Το συγκινητικό μήνυμα εκπαιδευτικού του 20χρονου ναυτικού από το Μεσολόγγι
Το συγκινητικό μήνυμα εκπαιδευτικού του 20χρονου ναυτικού Δημήτρη Γκιάτη από το Μεσολόγγι, ο οποίος έφτασε στο αεροδρόμιο της Αθήνας μετά την ομηρία του στο Τογκο
“Συγχαρητήρια Δημήτρη. Σε αυτές τις πανελλαδικές αρίστευσες και πρώτευσες. Οι καλύτερες επιδόσεις στην Ελλάδα.
Πείθομαι όλο και περισσότερο, μέρα με τη μέρα, ως εκπαιδευτικός , ως γονιός, ως συνοδοιπόρος και ως αεί διδασκόμενος ότι οι άνθρωποι δίνουμε πολλές εξετάσεις στη ζωή μας – στον πόνο , στον κόπο, στην αφάνεια ,στη δοκιμασία ,στην αδικία, στο χείλος του γκρεμού, στην ανασφάλεια, στη σχέση μας με το Θεό.
Και καταλήγω ότι τελικά οι πιο εύκολες ίσως είναι εκείνες(που συνήθως παρουσιάζονται στα παιδιά μας ως οι δυσκολότερες) … εκεί …γύρω στα δεκαοκτώ για μια θέση «στο ήλιο» – σε μια ανωτάτη σχολή.
Ο Δημήτρης υπήρξε μαθητής μου. Παιδί χαμηλών τόνων. Προσπαθούσε όσο μπορούσε (για μένα πάντα ίσος μεταξύ ίσων) στο μονοδιάστατο εκπαιδευτικό σύστημα που δυστυχώς δεν αναδεικνύει ούτε επιβραβεύει την πλειάδα των χαρισμάτων όλων των ανθρώπων αλλά μόνο μερικά – μάλλον ελάχιστα.
Ταυτόχρονα όμως ,όπως κάθε άνθρωπος, εργαζόταν τα δικά του χάρισματα-τάλαντα με τη συμβολή των αρχών της μάχιμης πολύτεκνης οικογενείας του και με τη χάρη του Θεού που σκέπει κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Έτσι ετοίμαζε τον εαυτό του για τις δίκες του άπιαστες (όπως αποδείχθηκε) επιδόσεις σε εξετάσεις με εντελώς άγνωστη θεματολογία
Κι όταν εξετάστηκε φαινομενικά ήταν μονός –από φυσική υποστηρικτική ανθρώπινη παρουσία. Ουσιαστικά όμως είχε μαζί του τη σκέψη εκατοντάδων – χιλιάδων εξ ημών. Σκέψεις που έγιναν προσευχές σε παρακλήσεις, σε κομποσχοίνια, σε μετάνοιες και σε Άγιες Προσκομιδές για 40 μερόνυχτα. Και το θαύμα έγινε. Στάθηκε στο χείλος του γκρεμού -ορειβάτης άριστος- με στυλοβάτη τον Άγιο της θάλασσας ,το Μυροβλύτη Νικόλαο(6 Δεκεμβρίου) που στήριζε τον αγωνιστή Δημήτρη μέχρι τη μεγάλη μέρα της Ιερής Πόλης μας , τη γιορτή του προστάτη μας Άγιου Θαυματουργού Σπυρίδωνα. Ναι, τώρα είμαι εντελώς βέβαιος. Στις 12 Δεκεμβρίου το μανουάλι του Άγιου Σπυρίδωνα στο Μεσολόγγι γέμιζε και ξαναγέμιζε με κεριά που πίσω τους έκρυβαν μια προσευχή -ένα αίτημα: «άγιε του θεού πρέσβευε υπέρ του δούλου σου Δημητρίου» Και ο προστάτης Άγιος μάς άκουσε διώχνοντας την καταχνιά που σκίαζε τις καρδιές μας. Έτρεξε μαζί με τις σκέψεις όλων μας και βοήθησε τον παιδί μας για να περάσει εκείνη την ημέρα τις εξετάσεις… ΑΡΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ!
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!
ΔΗΜΗΤΡΗ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟΤΕΡΟ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!
ΜΕ ΠΟΛΥ ΣΕΒΑΣΜΟ”
ΕΝΑΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΟΥ
