Ο εξοχικός χαρακτήρας του Αγρινίου: προβατάκια στο δρόμο

Το Αγρίνιο έχει την τύχη (μόνο λίγοι το θεωρούν ατυχία) να είναι μια πόλη που ακόμη και στο πιο “αστικό” μέρος της έχει ένα σωρό περιαστικές και ημιαγροτικές ζώνες.

Έτσι πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι μπορεί να κινείσαι σε δρόμο όπως εκείνος του Αη-Γιάννη του Ρηγανά(μεγάλη η χάρη του) και ξαφνικά να βρεθείς με το αυτοκίνητό σου έτσι, όπως βλέπετε στις δύο πρώτες φωτογραφίες.

Ανάμεσα σε προβατάκια που τα κάνει κουμάντο ο συμπαθής βοσκός(συνήθως συμπαθής, ο δικός μας ήταν μάλλον αγριεμένος, ίσως γιατί τραβάγαμε φωτογραφίες και δεν χωνεύει τα media) μερικά μόνο μέτρα μακριά από επιχειρήσεις και όμορφα σπίτια.

Εμείς βρεθήκαμε και πολύ το διασκεδάσαμε, δεν ξέρουμε αν έκαναν το ίδιο και οι πάμπολλοι περιπατητές από το κέντρο που βρίσκουν διέξοδο εκεί κάτω. Αλλά εκείνοι έχουν να ανησυχούν για τα σκυλιά που περιφέρονται, πολύ περισσότερο από τα άκακα προβατάκια…

Προβατάκια μπορείς να δεις και σε πιο πολυσύχναστους δρόμους ακόμη και στις παρυφές του Πανεπιστημίου, οπότε σίγουρα θα ακούσεις και κάποια φοιτήτρια να αναρωτιέται “που ήρθαμε ρε μ…λάκα;”.

Κι όχι, μόνο. Και σε άλλες εξόδους ή εισόδους της πόλης θα δεις προβατάκια και από Άγιο Κωνσταντίνο προς Νεάπολη και κάτω από την Εθνική Οδό και αλλού.

Δεν είναι κακό.Προβατάκια είναι, δεν κινδυνεύουμε από αυτά,οι επικίνδυνοι είναι οι σανοφάγοι. Τα προβατάκια χορταράκι τρώνε, δεν ενοχλούν, αν δεν μπαίνουν μέσα στο οικόπεδο και την αυλή σου, βέβαια…

η συντακτική βουκολική μονάδα