Σιωπηλό πένθος, υπόκλιση και αποχαιρετισμός στο Θανάση Παπαπάνο

γράφει ο Ηλίας Ντζάνης, γεωπόνος

Εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα έφυγε από κοντά μας ο Διευθυντής της Ορθοπεδικής Κλινικής του Νοσοκομείου μας, ο χειρουργός γιατρός Θανάσης Παπαπάνος.

Αγαπητοί αναγνώστες αυτής της στήλης θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σήμερα, όσο μου επιτρέπει η θλίψη και η πίκρα από το θλιβερό μαντάτο της εκδημίας του, στη προσωπικότητα και την προσφορά στον τομέα της υγείας σε ολόκληρη τη περιοχή μας του αγαπητού μου φίλου Θανάση Παπαπάνου. Κι τούτο γιατί πιστεύω πως, πίσω και πάνω από τις τυπικότητες της στιγμής, πρέπει να τιμάμε και να θυμούμαστε τους ανθρώπους της σιωπηλής αλλά μεγάλης προσφοράς στο τόπο και την κοινωνία της.

Με το Θανάση γνωριστήκαμε αργά μέσα από τις υγειονομικές υπηρεσίες που προσέφερε στο νοσοκομείο της πόλης μας.
Εκεί γνώρισα τον άνθρωπο, τον επιστήμονα, τον λειτουργό και υπηρέτη της ανθρώπινης υγείας. Με μεγάλο σεβασμό στη μνήμη, την ασυμβίβαστη μετριοφροσύνη και την ακένωτη δύναμη της ψυχής του στην εκτέλεση του λειτουργήματος της επιστήμης του, θα μου επιτρέψουν οι οικείοι και οι συνεργάτες του να μην αφήσω να λησμονηθούν οι προσωπικές μου πληροφορίες.

Θα πρέπει λοιπόν να θυμούμαστε όλοι, πως ακόμα και οι σοβαρότερες χειρουργικές επεμβάσεις του Παπαπάνου στο νοσοκομείο της πόλης μας έτυχαν των καλύτερων αξιολογήσεων και κριτικών από μεγάλα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της χώρας μας και από διακεκριμένους χειρούργους ορθοπεδικούς.
Εκατοντάδες άνθρωποι της περιοχής μας σώθηκαν και πολλοί περισσότεροι έτυχαν της φροντίδας του με αίσιο αποτέλεσμα. Αυτό ήταν η χαρά και η ικανοποίηση του επιστήμονα γιατρού.
Το ψυχικό μεγαλείο του ιατρού-ανθρώπου. Η στιγμιαία εσωτερική ανέκφραστη περηφάνια για την επιστημοσύνη, τον καρπό της σωματικής διανοητικής και ψυχικής προσπάθειας, του υπηρέτη της πολύτιμης υγείας του ταπεινού και πονεμένου πολίτη. Παρεπόμενο και η καταξίωσή του στο χώρο της Ιατρικής και της κοινωνίας. Αυτός ήταν ο ταπεινός και ολιγομίλητος Θανάσης Παπαπάνος.

Γιαυτό με παρρησία θα πω, πως δεν έφυγε από κοντά μας ένας γιατρός. Έφυγε από κοντά μας ένας σπουδαίος χειρούργος, ένας ακάματος εργάτης της δημόσιας υγείας, ένας μεγαλόψυχος άνθρωπος, μια μεγάλη προσωπικότητα.

Η προσωποποίηση του ήθους, της συνέπειας και της επιστημοσύνης. Από το μικρό παλιό μας νοσοκομείο μέχρι το σημερινό μας νοσοκομείο η διαδρομή μικρή αλλά η προσφορά συνεχής και μεγάλη. Χάσαμε λοιπόν ένα από τους στυλοβάτες της Δημόσιας Υγείας αφήνοντας πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό. Και αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι.

Αλλά και πάλι προσωπικά θα εκφραστώ και θα πώ, χωρίς καμία υποτίμηση στο έργο κανενός, με πλήρη επίγνωση των λεγομένων μου, δημόσια και χωρίς περιστροφές: Μακάρι όλα τα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομειακά ιδρύματα να είχαν ανθρώπους και επιστήμονες σαν τον Θανάση Παπαπάνο. Είμαι όμως και βέβαιος πως οι συνάδελφοί του στο τομέα της υγείας θα ακολουθήσουν τα βήματα και το παράδειγμά του, γιατί πολλοί από αυτούς έχουν τις ίδιες αρχές και αξίες με τον εκλιπόντα συνάδελφό τους.

Από μικρό παιδί, αγαπητέ μας Θανάση, πορεύτηκες με τις αρχές και τις αξίες της προσφοράς στη κοινωνία, την αίσθηση του καθήκοντος και με γνώμονα τις αρχές και παραδόσεις της ελληνικής οικογένειας. Συνεπής σε όλα: Στους κανόνες της δεοντολογίας και στο όρκο του Ιπποκράτη. Στην επιστήμη και την οικογένεια. Στην κοινωνία και τις ανθρωπιστικές αξίες. Κατάφερες να καταξιωθείς στην κοινωνία πρώτα και στο χώρο των συναδέλφων σου στον ευρύτερο τομέα της Ιατρικής.
Κι αυτό, με μεγάλο αγώνα, με πολύ μελέτη, με καθημερινή αγωνία και άγχος για το καλύτερο και για το τελειότερο. Γιατί αγαπητέ μας φίλε ήσουν και τελειομανής.

Η μεγάλη σου όμως καρδιά κουράστηκε από το διαχρονικά μεγάλο φορτίο του αγώνα, της ευθύνης, της αγωνίας για τον άρρωστο και της ανταπόκρισης και της συνέπειας σε όλα τα καθήκοντα που σου ανέθεσε η πολιτεία. Έτσι έφυγες. Έτσι μας άφησες όλους περίλυπους και πρώτα την θαυμάσια οικογένειά σου, που δεν πρόλαβες να χαρείς την πρόοδο και την προκοπή της.

Όμως τέτοιες ώρες τα λόγια περισσεύουν και είναι πολύ λίγα για να εκφράσουν το μεγάλο έργο και τη προσφορά του Θανάση Παπαπάνου. Μαζί με τη πρώτη χειμωνιάτικη μπόρα, λές και ήταν σημαδιακή, έφυγε πρωί – πρωί από κοντά μας ο φίλος μας, ο μεγαλόψυχος άνθρωπος, ο καλός οικογενειάρχης, ο καταξιωμένος επιστήμονας, ο αναγνωρισμένα εξαιρετικός χειρουργός, ο ισχυρός πυλώνας του Νοσοκομείου της πόλης μας. Έφυγε βυθίζοντας στο πένθος και τη θλίψη την οικογένειά του, τους φίλους και συνεργάτες του, την πόλη μας όλη.

Αγαπητέ μου φίλε δεν έφυγες πλήρης ημερών. Μας ξεγέλασες. Έφυγες νωρίς και ξαφνικά. Έφυγες όμως πλήρης έργου και προσφοράς. Εμείς που μένουμε λίγο πίσω, όχι μόνο θα σε θυμόμαστε, αλλά και πάντα θα σε μνημονεύουμε και πάντα θα ανάβουμε ένα κεράκι στη μνήμη της μεγάλης και αγαθής ψυχής σου.

Στην οικογένειά σου, την αγαπημένη και πολύτιμη συμπορευτή της ζωής σου Ζέτη, τα θαυμάσια παιδιά σου που συνεχίζουν τις δικές σου επιδόσεις στις επιστήμες και που δεν πρόλαβες να τα χαρείς και να σε χαρούν και αυτά, στους στενούς συγγενείς σου, θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια, ευχόμενος παρηγοριά και δύναμη για τη συνέχεια της ζωής τους. Μαζί με μένα τα ίδια αισθήματα εκφράζουν και όλοι οι κοντινοί σου φίλοι, υποσχόμενοι, ότι θα είμαστε πάντα κοντά τους σε κάθε τους βήμα και προσπάθεια.

Αντίο φίλε Θανάση και καλό ταξίδι στον περίλαμπρο και άγιο κόσμο των μαρτύρων της προσφοράς. Η μνήμη σου θα ζεί στις καρδιές όχι μόνο των φίλων σου, αλλά και των ταπεινών ανθρώπων της περιοχής μας, γιατί η προσφορά σου τους άγγιξε όλους. Η μάνα γή της Αιτωλίας, όπου γεννήθηκες, μεγάλωσες, που τόσο αγάπησες και που την πότισες με τον ιδρώτα και της αγωνία της προσφοράς σου, θα σε αγκαλιάσει και θα σε σκεπάσει με το πιο ελαφρύ και μυρωμένο χώμα της, όπως μόνο αυτή κάνει στοργικά για τα καλά παιδιά της.

Στο καλό καλέ μας φίλε. Όλοι εμείς σήμερα και όχι μόνο οι γνωστοί φίλοι και συνεργάτες σου, αλλά όλοι όσοι έτυχαν της φροντίδας και των υπηρεσιών σου υποκλινόμαστε στο μεγάλο σου έργο στο τομέα της ορθοπεδικής χειρουργικής και όχι μόνο. Όλη η περιοχή μας, και όλοι οι φίλοι σου σε αποχαιρετούμε με θλίψη. Η μνήμη σου όμως θα είναι αιώνια στη περιοχή και τη πόλη μας, γιατί την αγάπησες και σε αγάπησε.

Αγρίνιο 3-11-23