Και τώρα… πλερώνουμε!
Δεν είναι άσχημο το πρόγραμμα των 100 δόσεων για όσους χρωστάνε σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία. Μπορούσε να είναι πιο δίκαιο, πιο “αριστερό” δηλαδή να μην βάζει στον ίδιο ντορβά τους μπαταχτσήδες και εκείνους που αδυνατούσαν να πληρώσουν. Να μην λέει ότι τα ίδια παθαίνει κι αυτός που χρωστάει πέντε χιλιάδες, τα ίδια κι ο άλλος που χρωστάει 800 χιλιάδες. Να υπήρχε περιουσιολόγιο, να υπήρχε θωράκιση γιατί όλοι θα τρέχουν πάλι στο ΣτΕ και θα κάνουν δικαστήρια για την αναλογικότητα της φοροδοτικής τους ικανότητας. Αλλά δεν μπορεί μια καινούρια κυβέρνηση να τα κάνει όλα αυτά. Εδώ δεν μπορεί να μην κάνει λίγο την πάπια με τον ΦΠΑ που σε κάποιες περιπτώσεις τον συμψηφίζει κι αυτόν σε δόσεις παρότι έχει ήδη εισπραχθεί. Σου λέει ας πάρω κάτι κι ας χαρίσω τα μισά.
Πολλά άλλαξαν τον τελευταίο καιρό. Το βασικό είναι ότι το “δεν πλερώνω” πέθανε. Δεν θα ξανάχει πορεία στον πεζόδρομο της Εφορίας, ούτε έξω από το δημαρχείο(ίσως το ΠΑΜΕ κάνει ολίγες για την τιμή των όπλων). Θες τα λίγο στραβά μάτια που κάνει πλέον η ΔΕΗ, θες η καλή διάθεση των δημάρχων σε μια αριστερή κυβέρνηση, θες τα κινήματα που δεν είναι και τόσο αγριεμμένα όλοι κάτι θα δώσουμε. Όσα μπορούμε αν και κάποιοι ακόμα δεν μπορούνε και δεν θα μπορούνε ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο. Αλλά και πάλι κάτι θα δώσουν. 20 ευρώ; 5 ευρώ; Ας είναι κι αυτά. Η Βαλαβάνη κάλεσε σε πατριωτικό καθήκον να δώσουμε τους φόρους μας και ο Ρωμανιάς το είπε ότι στα ταμεία δεν υπάρχει ούτε λέπι!
Τουτέστιν λίγο έτσι λίγο αλλιώς φέτος, με 26% κανονικά τα μπλοκάκια όπως πέρυσι, με ένα ΕΝΦΙΑ που δεν θα είναι ακριβώς τέτοιος- αλλά πάνω από ένα ποσόν περιουσίας θα είναι και θα παραείναι- το μόνο που μένει είναι αν θα υπάρχουν λεφτά από τις Ευρώπες. Όπως φαίνεται τις τελευταίες ώρες πάμε για συμφωνία. Δεν θα τη λέμε “πρόγραμμα” για να μην στενοχωριόμαστε. Και θα πάμε έτσι μέχρι τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες. Τέσσερις μήνες μας είπαν,έξι ζητήσαμε δια παν ενδεχόμενο.
Άντε καλορίζικα. Και να θυμάστε: τα πανό έξω από τη ΔΕΗ και τα διόδια είναι πια ντεμοντέ. Τώρα πλερώνουμε. Ότι έχουμε, βέβαια…
η συντακτική μονάδα
