο πήχης είναι να αποκτήσει πολιτικό αφήγημα και ιδεολογικό περιεχόμενο σε όσα λέει. Αν αυτό δεν γίνει υπάρχει τέλος δρόμου για όλους και η ευθύνη θα είναι ιστορική με επιπτώσεις στην πορεία της χώρας η οποία θα αφεθεί σε ένα τεχνητό ανιστόρητο διπολισμό.
Εσείς είστε ικανοποιημένος από την πορεία της κυβέρνησης; Είστε, πρόθυμοι να συνεργαστείτε με τη ΝΔ και μετά τις επόμενες εκλογές εφόσον προκύψει και πάλι “εθνική ανάγκη” όπως σήμερα λέει ο κ. Βενιζέλος;
Υπήρξε μια εθνική επιλογή η οποία ήταν μονόδρομος αλλά η συνεργασία με τη ΝΔ έχει ημερομηνία λήξης. Βιώνουμε ένα επώδυνο κυβερνητικό συμβιβασμό διεκπεραίωσης και ολοκλήρωσης της δημοσιονομικής προσαρμογής. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων ή ένα εθνικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Δεν μπορεί λοιπόν να είμαι ικανοποιημένος από την πορεία της κυβέρνησης. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή σοβαρή εναλλακτική λύση.
Η συνεργασία με τη ΝΔ εκτιμάτε ότι σας έχει κάνει καλό ή σας έχει κάνει ζημιά ως κόμμα;
Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε για μεγάλο διάστημα να θέσει διακριτές γραμμές από τη ΝΔ. Υπήρχε ένα λάθος ταμπού μη διατάραξης της κυβερνητικής συνοχής. Εκεί βρήκε πάτημα η αυθαιρεσία, και πολλοί αιφνιδιασμοί από πλευράς ΝΔ. Πιστεύω όμως ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μέσα από τη διαπραγμάτευση και την κοινοβουλευτική οδό «τέλειωσαν» την λογική της λευκή επιταγής, έβαλαν κόκκινες γραμμές και κατάφεραν να πετύχουν προοδευτικές αλλαγές σε κρίσιμες κυβερνητικές επιλογές. Θυμίζω τους πλειστηριασμούς, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τον φόρο ακινήτων, τα 25ευρω στα νοσοκομεία, τις μαζικές απολύσεις, τις Κυριακές, τη μη εφαρμογή του 1‰ επί του τζίρου των επιχειρήσεων, την πρόταση για μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα, την μη περικοπή του ΕΚΑΣ στους βαριά ανάπηρους και πολλά άλλα.
Θα μπορούσατε να συνεργαστείτε και με τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον το επέτρεπε το αποτέλεσμα των εκλογών;
Πιστεύω στην ανάγκη δημιουργίας ενός προοδευτικού μετώπου για τη μετά μνημόνιο εποχή. Ξέρετε όμως έχουν περάσει οι εποχές που αυτοαναγορευόταν κάποιος προοδευτικός χωρίς να λέει τίποτα. Αν οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς δεν αποκτήσουν συγκεκριμένο προοδευτικό σχέδιο για τη μεταμνημόνιο εποχή θα ανοίξουν την πόρτα για μια μακρόχρονη επέλαση της δεξιάς η οποία θα συμπορευτεί με μια νέα εκδοχή της ακροδεξιάς. Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφτεί την ευθύνη του σε αυτό. Είναι εγκλωβισμένος σε λαϊκίστικες εμμονές άλλων εποχών. Γι’ αυτό και πάλι αναδεικνύεται η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ να πρωταγωνιστήσει στη διαμόρφωση αυτού του προοδευτικού σχεδίου.
Σε τι διαφωνείτε με την προοπτική της ένωσης κομμάτων και δυνάμεων της Κεντροαριστεράς;
Είμαι υπέρ όλων των κινήσεων και των διεργασιών στο χώρο της κεντροαριστεράς. Θέλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι αυτές δεν μπορεί να περιορίζονται στο τρίγωνο του Κολωνακίου. Αν κάποιοι ονειρεύονται μια ελίτ κεντροαριστερά χωρίς κόσμο, μακριά από τον μεταρρυθμιστικό ριζοσπαστισμό, πρόθυμο απολίτικο εταίρο και κολαούζο της διαπλοκής, απλά θα ξυπνήσουν απότομα και άσχημα από την πραγματικότητα. Όσο οι συζητήσεις περί κεντροαριστεράς παραμένουν σε λογική συνένωσης προσώπων και μικρομάγαζων, τόσο το πολιτικό και ιδεολογικό ακροατήριο που αγωνιά θα κατευθύνεται σε άλλες λύσεις. Και βέβαια δεν μπορεί να απαξιώνεται ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ. Έχω μιλήσει για την ανάγκη να πάμε σε ένα ιδρυτικό συνέδριο της δημοκρατικής παράταξης με το ΠΑΣΟΚ να πρωταγωνιστήσει σε αυτό χωρίς κόμπλεξ και φοβικότητα. Εκεί να κριθούν όλα από την αρχή. Παραμερίζοντας όλοι προσωπικές φιλοδοξίες, εμμονές και αξιώματα να δώσουμε μια ευκαιρία να λειτουργήσουν τα ιστορικά αντανακλαστικά ενός πολιτικού ακροατηρίου που δεν βολεύεται με την επιβολή ενός ανιστόρητου δίπολου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Προσφάτως εμφανιστήκατε να υπογράφετε μία επιστολή μαζί με άλλους δέκα συναδέλφους σας στο ΠΑΣΟΚ, με την οποία ζητούσατε έκτακτη σύγκληση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής; Ήταν κίνηση αμφισβήτησης του προέδρου όπως ισχυρίστηκε η Χαριλάου Τρικούπη;
Εκφράσαμε την ανάγκη να συνεδριάσουν τα συλλογικά όργανα του κινήματος. Εκεί εκφράστηκαν σοβαρές ενστάσεις, διαφωνίες αλλά και προτάσεις για την πορεία της παράταξης. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν στην μη ομόφωνη ψήφιση της εισήγησης του Προέδρου.
