Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν να πηγαίνατε ένα ταξίδι και να μην φτάνατε ποτέ στον προορισμό σας; Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν να ζούμε σε μία χώρα που αυτοί που ασελγούν σε παιδιά να λαμβάνουν ποινές χάδι; Έχετε σκεφτεί ποτέ να παρακολουθείται η ζωή σας, σαν άλλο big brother; H απάντηση είναι, ΟΧΙ. Σίγουρα δεν τα έχουμε σκεφτεί όλα αυτά. Σε αντίθετη περίπτωση η κάλπη δεν θα έβγαζε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Σημειωτέων, όλα αυτά αποτελούν «έργα» της απερχόμενης (;) κυβέρνησης.
Είναι πασιφανές, πως το αρκετά μεγάλο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, δεν άφησε καμία αμφιβολία πως τις ηθικές αξίες και την ανθρωπιά τις έχουν κατατροπώσει ο ατομισμό, η αδιαφορία, ο ωχαδερφισμός και αρκετά άλλα συνώνυμα αυτών. Μιλάμε για συντριπτική νίκη των δεύτερων έναντι των πρώτων. Σφυρίζουμε αδιάφορα σε τέτοιες καταστάσεις. Κράζουμε για το φαίνεσθαι και ποτέ επί της ουσίας. Όλη αυτή η νωχελικότητα που βγάζουμε συλλογικά είναι βούτυρο στο ψωμί της εκάστοτε κυβέρνησης. Της δίνει το έναυσμα να συνεχίζει το «έργο» της όχι μόνο ανενόχλητη αλλά και με τις ευλογίες μας. Το 40% αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Η κάλπη αποτελεί το όχημα είτε για να επιβραβεύσουμε κάποιους είτε να δείξουμε την δυσφορία μας. Στον πρώτο εκλογικό γύρο εμείς επιβραβεύσαμε την υπάρχουσα κατάσταση με δυνατότητα επέκτασης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αυτό με οδηγεί σε σκέψεις πως ίσως πλέον γίναμε χοντρόπετσοι και αδιάφοροι σε ανθρώπινο επίπεδο. Βάζουμε προτεραιότητα το πώς θα γινόμαστε πλουσιότεροι ως πορτοφόλια και όχι ως άνθρωποι. Κάνουμε τα πάντα για μια καλή θέση εργασίας, συμμαχώντας με ανθρώπους της πολιτικής με αντάλλαγμα μια ψήφο.
Εν κατακλείδι, η τελευταία εκλογική αναμέτρηση και το αποτέλεσμα αυτής εξαφάνισε κάθε κηλίδα ανθρωπιάς και αξίας που μας είχε απομείνει. Συνεχίζουμε να κινούμαστε σε μονοπάτια σκοτεινά με λάβαρο το «όποιος επιβιώσει» και ποτέ στον δρόμο της συλλογικότητας και του προοδευτισμού. Ο λαός λέει πως όταν πέσεις επιβάλλεται να σηκωθείς. Αυτό θα το δείξει η ιστορία.
*φιλόλογος
