Και φέτος η Ναύπακτος ξεχώρισε για το μεγαλοπρεπές και κατανυκτικό σκηνικό στο φλεγόμενο Λιμάνι της την Μεγάλη Παρασκευή παρουσία χιλιάδες κόσμου.
Οι Επιτάφιοι ξεκίνησαν από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου και τον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής για να κατευθυνθούν στο Ενετικό Λιμάνι της πόλης. Εκεί, είχαν ήδη ανάψει οι φωτιές στις πολεμίστρες του Λιμανιού και στο νερό. Ενώ, ο μεγάλος φλεγόμενος σταυρός στη μπούκα του Λιμανιού έκανε το σκηνικό ακόμη πιο επιβλητικό.
Η Μικτή Χορωδία Ναυπάκτου συμπράττοντας με την Χορωδία Πάτρας Cantelena συνόδευσαν τη διεθνούς φήμης σοπράνο Σόνια Θεοδωρίου που ερμήνευσε το αριστουργηματικό έργο του σπουδαίου συνθέτη Σταύρου Κουγιουμτζή «Ύμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων» υπό τη διεύθυνση της μαέστρου Ελένης Παπαδοπούλου-Αραβαντινού. Στη μουσική συνοδεία ήταν ο Ηλίας Καλούδης και ο Γιώργος Κονής. Στην αφήγηση και την απαγγελία ήταν ο ηθοποιός Λεωνίδας Κακούρης.
Μόλις οι Επιτάφιοι και οι ιερείς έφτασαν στην Ντάπια του Λιμανιού, οι ψαλμοί, οι δοξασίες και η υποβλητική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε μέσα από τις φλόγες δημιούργησαν την αίσθηση την πραγματικής κατάνυξης.
Ο λόγος του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιεροθέου έδωσε το έναυσμα για την αποχώρηση των Επιταφίων και την έναρξη των πυροτεχνημάτων στο φλεγόμενο Ενετικό Λιμάνι.
Ο Σεβασμιώτατος στον σύντομο λόγο του είπε:
«Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι πάρα πολύ σημαντική γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί μάλιστα εἶναι τό μεταίχμιο μεταξύ τῆς Μεγάλης Πέμπτης καί τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, μεταξύ τῆς ἡμέρας κατά τήν ὁποία σταυρώθηκε ὁ Χριστός καί πέθανε πάνω στόν Σταυρό καί τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, πού θά γιορτάσουμε μεθαύριο καί θά πανηγυρίσουμε μέ τό «Χριστός Ἀνέστη».
Ὅμως, ἡ σημερινή ἡμέρα δέν εἶναι ἁπλῶς ἡμέρα πένθους, ἀλλά εἶναι καί ἡμέρα χαρᾶς, γιατί ἀπέθανε ἡ ἀνθρώπινη φύση ἐπάνω στόν Σταυρό, χωρίστηκε ἡ ψυχή τοῦ Χριστοῦ ἀπό τό σῶμα, ἀλλά ἡ ψυχή μαζί μέ τήν Θεότητα κατέβηκε στόν Ἅδη καί ἐλευθέρωσε ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πίστευαν σέ Αὐτόν• καί ἡ Θεότητα μαζί μέ τό σῶμα παρέμεινε στόν τάφο καί αὐτό τό σῶμα ἦταν ἄφθαρτο. Καί αὐτό παρουσιάζεται μέ τούς Ἐπιταφίους καί μέ τήν συνάντηση τῶν Ἐπιταφίων τήν ὁποία κάνουμε, διότι τό κουβούκλιο δέν εἶναι ἕνας τάφος πού ἔχει ἕναν πεθαμένο ἄνθρωπο, ἀλλά ἔχει τόν Θεάνθρωπο Χριστό, τόν ζῶντα Χριστό.
Εἶναι πάρα πολύ χαρακτηριστικό τό ὅτι, ὅταν οἱ Μυροφόρες γυναῖκες ἐπήγαιναν στό μνημεῖο γιά νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ μέ μῦρα, τότε οἱ ἄγγελοι εἶπαν: «Τί ζητεῖτε τόν ζῶντα μετά τῶν νεκρῶν; Ἠγέρθη γάρ, οὐκ ἔστιν ὧδε» (Λουκ. κδ΄, 5). Δέν ἔχουμε ἕναν Θεό νεκρό. Ὁ «θεός» τῆς μεταφυσικῆς, μιᾶς ὁρισμένης φιλοσοφίας στήν Δύση ἀπέθανε, δηλαδη ὁ θεός πού ἀπέθανε εἶναι ὁ θεός τῆς μεταφυσικῆς. Ὁ δικός μας Θεός εἶναι ζωντανός.
Ἑπομένως, ἡ σημερινή ἡμέρα ἔχει μέσα της τό στοιχεῖο τῆς λύπης γιά τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ταυτόχρονα ἔχει καί τό στοιχεῖο τῆς χαρᾶς, γιά τήν νίκη τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι τό γιορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καί μέ ἰδιαιτερότητα τό ἑορτάζουμε ἐδῶ στήν πόλη τῆς Ναυπάκτου, ἡ ὁποία, σύμφωνα μέ τά σύγχρονα ἱστορικά δεδομένα, εἶναι μιά πόλις πεντέμιση χιλιάδων ἐτῶν καί καθορίστηκε μέσα στούς αἰῶνες αὐτός ὁ ἰδιαίτερος τρόπος τοῦ ἑορτασμοῦ.
Καί μαζί μέ τούς Ἐπιταφίους σήμερα τούς ὁποίους βλέπουμε νά εἶναι γεμάτοι ἀπό λουλούδια καί φῶς, γιατί ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἔχουμε καί τίς ἰδιαιτερότητες ἐδῶ στήν Ναύπακτο. Ἐλπίζω νά ἔχετε καταλάβει, ὅσοι ἤρθατε γιά πρώτη φορά, ὅτι βρίσκεσθε στό κέντρο τῆς Καστροπολιτείας. Τό κέντρο τῆς Ναυπάκτου εἶναι ἕνα Κάστρο, εἶναι μιά πολιτεία περιβεβλημένη ἀπό τείχη καί τό γιορτάζουμε αὐτό γεμάτοι αἰσιοδοξία καί φῶς.
Ὁ Σταυρός ὑπερίπταται ἐπάνω ἀπό τήν θάλασσα, γιά νά δείξη ὅτι πάνω ἀπό τήν θάλασσα, πάνω ἀπό τά κύματα, πάνω ἀπό τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς ὑπάρχει τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐλπίδα τῆς ζωῆς μας. Καί μέσα στήν θάλασσα ὑπάρχουν τά φαναράκια, δηλαδή ἑνώνεται τό νερό μέ τό φῶς, γιά νά δείξη αὐτήν τήν ἐλπίδα καί τήν χαρά. Καί πάνω στά τείχη ἔχουμε τίς φλόγες, γιά νά δείξουμε ὅτι αὐτή ἡ πόλη κρατήθηκε στούς αἰῶνες ἐλεύθερη, ἀλλά καί τότε πού ὑποδουλώθηκε κρατοῦσε μέσα της τήν ἐσωτερική ἐλευθερία. Εἶναι μία ἐλπίδα ζωῆς ἐναντίον ὅλων τῶν φαινομενικῶν μας ἐχθρῶν.
Καί μετά ἀπό λίγο θά ριχτοῦν στόν οὐρανό καί οἱ φωτοβολίδες, γιά νά δείξουν ὅτι καί τό σκοτάδι τοῦ οὐρανοῦ πρέπει νά φωτισθῆ καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος μέ τό φῶς πρέπει νά πετάη πρός τά οὐράνια, νά κάνη ὑπερβάσεις στήν ζωή του• νά μήν παραμένη μέσα στήν θλίψη καί στήν στεναχώρια• νά μήν παραμένη μέσα στήν ἀπελπισία, γιατί πάντοτε ὑπάρχει ἐλπίδα καί ζωή.
Καί αὐτό, ἐπαναλαμβάνω, εἶναι πολύ σημαντικό, γιατί χρησιμοποιοῦμε τήν πυρίτιδα μόνο καί μόνο γιά νά ἐκφράσουμε τήν χαρά καί δέν πρέπει νά χρησιμοποιεῖται ἡ πυρίτιδα γιά βόμβες πού σκοτώνουν τούς ἀνθρώπους.
Μέσα, λοιπόν, σέ αὐτήν τήν προοπτική πρέπει νά γιορτάσουμε καί φέτος τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Εὔχομαι σέ ὅλους σας, στούς ἐγγύς καί τούς μακράν, στούς Ναυπακτίους καί σέ αὐτούς πού φιλοξενοῦμε αὐτόν τόν καιρό στήν Ναύπακτο, Καλή καί Εὐλογημένη Ἀνάσταση. Ἡ ζωή μας δέν εἶναι, ὅπως ἔλεγε κάποιος λογοτέχνης, ἁπλῶς ἕνα φωτεινό σημεῖο μεταξύ δύο σκοταδιῶν,άλλά ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη φῶς, καί πορεύεται στό Φῶς. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός»! Καλή Ἀνάσταση! Χρόνια πολλά!»
Δείτε φωτογραφίες: