H Ελλάδα σήμερα σε δυο διαφημίσεις…

Τις τελευταίες μέρες η κοινωνική μας ζωή εκφράστηκε όσο τίποτε άλλο από δυο διαφημίσεις. Η μία έδειχνε ένα νεαρό πατριωτάκι να πηγαίνει με οτοστόπ στο Τορίνο(πραγματικά νομίζει κανείς ότι τα ʽ80s δε θα τελειώσουν ποτέ στην Ελλάδα..) και να πέφτει πάνω σε ένα φορτηγατζή ελαφρώς-για να το πω κομψά-μελάτον! Το ιστορικό το γνωρίζετε. Οι φορτηγατζήδες ξεσηκώθηκαν, έστειλαν εξώδικο και η  εταιρία έκοψε τη διαφήμιση λέγοντας ότι δεν την κόβει γιατί παρουσιάζει τον φορτηγατζή να σηκώνει το σακάκι, αλλά γιατί οι gay της χώρας μας διαμαρτυρήθηκαν ότι τους παρουσιάζουν σαν λυσσασμένους φορτηγατζήδες! Η διαφήμιση αποσύρθηκε και μπήκε άλλη, με φορτηγατζή-βρουκόλακα για την οποία επίσης οι φορτηγατζήδες διαμαρτυρήθηκαν, για ξεκάρφωμα, γιατί θέλαν να αποδείξουν ότι δεν είναι… ομοφοβικοi. Αυτά όλα είναι σημάδια των καιρών μας και καλά είναι όλοι να προσαρμοζόμαστε. Αυτό όμως που είχε την απίστευτη πλάκα ήταν η ανάγνωση του πως εξέλαβαν το θέμα οι επαγγελματίες αρθρογράφοι κάποιων κομμάτων που έσπευσαν να δώσουν στήριξη στην gay κοινότητα μην τυχόν χάσουν καμιά ψήφο. Σε όλους αυτούς λοιπόν ο ΦΥΚ αφιερώνει ένα κομματάκι από μια νουβέλα του Τσάρλς Μπουκόφσκι από το Τοστ Ζαμπόν: Ο νεαρός ήρωας περπατάει σε μια γέφυρα έχοντας φύγει από το σπίτι. Σταματάει ένας φορτηγατζής και προσφέρεται να τον πάει στην επόμενη πόλη που θέλει. Στο δρόμο αρχίζει τα περίεργα και τις ανήθικες προτάσεις. Ο ήρωάς μας του χώνει μια γροθιά στα μούτρα και παραλίγο να φύγει το τιμόνι. Ο φορτηγατζής σταματάει απορημένος και ρωτάει τον ήρωά μας: «Καλά πως κάνεις έτσι; Στο φινάλε τόσο κακό είναι να είσαι π…ης;» Και ο ήρωάς μας απαντά: «Όχι, άμα είσαι, δεν είναι κακό»! Τσκςςςς ρε γατάκια. Τσάρλς Μπουκόφσκι speaking.Η, δε, άλλη διαφήμιση που σας έλεγα είναι εκείνη με τη Στανίση. Παιδικά παιχνίδια και το γνωστό πολυκατάστημα. Πάσχα, ο Έλλην πατριάρχης με τη φανέλα, την τρίχα και την υποψία ελαφράς απλυσιάς, βγάζει πετσούλες και δίνει να φράξουν από μικρά τις αρτηρίες τους τα παιδάκια που παίζουν στον κήπο. Αρνί καμένο με το κεφάλι μαύρο, κοκορέτσι στα όρια συναγερμού για LDL και κρασί κόκκινο-ξυδιάς, να ζεσταίνεται στον ήλιο μέσα σε πλαστικό pvc με πολύ καρκίνο. Σκάει και η αοιδός με κόκκινη τουαλέτα που πατάνε τα μικρά, φέρνει ένα σκασμό φτηνά δώρα που μόλις τελειώσει το τραπέζι θα είναι σπασμένα και ρίχνει και ένα τραγούδι που ακούγεται μόνο από ελληνικά αυτιά. Μια αντικριστή σε ντουέτο γκαρίλα που κάνει τα μεζέδια πιο γλυκά και το τέλος του κόσμου να πλησιάζει. Κοιτάω τη διαφήμιση και σκέφτομαι ότι αυτό το πράμα είναι στην ΟΝΕ και έχει προλάβει να φαληρίσει και να «σωθεί». Γίνεται αναδιάρθρωση και αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και κάθαρση. Και αναρωτιέμαι ποιος διάολος τα κάνει όλα αυτά και τι φάτσα έχει. Δεν μπορεί να είναι ο Στουρνάρας με το Σαμαρά, όπως δεν μπορεί να αναλάβει μεθαύριο ο Τσίπρας με τον Μηλιό. Είναι αδύνατον σε μια χώρα σαν αυτή που δείχνει η διαφήμιση.

Από την στήλη ΦΥΚ της εφημερίδας “Γεγονός”