Η παράνοια των πανελλαδικών
Κάπου διάβαζα σήμερα ότι στη Γερμανία μόνο ένας στους τρεις αποφοίτους του αντίστοιχου Λυκείου πάει στο Πανεπιστήμιο! Οι υπόλοιποι έχουν από πριν διαλέξει την κατεύθυνση που θα πάρουν. Στην Ελλαδάρα το 90% όσων πάνε σχολείο δίνουν για Πανεπιστήμιο! Δεν ξανάγινε αυτό σε άλλο λαό.
Και το κακό είναι πως οι θεωρητικοί των πάντων με τον απεριόριστο χρόνο, εξανίστανται για το τρελό πανηγύρι που κρατάει τόσα χρόνια αλλά αρνούνται να εξηγήσουν τι είναι αυτό που μας έφερε εδώ. Είναι η «δωρεάν και δημόσια Παιδεία», ρε τραχανάδες! Είναι η έννοια του «αδιόριστου» που τόσο έντεχνα καλλιεργήσατε για να είστε σε μια παντοδύναμη φράξια της κοινωνίας. Είναι το 500άρι το μήνα που δίνουν οι γονείς για φροντιστήρια για να μην διαμαρτύρεται η «εκπαιδευτική κοινότητα». Είναι οι «αγώνες» για μη αξιολόγηση και ανανέωση του προσωπικού ή-τουλάχιστον-για αποβολή-των επικίνδυνων για τα παιδιά. Είναι η υποκρισία.
Έγραψα πιο πάνω για την άλλη εκπαίδευση που θα χρειαζόταν η Ελλάδα. Αγροτών και κτηνοτρόφων κατηρτισμένων, σοβατζήδων με χαρτί που ψάχνεις να βρεις Έλληνα τεχνίτη και δεν υπάρχει. Ανθρώπων που θα κάνουν το γενικό σέρβις στον τουρισμό που πας στα νησιά και είναι τα γκαρσόνια Αλβανοί και οι φύλακες Ουκρανοί. Κι ένα σωρό άλλα σε μια χώρα που θα έπρεπε να είναι πλούσια αν μάθαιναν τα παιδιά στο σχολείο πως τα Πανεπιστήμια είναι όχι για όλους και οι καθηγητάδες εκεί μέσα θέλουν κοινό, πρώτα από όλα. Αν μάθαιναν ότι προοδευτικός/συντηρητικός πια δεν είναι το κομμουνιστής/δεξιός διότι αμφότεροι δοκιμάστηκαν και βρέθηκαν ελλιπείς. Το δίπολο είναι, πια, το «θέλω να πάω για δουλειά/θέλω 20άρι από τη σύνταξη της μάνας για άραγμα στο στέκι».
Αλλά τι λέω; Σήμερα μπήκε θέμα στα Νέα Ελληνικά που περιείχε την …παραδοχή(!) πως οι προηγμένες κοινωνίες είναι εξ ορισμού και ενοχικές!
Μιλάμε ότι αυτά δεν τα φώναζε ούτε ο Σταχάνοβ την ώρα που ξεψυχούσε έχοντας κάνει το ρεκόρ εξόρυξης στο ορυχείο για το καλό της μητέρας-πατρίδας! Δεν έφτανε το «εκπαιδευτικό σύστημα» που είχαμε και του δίναμε τα παιδιά μας σαν κρέας σε μηχανή του κιμά. Τώρα έχουμε και τους κολλημένους με τον εξισωτισμό και το μοίρασμα της αριστείας κατ’ αύξοντα αριθμό!
Όλο και πιο ανυπόφορη γίνεται ετούτη η χώρα και οι εξετάσεις της, πάνω από όλα για τα παιδιά…
Υ.Γ. Εντάξει, καταφέραμε να τσακωθούμε ακόμη και για στο πρωτάθλημα το εργασιακό του μπάσκετ! Με ενστάσεις, διαδικασίες, αλληλοκατηγορίες και ανακοινώσεις! Ακόμη και με «θέμα» ανάμεσα σε επαγγελματικές κατηγορίες! Προσκυνώ τη χάρη σου Λαέ μου. Κουφάλα Αγρινιάρα (και Ελλαδάρα) το μεγαλείο σου τελειωμό δεν έχει!
η συντακτική παιδεμένη μονάδα
