Μετά και την ομιλία – συνέντευξη Τύπου Κυριακόπουλου για το νοσοκομείο Μεσολογγίου και τις νέες έγγραφες αντιδράσεις από πλευράς εργαζομένων, τις οποίες μοιάζει να μην τις διαβάζει κανείς, καταλήξαμε στο χειρότερο δυνατό σημείο. Αυτό της αδράνειας και της αναμονής κάποια στιγμή να κάνει κάτι, κάποιος από “πιο πάνω”, από την Αθήνα δηλαδή. Και τελικά να δίνεται η χειρότερη δυνατή εξήγηση. Ότι οι κ.κ. Βλάχος και Κυριακόπουλος έχουν πολύ δυνατά “βύσματα”-πολιτικά και μη-που τους κρατάνε στις θέσεις τους.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να ακούγεται και μεταξύ των εργαζομένων στο νοσοκομείο ότι ο υπουργός Υγείας έχει προτίμηση ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς βουλευτές που ασχολούνται με το αντικείμενο στο νομό! Ότι δηλαδή περιμένει να περάσει κάποιος καιρός για να μη φανεί ότι λειτουργεί υπό την πίεση του ενός ή το “βέτο” ενός άλλου και σε ένα μήνα περίπου (αν δεν προκηρυχθούν και τίποτε εκλογές στο μεταξύ!) θα πάει στις αλλαγές που όλοι ξέρουν ότι πρέπει να γίνουν.
Αυτό το σενάριο το συζητάνε ήδη ο εργαζόμενοι, το συζητάει κι ο κόσμος, το ξέρουν και στην Αθήνα ότι, αν μη τι άλλο, ξεφτιλίζει τον υφυπουργό κ. Γρηγοράκο που δεν είναι καν από το κόμμα των δύο προαναφερθέντων και του υπουργού! Και αντιλαμβάνεται κανείς τι κλίμα αφερεγγυότητας δημιουργείται.
Αλλά ας πρόσεχαν όλοι του υφυπουργού συμπεριλαμβανομένου. Διότι όταν λες ότι είχε καταλάβει τι συμβαίνει δυο μήνες πριν κι ακόμα δεν μπορείς να κάνεις τίποτε, μια λύση υπάρχει και λέγεται “παραίτηση”.
Αλλά θα μου πεις, εδώ δεν παραιτούνται για άλλα κι άλλα, για τα νοσοκομεία της Αιτωλοακαρνανίας θα παραιτηθούν;
η συντακτική μονάδα
