Δήμος Αγρινίου: Οι δεκάδες υποψήφιοι με μηδενικούς σταυρούς και η εξήγηση

Μια σύντομη περιήγηση στις εκατοντάδες σελίδες (1.800 συνολικά) των εκλογικών αποτελεσμάτων στον δήμο Αγρινίου για την σταυροδοσία των άνω των 1.400 υποψήφιων Δημοτικών και Τοπικών Συμβούλων δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το πως κινήθηκαν οι υποψήφιοι δήμαρχοι.

Επιδίωξαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, είτε να εντυπωσιάσουν επικοινωνιακά με τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό υποψηφίων, είτε να «μπαλώσουν τρύπες».

«Τρύπες» σε χωριά όπου δεν έβρισκαν υποψήφιο και που έπρεπε οπωσδήποτε να βρουν, για να καλύψουν τις προβλέψεις του νόμου Βορίδη. Ενός νόμου που κάποιες προβλέψεις του μάλλον απαιτούν επανεξέταση και αλλαγή αν θέλουμε κάποια στιγμή να φτάσουμε σε ένα πιο δίκαιο σύστημα αντιπροσωπευτικής εκπροσώπησης των τοπικών κοινωνιών

Έτσι και στην περίπτωση του δήμου Αγρινίου, παρατηρήθηκαν φαινόμενα «μεταφερόμενων» υποψηφίων, ατόμων δηλαδή που ζουν σε άλλα χωριά ή και στην πόλη του Αγρινίου και ήταν υποψήφιοι σε άλλες, τελείως άσχετες με τους ίδιους Κοινότητες. Κοινότητες όμως που ο συνδυασμός έπρεπε να έχει οπωσδήποτε υποψηφίους.
Και αφού δεν τους είχε, έπρεπε με κάποιον τρόπο να τους εφεύρει…
«Επιστρατεύτηκαν» σε ορισμένες περιπτώσεις και μόνιμοι κάτοικοι άλλων περιοχών και κυρίως της Αθήνας, που είναι εγγεγραμμένοι ακόμη στους εκλογικούς καταλόγους του δήμου Αγρινίου, για να καλύψουν ακριβώς τις συγκεκριμένες ανάγκες.

Κάπως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι δεκάδες υποψήφιοι, δεν έλαβαν ούτε έναν σταυρό, δίνοντας την εντύπωση πως δεν ψήφισαν ούτε τον εαυτό τους!