Η δεκαετία του '80 μέσα από πρόσωπα, καταστάσεις, ρούχα, ταινίες αντικείμενα και παιχνίδια
Ήταν τα χρόνια της πλουμιστής έκρηξης παιχνιδιών και αντικειμένων και φυσικά η εποχή των ενδυμάτων- υπερπαραγωγή και των πολυκαταστημάτων που άρχισαν να μετατρέπουν την επαρχιώτισσα Ελλάδα σε μια μικρή νεόπλουτη, η οποία αναζητώντας το στυλ της υπέπεσε και στο αμάρτημα του κιτς.
Ήταν η εποχή που αγαπήθηκαν τα παπακάκια, που έκανε θραύση ο Στάθης Ψάλτης και τα παιδιά έπαιζαν με φασουλέτους και παταπούφες. Η “Μανίνα” και η “Κατερίνα” εισήγαγαν στον κόσμο της εφηβικής αναστάτωσης, ο Ψινάκης πρωταγωνιστούσε σε διαφήμιση φραπέ, η Ισμήνη Καλέση θεωρείτο είδωλο του σεξ, ο Τζον- Τζόν στηνόταν μαζί με το νέο πρότυπο …ανδρός δίπλα στην παντοδύναμη bibi bo, ο Σταμάτης Γαρδέλης ράγιζε καρδιές και το…καρατόπαιδο, μας έκανε να μην κλείνουμε μάτι.
Τότε αρωματιζόμασταν με κολώνια tosca, βλέπαμε τηλεόραση σε ογκώδη κουτιά και μαθαίναμε για μια Μαντόνα που την λένε φαινόμενο αν και κανείς δεν έπιανε μια μπροστά στον Μάικλ Τζάκσον που ακόμη δεν είχε αρχίσει να ασπρίζει.
Τα ποδήλατά μας είχαν μια μεγάλη ενιαία σέλα και στα μεσημεριανά τραπέζια έκανε θραύση μια πορτοκαλί άρτι αφιχθείσα πλαστική κανάτα.
Τα περιοδικά μας έδιναν χάρτινα ρούχα να ντύνουμε της χάρτινες κούκλες και η “Γαλάζια Λίμνη” δημιουργούσε απωθημένα εθελοντή ναυαγού.
Ακούγαμε τότε έντρομοι για κάποιο aids, για κάποιον Μπίλλυ Μπο που δεν του ξέφυγε, και κατά κανόνα ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ.
Ήταν η δεκαετία του ’80 και την αγαπήσαμε ακόμη και όταν μας έφτιαξε φουντωτές φωλιές στα μαλλιά, ανέβασε τα τζιν ψηλά στον καβάλο και μας φόρεσε διαστημικές βάτες.
Ήταν τα νιάτα μιας ολόκληρης γενιάς, αυτής που σήμερα βρίσκεται στα πιο δημιουργικά της και παρά το γεγονός ότι από την κασέτα πέρασε στο φλασάκι δεν έπαψε να χορεύει σε εκείνο τον ρυθμό της ντίσκο που έκανε τον Τραβόλτα σταρ το Σαββατόβραδο.
