«Πολυτεχνείο: 46 χρόνια μετά…»

Του Παναγιώτη Δρέλλια*

Το Πολυτεχνείο του 1973 παραμένει σύμβολο αγώνων για ελευθερίες και δικαιώματα. Ξαναθυμόμαστε σήμερα μεγάλες στιγμές του φοιτητικού κινήματος, το οποίο με την ορμητικότητα και τη θυσιαστική του προσφορά συνέβαλε στην πτώση της δικτατορίας και στην επάνοδο της Δημοκρατίας.

Η σημερινή πραγματικότητα σκιάζεται από το βάρος μιας πολύπλευρης κρίσης που έχει διασπείρει στον ελληνικό λαό– και ιδιαίτερα στα αδύναμα κοινωνικά στρώματα– την αβεβαιότητα, την υποχώρηση της ελπίδας, την πολιτική κόπωση, τη διαλυτική αγωνία για το μέλλον των νέων της χώρας μας.
Να μην ξεχνάμε όμως ότι Μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν σημαίνει μόνο φτώχεια, ανεργία, ανισότητες, φαινόμενα που βιώνουμε με σφοδρότητα τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά σημαίνει και ατομικές ελευθερίες, πολυφωνία, ελευθεροτυπία, ευρωπαϊκή προοπτική, κράτος πρόνοιας, δημόσια παιδεία, όλα αυτά τα πολύτιμα κοινωνικά αγαθά που γνωρίσαμε με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974. Δεν αποσιωπούμε και τα αρνητικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή την προχειρότητα, την καχυποψία, την υποκρισία, τη συναλλαγή, την αδιαφορία, την ευκολία υποταγής στους εκάστοτε ισχυρούς, νοοτροπίες που έβλαψαν και καθυστέρησαν την πρόοδο της χώρας. Στις σημερινές συνθήκες η ριζοσπαστική σκέψη και η δυναμική δράση της νέας γενιάς – πάντα όμως με τόλμη και σύνεση, όπως έγραψε ο Πλάτων στο έργο του «Πολιτικός»- θα μπορούσαν να βοηθήσουν για την υπέρβαση της χρονίζουσας κρίσης.
Στον ελληνικό λαό δεν αρμόζει υποτέλεια και εξαθλίωση, αλλά ένας καλύτερος κόσμος. Οι αξέχαστες μορφές των νεκρών εκείνου του Νοέμβρη, ο 16χρονος Αλέξανδρος Σπαρτίδης, ο 17χρονος Διομήδης Κομνηνός και τόσοι άλλοι δεν ησυχάζουν ποτέ όσο οι αγώνες εγκαταλείπονται. Διαχρονικό και επίκαιρο παραμένει το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου: ΟΧΙ στις δυνάμεις που υποδουλώνουν και ευτελίζουν τη ζωή μας, ΝΑΙ στη χειραφέτηση, την απελευθέρωση και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

*panagd@otenet.gr(Mαθηματικός/4ο ΓΕΛ Αγρινίου-ΦΠΨ-ΜΔΕ Φιλοσοφίας)