Τι λένε οι εμπλεκόμενοι για την συγχώνευση του Πανεπιστημίου Πατρών με το ΤΕΙ Δυτ. Ελλάδας

Οι γιορτές πέρασαν και πλέον έφτασε η ώρα των αποφάσεων για τα ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην περιοχή μας.

Μετά την ολοκλήρωση των συζητήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη στη βουλή για το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για συνέργειες με τα ΤΕΙ Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας έρχεται η σειρά του Πανεπιστημίου Πατρών και του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας.

Υπό τις συνθήκες αυτές οι τοπικές ακαδημαϊκές δυνάμεις τίθενται σε ετοιμότητα.

Αρνητικές τοποθετήσεις για συνεργασία των δύο ακαδημαϊκών ιδρυμάτων της Πάτρας έχουν εκφραστεί με ανακοινώσεις, ψηφίσματα και αρθρογραφίες στις εφημερίδες από στελέχη της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Φωνές διαμαρτυρίας τις οποίες δεν συμμερίζεται η διοίκηση του Πανεπιστημίου η οποία επαναλαμβάνει μέσω τις «Π» ότι οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται με ακαδημαϊκά κριτήρια από τα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου.

Η διοίκηση του ΤΕΙ έχει καταθέσει την πρότασή της, αλλά διαπιστώνει υπαναχώρηση του Πανεπιστημίου σε σχέση με τα αρχικώς λεχθέντα.
Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας και βουλευτής Αχαΐας Σία Αναγνωστοπούλου μιλώντας χθες στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων επί του σχεδίου νόμου του υπουργείου Παιδείας για τις συνέργειες πανεπιστημίων και ΤΕΙ υπογράμμισε ότι πρόκειται για ιστορικό νομοσχέδιο που εμπεδώνει και ενισχύει τη στρατηγική του ενιαίου χώρου της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

ΒΕΝΕΤΣΑΝΑ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ
«Συνεχίζονται οι συζητήσεις και θα ψηφιστεί μετά το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το ΕΚΠΑ. Οταν ετοιμαστεί το σχέδιο νόμου θα πάει στη σύγκλητο και η σύγκλητος είναι αυτή που θα αποφασίσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να επηρεάσει τις εξελίξεις η δική μου γνώμη ή η γνώμη οποιουδήποτε άλλου. Εχουμε όργανα μέσα στο Πανεπιστήμιο όπου πρέπει να γίνονται οι σχετικές συζητήσεις.

Το να βγαίνουμε στις εφημερίδες και να θέτουμε ζητήματα που ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει επειδή δεν ενημερωμένος, δεν έχει νόημα. Αυτό δεν βοηθάει κανέναν. Τα θεσμικά όργανα με απόλυτα ακαδημαϊκά κριτήρια θα πάρουν τις αποφάσεις.

Ο καθένας μπορεί να έχει μία αντίληψη. Δεν θα γίνει όμως αυτό που πιστεύει ο ένας αλλά αυτό που θέλει η πλειοψηφία και που αρμόζει στο πανεπιστήμιο για να πάει ένα βήμα μπροστά. Προσωπικά επιλέγω να βλέπω 20 χρόνια μπροστά.

Οσοι βλέπουν κοντόφθαλμα δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό και στόχο. Και μην ξεχνάμε ότι οι όποιες αποφάσεις μας θα κριθούν μετά από χρόνια. Να σκεφτούμε ποιος θέλει το Πανεπιστήμιο να μεγαλώσει και να πάει μπροστά, και ποιος το κρατάει πίσω».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Εχει κατατεθεί από το ΤΕΙ μία πρόταση που αφορά την αρχιτεκτονική του ιδρύματος κι έχουν κατατεθεί και προτάσεις που αφορούν τις διαδικασίες ένταξης του ακαδημαϊκού προσωπικού και των φοιτητών. Από κει και πέρα, δεν έχουν συμφωνηθεί τα θέματα αυτά. Υπάρχουν διαφορές με το Πανεπιστήμιο και απομένει να υπάρξει σύγκλιση.

Αρχικά είχε υπάρξει συμφωνία από τα μέλη της επιτροπής που έχει συσταθεί για το σκοπό αυτό αλλά στη συνέχεια υπήρξε υπαναχώρηση από πλευράς Πανεπιστημίου. Για εμάς αποτελεί προϋπόθεση η τακτοποίηση των ζητημάτων ένταξης του ακαδημαϊκού προσωπικού και των φοιτητών μας.

Το αίτημά μας είναι να ακολουθηθούν οι ίδιες πρακτικές που έχουν υιοθετηθεί σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Δυτικής Αττικής.

Η αρχιτεκτονική που είχε κατατεθεί προέβλεπε και νέα τμήματα και είχε συζητηθεί και μία αρχική χωροταξική κατανομή. Αυτά είχαν μπει στο τραπέζι μέχρι τώρα.

Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι υπάρχει μία αθέτηση μεγαλύτερη ή μικρότερη. Επομένως για να γίνει το επόμενο βήμα πρέπει να γεφυρωθεί αυτή η αντίθεση. Και τα δύο ιδρύματα έχουμε κάνει τις σχετικές μας εισηγήσεις στον υπουργό και αναμένουμε τον σχετικό χειρισμό τους.

ΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
«Σε ένα νόμο αρχίζει να φαίνεται η υλοποίησή του όταν οι άνθρωποι που εμπλέκονται είναι αυτοί που θα το κουβαλήσουν στην πλάτη τους…

Το μείζον ερώτημα είναι: Μπορεί η μια επιστήμη, το ένα σύστημα επιστημών, θεωρητικές και θετικές επιστήμες, να αιμοδοτήσουν η μία την άλλη, το ένα το άλλο σύστημα; Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό, τότε αποτυγχάνουμε σε αυτό που λέγεται πανεπιστήμιο 21ου αιώνα…

Η πρόκληση που αντιμετώπισαν τα πανεπιστήμια, στην Ευρώπη και διεθνώς, ήταν η έλλειψη αιμοδοσίας και αλληλοτροφοδοσίας του ενός επιστημονικού τομέα στον άλλο και αυτό έκανε τις ανθρωπιστικές και κοινωνικές σπουδές να συρρικνώνονται ως μη έχουσες πια καμία υλική υπόσταση.

Από την άλλη μεριά, έκανε τις τεχνολογικές επιστήμες να γίνονται απολύτως αγοραίες, δηλαδή ό,τι ζητάει η αγορά. Το πανεπιστήμιο, λοιπόν, του 21ου αιώνα στην Ελλάδα πρέπει να καθοδηγήσει την αγορά. Πρέπει αυτό να δώσει το έναυσμα και να είναι η ατμομηχανή για το τι θέλει και να υπαγορεύσει στην αγορά και όχι το αντίθετο, για να μπορούμε να πούμε ότι θα έχουμε μια ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσωπο».

*Από την Έντυπη ‘Εκδοση – Ρεπορτάζ: ΜΑΡΙΝΑ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΗ

http://pelop.gr