Καλά δεν υπάρχει κράτος;

Στην αρχή της Παπαστράτου λοιπόν υπάρχει μια οικογένεια που ο άντρας κάνει το άγαλμα και η κοπέλα (γιατί κοπέλα είναι) ζητιανεύει στο δρόμο με τέσσερα μικρά ξυπόλητα. Δίπλα έχουν ένα καροτσάκι. Η οικογένεια είναι τσιγγάνικη αλλά όχι από την Ελλάδα, προφανώς από Βαλκανική χώρα.

Πριν από κάποια λεπτά, λοιπόν, όπως καθόταν κάτω στο έδαφος η μητέρα με τα τέσσερα παιδιά πέρασε η γνωστή ανεξέλεγκτη αγέλη από μικρές τσιγγάνες και έναν τσιγγάνο που προφανώς είναι ο συνοδός τους. Έξι εφτά άτομα όλα μαζί πάνω από το κεφάλι των βρεφών και της μητέρας τους.

Τους μιλάνε με το γνωστό ψαρωτικό ύφος.Ο άνθρωπος άγαλμα/πατέρας πιο πέρα παρακολουθεί ανήσυχος.Ξέχασα να αναφέρω ότι η μητέρα με τα μικρά έχουν δίπλα τους κάτι σακούλες προφανώς από ρούχα που κάποιος τους έχει αφήσει. Αφού τελειώνει η ψαρωτική κουβέντα η αγέλη φεύγει με μια από τις δύο τσάντες ίσως και τις δύο από τις τρεις, δεν πρόσεξα ακριβώς από την οργή και την ταραχή μου. Κοινώς την “ψείρισαν” τη μάνα με τα παιδιά, έστω και μια σακούλα με ρούχα! Ο πατέρας πιο πέρα δεν παρανέβη. Έδωσε τόπο στη οργή και συνέχισε να κάνει το άγαλμα. Η ζωή συνεχίστηκε.

Έτσι ζούμε εδώ πέρα.Κάποιους τους πειράζει που είναι και οι μεν και οι δε τσιγγάνοι. Εμένα με πειράζει που δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσουν αυτά τα αρπακτικά που, ναι, μπορεί να μη φταίνε. Να τα σταματήσει κάποιος για έλεγχο όμως και μετά να τα βοηθήσουμε.Έγιναν συμμοριούλα και εμείς οι υποκριτές κάνουμε πως δεν βλέπουμε ότι βγαίνουν για να κλέψουν γριές και ανήμπορους!

Σίχαμα είμαστε…

Υ.Γ. Πέντε μέτρα παραπέρα κορίτσια με τσεμπέρια στο κεφάλι με σπαστά ελληνικά κάνουν κονσομασιόν. Σόρυ που σας ανησύχησα πάλι.

ο Μαντουμαδόρος