Η απίστευτη ιστορία της 80χρονης από το Στράνωμα Ναυπακτίας που συνάντησε την κόρη της 60 χρόνια μετά! (φωτο)
Βιβλίο και ταινία η ιστορία τους
Όταν το 1957 η 18χρονη Χαρίκλεια Νούλα από το χωριό Στράνωμα της ορεινής Ναυπακτίας έμεινε έγκυος, δεν φανταζόταν την κινηματογραφική τροπή που θα έπαιρνε η ζωή της.
Η μικρή τοπική κοινωνία στο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας αδυνατούσε να αποδεχθεί μια ανύπαντρη μητέρα με το παιδί της, καθώς οι μονογονεϊκές οικογένειες εκείνη την εποχή συγκέντρωναν σφοδρές αντιδράσεις.
Από την Κέλλυ Φαναριώτη
Οι γονείς της την έδιωξε από το σπίτι, την αποκλήρωσαν κι εκείνη μη έχοντας κανένα απολύτως στήριγμα, έδωσε το παιδί σε ορφανοτροφείο στην Αθήνα. Λίγες ημέρες αργότερα, ένα ζευγάρι από το Χιούστον των Ηνωμένων Πολιτειών υιοθέτησε το μωρό και η μικρή Λίντα μεγάλωσε, παντρεύτηκε και έκανε παιδιά στην Αμερική, μακρυά από τη βιολογική της μητέρα, η οποία δεν έπαψε στιγμή να σκέφτεται τη μέρα που την παρέδωσε στο ορφανοτροφείο.
Μετά από πολλές έρευνες, αμέτρητα τηλεφωνήματα και e-mails η Λίντα έλαβε επιτέλους το πολυπόθητο μήνυμα που την ενημέρωνε πως η μητέρα της ήταν ζωντανή και την αναζητούσε. «Όταν διάβασα το γράμμα, με κυρίευσε ένα περίεργο συναίσθημα.
Από τη μία ένιωθα ανακούφιση για το γεγονός ότι ζούσε ακόμη, απέραντη χαρά που δε με είχε ξεχάσει μετά από τόσα χρόνια και ήθελε να με συναντήσει αλλά και μια δόση μετάνοιας που δεν ξεκίνησα νωρίτερα να την ψάχνω. Ένας από τους λόγους που δεν την αναζήτησα τόσα χρόνια ήταν ότι ο Έλληνας δικηγόρος είχε πει στους θετούς γονείς μου ότι γεννήθηκα πρόωρα και η μητέρα μου πέθανε στον τοκετό», μου λέει η 61χρονη Λίντα Φόρεστ. Η πρώτη της επικοινωνία με τη βιολογική της μητέρα έγινε πέρυσι μέσω Skype, παρουσία μιας μεταφράστριας καθώς η ίδια δε μιλά ελληνικά.
Όπως λέει, ένα μείγμα άγχους, περιέργειας και ενθουσιασμού την κυρίευσε μόλις είδε τη μητέρα της μέσα από την οθόνη του υπολογιστή. «Λίγους μήνες μετά συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Ακριβώς 60 χρόνια από την ημέρα που με άφησε στο ορφανοτροφείο της Αθήνας. Με περίμενε στην πύλη με ένα μπουκέτο λουλούδια και αφού αγκαλιαστήκαμε, ξεσπάσαμε και οι δυο σε κλάματα», σημειώνει.
Από την ημέρα εκείνη η ίδια και η οικογένειά της επισκέφθηκαν την Ελλάδα συνολικά 11 φορές. Όπως λέει, πλέον θεωρεί τον εαυτό της Ελληνίδα και αυτό που αγαπά περισσότερο στη χώρα είναι η οικογένειά της. «Ο σύζυγός μου μού λέει ότι η ιστορία αυτή του θυμίζει έντονα την ταινία »Big Fat Wedding» όπου ένας Aμερικανός παντρεύεται μια Eλληνίδα και στη συνέχεια βαφτίζεται κι αυτός χριστιανός ορθόδοξος. Αυτό ακριβώς έκανε και ο άνδρας μου στις 16 Οκτωβρίου 2016. Βαφτίστηκε Ροβέρτος – Ευτύχιος στο μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο».
Θα κάνει ταινία την ιστορία της;
Αυτή την περίοδο η Λίντα εργάζεται πυρετωδώς καθώς έχει συγκροτήσει μια μη κυβερνητική οργάνωση με το όνομα «The Eftychia Project’‘ μέσω της οποίας βοηθά παιδιά που υιοθετήθηκαν τις δεκαετίες ’50 και ’60 προκειμένου να βρουν τους βιολογικούς τους γονείς. «Είμαι ένα από τα 3.000 παιδιά εκείνης της περιόδου που δόθηκαν για υιοθεσία και θέλω να βοηθήσω κι άλλους σαν εμένα.
Είμαι πολύ συγκινημένη γιατί μέσω του “Eftychia project” καταφέραμε ήδη να φέρουμε σε επικοινωνία με τους βιολογικούς της γονείς μια γυναίκα, τη Ντενίς που έψαχνε την οικογένειά της επί 20 ολόκληρα χρόνια. Προς το παρόν έχει επικοινωνήσει με τους βιολογικούς της γονείς μέσω διαδικτύου και προς τα τέλη Ιουνίου θα ταξιδέψει στην Ελλάδα προκειμένου να τους γνωρίσει από κοντά», εξηγεί.
Παράλληλα ετοιμάζει ένα βιβλίο στο οποίο καταγράφει το Γολγοθά που πέρασε ώστε να καταφέρει να βρει τη μητέρα της αλλά και τον εξευτελισμό που βίωσε η δεύτερη όταν έμεινε έγκυος χωρίς να έχει παντρευτεί. «Είμαστε σε επικοινωνία με έναν παραγωγό του Χόλιγουντ για το ενδεχόμενο να γίνει ταινία η ιστορία μας», καταλήγει.
Πολλά και ενδιαφέροντα θέματα που αξίζει να διαβαστούν στο blog της αγρινιώτισσας δημοσιογράφου Κέλλυς Φαναριωτη ΕΔΩ
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την πηγή (δυστυχώς δεν είναι κάτι αυτονόητο για τα περισσότερα sites) και φυσικά για τα καλά σας λόγια!!