Σπαρακτικό «αντίο» στον Θοδωρή Τσώνη: «Έχασα τον αδερφό μου – Ματώνει η καρδιά μου»
Ο επικήδειος αδελφικής του φίλης Σόφης Λύσσαρη
Την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου στις 15:30 στον Ιερό Ναό Ευρυτάνων Αγίων, στο Καρπενήσι συγγενείς και φίλοι θα πουν το τελευταίο αντίο στον άτυχο Θοδωρή Τσώνη που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο στην περιοχή του Προυσού.
Ήταν πατέρας δύο παιδιών και προϊστάμενος του ΕΚΑΒ το Καρπενήσι. Κατάγονταν από τη Ν. Αβώρανη Αγρινίου και ήταν μόνιμος κάτοικος Καρπενησίου.
Η Σόφη Λύσσαρη με ένα σπαρακτικό επικήδειο αποχαιρετά τον Θοδωρή Τσώνη. «Έχασα τον αδερφό μου. Ματώνει η καρδιά μου», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Ο επικήδειος:
«Αδερφέ μου καλέ Θοδωρή. Φίλε μου , κολλητέ μου, φούλη μου όπως σε έλεγα πάντα θυμάσαι;; Η ξαφνική είδηση του θανάτου σου με σόκαρε. Τρέμω. Κλαίω. Υποφέρω. Την Παρασκευή απόγευμα μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μου είχες υποσχεθεί αυτή την εβδομάδα θα ερχόσουν με άδεια Αγρίνιο για να με επισκεφτείς έχοντας αρκετό χρόνο. Σε ευχαριστώ που ήσουν ο πιο καλός φίλος, ο πιο καλός άνθρωπος που έχω γνωρίσει κι είχες γίνει ο αδελφός μου για 24 χρόνια. Δε θα ξεχάσω πόσες φορές μου στάθηκες σε όλες τις δυσκολίες στη ζωή μου. Δε θα ξεχάσω πως στην άσχημη κατάσταση υγείας που βρίσκομαι τα τελευταία σχεδόν έξι χρόνια, βαριάς αναπηρίας από σπάνιο αυτοάνοσο, πόσο δίπλα μου έχεις σταθεί. Θυμάσαι που ερχόσουν στο κέντρο αποκατάστασης που ήμουν στην Αθήνα, πάρκαρες το ασθενοφόρο, ερχόσουν να μου δώσεις μια αγκαλιά κι ένα φιλί για να πάρω δύναμη κι έφευγες για δρομολόγιο;; Κι έπαιρνα δύναμη. Γιατί εσύ δε με ξέχασες ποτέ. Εσύ θεωρούσες πάντα εμένα ηρωίδα, εγώ θαύμαζα πάντα εσένα για την ποιότητα , το ήθος, την ψυχή σου και γιατί ήσουν ο φύλακας άγγελος πολλών ανθρώπων όχι μόνο ο δικός μου. Τι να πρωτοθυμηθώ…
Γέλια, αστεία, βόλτες ανέμελες με παρέες ή μόνοι, οικογενειακές συναντήσεις, τηλεφωνήματα σε χαρές ή δυσκολίες;; Παρόλο που η κατάσταση της υγείας μου σε είχε στεναχωρήσει, ερχόσουν με χαμόγελο, μου έφερνες σοκολάτα ή τσουρέκι ή κάτι να γλυκαθω και καθόσουν απέναντι από το αναπηρικό κρεβάτι πόνου να μιλήσουμε όταν ερχόσουν Αγρίνιο από το Καρπενήσι. Θυμάσαι που απέναντι σου όταν καθόσουν στον καναπέ στο σπίτι μου ήταν η εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαήλ Μανταμάδο και πάντα μαζί την κοιτούσαμε και βλέπαμε ακόμη κι ανοιχτά τα μάτια του και γελούσαμε από συγκίνηση; Λάτρεψες τον Αρχάγγελο μέσα από μένα. Προσευχή έκανες κι εσύ σε αυτόν. Τώρα εκείνος σε πήρε από μας. Είναι βαρύς ο πόνος. Χάθηκε ο φύλακας άγγελος μου που είχε σάρκα κι οστά, εσύ φούλη μου, εσύ Θοδωρή μου κι υποφέρω. Σε ευχαριστώ που γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο. Έναν υπέροχο φίλο. Έναν υπέροχο οικογενειάρχη.
Έναν υπέροχο εκαβιτη που έκανε πάντα λειτούργημα . Έναν υπέροχο άνθρωπο με αγνή ψυχή και χαμόγελο που έτρεχε για όλους κι όλα. Κουράγιο σε όλους μας. Κουράγιο στην οικογένεια σου, μητέρα, αδέρφια, σύζυγό, παιδιά και φίλους. Έχασα τον αδερφό μου. Ματώνει η καρδιά μου. Απέδειξες πόσο πραγματικά φίλος ήσουν.
Σε περίμενα αυτή τη βδομάδα. Κοιτάζω την πόρτα από το δωμάτιο των πόνων, της αναπηρίας, του εγκλεισμού . Περιμένω να βάλεις το κλειδί στην πόρτα και να δω το δικό μου χαμογελαστό άνθρωπο. Τώρα σιωπή, πένθος…
Παρόλο που υπήρχαν οι αποστάσεις ήμασταν πάντα αδέρφια. Ήσουν ο μόνος φίλος που είχες κλειδιά από το σπίτι μου. Ένιωθα εμπιστοσύνη , αγάπη, ασφάλεια. Ήσουν ο μόνος που ένιωθα άνετα να με δει να πονάω, να κλαίω, γιατί ήξερα δε θα έκανες ποτέ κριτική ή κουτσομπολιό. Εσύ έκλαιγες για μένα όταν αρρώστησα. Φοβόσουν το θάνατο μου, γιατί κινδύνευσα δύο φορές.
Που να ήξερες;;; Θρηνώ τώρα για σένα. Τα ουρλιαχτά μου ακούστηκαν ψηλά στο Θεό. Νιώθω όμως ότι ως Έλλην πραγματικός είχες ήθος, ανδρεία, αρετή και φως. Φεύγεις με υστεροφημία, αγνή ψυχή και φως. Προσφέροντας αγάπη. Έχοντας μία αγνή ψυχή αγγέλου. Σε ευχαριστώ που μου έδωσες αγάπη, που ήσουν πάντα δίπλα μου ειδικά στην αρρώστια μου. Μια μέρα θα συναντηθούμε. Στο φως… Σε αγαπώ. Συγγνώμη αν άθελα μου σε στεναχώρησα. Σε έχω συγχωρήσει κι εσένα αν άθελα σου έκανες κάτι και σου έκανα παράπονο. Κλαίει κι ο Αρχάγγελος σήμερα που έπρεπε να σε συνοδεύσει στο φως. Δεν υπάρχει θάνατος. Μόνο φθορά της ύλης. Αυτό σκέφτομαι για παρηγοριά. Η ψυχή σου συνεχίζει να ζει κάπου αλλού. Είμαι περήφανη για σένα. Όλοι είμαστε περήφανοι που υπήρχες στη ζωή μας. Καλό ταξίδι φούλη μου, αδερφέ μου. Η Σόφη σου (όχι Σοφία σε μάλωνα θυμάσαι;;;)».
