Δυο αυτοκτονίες στο Αγρίνιο, συνήθισαν όλοι…

Εδώ και μερικά χρόνια η στήλη προσπαθεί πάντα να θυμάται αυτό που συνέβη στην χώρα και στην δική μας περιοχή, δηλαδή Αγρίνιο και περίχωρα, εκεί μεταξύ 2010 και 2014,κυρίως.

Κάθε φορά που ακούμε για κάποια αυτοκτονία στην περιοχή θυμόμαστε την εποχή που μόλις συνέβαινε κάτι είχαμε άμεσα το άρθρο κάποιου εκπαιδευτικού(συνήθως)να μας λέει για το πώς αυτοκτονεί τον κόσμο ο (νέο)φιλελευθερισμός.

Θυμόμαστε να παίρνει παυσίπονα κάποια έφηβη και να καλεί άμεσα την μητέρα της για να τραβήξει την προσοχή και να μιλάμε για γενοκτονία. Θυμόμαστε πορείες με τις ντουντούκες να θυμίζουν κυρίως αυτοκτονίες και λιποθυμίες παιδιών από ασιτία.

Και φυσικά θυμόμαστε ότι κάποια αυτοκτονία προκάλεσε την δημιουργία μνημείου τον καιρό του μεγάλου ξεσηκωμού και της αγανάκτησης.

Χθες στην περιοχή μας είχε δύο αυτοκτονίες μέσα σε λίγες ώρες. Για διαφορετικούς ασφαλώς λόγους, κανείς άλλωστε δεν μπορεί να αποτυπώσει το φαινόμενο σε οικονομικούς ή ψυχολογικούς όρους μόνο, όπως επιχείρησαν εκείνοι που εκμεταλλεύτηκαν τις αυτοκτονίες για ίδιον όφελος.

Από τα πολλά που ακούσαμε εκείνα τα χρόνια, έχει γίνει βίωμα στην στήλη να επανέρχεται στο θέμα, ειδικά από την στιγμή που από το Αγρίνιο μέχρι την Μακρυνεία χθες έδωσαν τέλος στην ζωή τους δύο άνθρωποι που δεν θα φτιαχτεί για εκείνους ούτε μνημείο αλλά ούτε και θα γίνει πικετοφορία στην μνήμη τους.

Φταίει η κυβέρνηση που αυτοκτόνησαν; Όχι περισσότερο από όσο φταίμε όλοι μας. Είναι γενική η ευθύνη για τέτοια θέματα. Είναι τόσο περίπλοκο το ζήτημα που πρέπει να είσαι σχεδόν τέρας για να κάνεις σπέκουλα σε κάτι τέτοιο.

Το ενδιαφέρον πάντως είναι άλλο: χθες που οι δύο συντοπίτες μας έκοψαν με το δικό τους χέρι το νήμα της ζωής τους, συνέβη και ένα άλλο τρομερό περιστατικό. Κάποιος σκότωσε την σύντροφό του και μετά αυτοκτόνησε, κάπου στην Αθήνα… Ε, εκεί είχαμε πολλές κουβέντες για το θέμα.

Για το πώς κάποιος σκοτώνει εν ψυχρώ την σύντροφό του και μετά αυτοκτονεί; Όχι, η κουβέντα έγινε για το πώς ήταν ο φονιάς κι αυτόχειρας ήταν, λέει, πρώην πτέραρχος και ηλικιωμένος και πως ήταν Βουλγάρα το θύμα. Κι, επίσης, πώς ο ταξιτζής στον οποίο έσπευσε η γυναίκα για βοήθεια την έδιωξε (από δειλία και ρατσισμό φυσικά) με τα γνωστά αποτελέσματα.

Εκείνοι που ούρλιαζαν για γενοκτονίες και μνημονιακές αδικίες σε έναν κόσμο που πρέπει να τον αλλάξουμε, χθες δεν είδαν τους αυτόχειρες στο Αγρίνιο. Έκαναν κουτσομπολιό με τον «χαλασμένο» στρατιωτικό και με τον ρατσιστή δειλό ταξιτζή όμως! Τους βγάζω το καπέλο μεγάλοι και ορκισμένοι προπαγανδιστές…

η συντακτική θλιμμένη μονάδα