Χωρίς νερό, ρεύμα και άσφαλτο οικισμός του δήμου Αγρινίου

Σ’ έναν οικισμό που κάποτε λειτουργούσε σχολείο, που έχει ακόμη την εκκλησία του, που υπάρχουν άνθρωποι που κατοικούν μόνιμα, δεν υπάρχουν βασικά αγαθά, όπως το ρεύμα και το νερό.

Έτσι τουλάχιστον καταγγέλλει κάτοικος του οικισμού Σιγκουνέικα που βρίσκεται ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από τη Σκουτερά του πρώην δήμου Παναιτωλικού. Τα Σιγκουνέικα είναι παλιός οικισμός, 10 χιλιόμετρα από το Αγρίνιο.
Στη μικρή κοινότητα τα περισσότερα σπίτια είναι πλέον έρημα, όμως πριν από κάποια χρόνια, ιδιοκτήτες εκτάσεων ή και σπιτιών στο χωριό, αποφάσισαν να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη στις ιδιοκτησίες τους, να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους και να ασχοληθούν με τη γη και την κτηνοτροφία.
Το πρώτο με το οποίο ήρθαν όμως αντιμέτωποι ήταν η έλλειψη βασικών υποδομών στον οικισμό. Οι άνθρωποι που έφτιαξαν και πάλι τις περιουσίες τους εκεί, τα βράδια αναγκάζονται να φεύγουν, αφού η έλλειψη ηλεκτρικού κάνει τη ζωή πολύ δυσκολότερη.
Ο κ. Κώστας Παναγιωτόπουλος, ωστόσο, παρά τις όποιες ελλείψεις ,επιμένει να διανυκτερεύει στο σπίτι του, χωρίς ρεύμα. «Χρησιμοποιώ γεννήτρια στην ανάγκη. Αλλά το καλοκαίρι με το ψυγείο υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Δεν θέλω να φύγω. Έφτιαξα εδώ το σπίτι μου, ασχολούμαι με την κτηνοτροφία… Και οι υπόλοιποι έρχονται το πρωί, δουλεύουν όλη μέρα εδώ και το βράδυ φεύγουν», λέει ο ίδιος.

Εξηγεί μάλιστα πως, πριν από οκτώ περίπου χρόνια, όταν ανέλαβαν να ξαναφτιάξουν τον οικισμό, οι προσπάθειες που έγιναν από τους ίδιους τους κατοίκους υπήρξαν τιτάνιες: «Φτιάξαμε πολιτιστικό σύλλογο «το Τρίκορφο», κάναμε κάποιες παρεμβάσεις μόνοι μας στην εκκλησία, μια πλατεία και ένα τύπου υδραγωγείο. Δεν υπήρχε καν δρόμος. Ανέλαβα το 2007 με προσωπικό μου κόστος που ανήλθε στις 50.000 ευρώ να ανοίξω δρόμο 2,5 χιλιόμετρα από τον Κακαβά προς το χωριό, ώστε να περνάνε τουλάχιστον τα οχήματα. Είχαμε ζητήσει βοήθεια από τον τότε δήμο Παναιτωλικού, που και τα οικονομικά ήταν καλύτερα. Ήρθαμε αντιμέτωποι με την πλήρη αδιαφορία», αναφέρει ο κ. Παναγιωτόπουλος.
Ο ίδιος εξηγεί πως για να υδρεύονται τα πέντε σπίτια, κατασκεύασαν μια δεξαμενή και από την πηγή του χωριού που βρίσκεται στο πιο χαμηλό σημείο, ανεβάζουν νερό στη δεξαμενή και από εκεί πάει στα σπίτια: «Το κόστος για να γίνει μια σύνδεση με τη Σκουτερά δεν είναι πάνω από 4.000 ευρώ. Αλλά και σε αυτό το αίτημά μας, τότε, δεν είχαμε δει την παραμικρή ανταπόκριση. Από τότε κάναμε αιτήσεις για να στρωθεί και ο χωματόδρομος, αλλά τίποτα».
Ο ίδιος εξηγεί πως, απευθυνόμενος στη ΔΕΗ, του είπαν πως για να γίνει σύνδεση και μόνο για το δικό του σπίτι, χρειάζονται περίπου 36.000 ευρώ. Αυτό που ο ίδιος και οι υπόλοιποι κάτοικοι ζητούν, είναι μια οικονομική βοήθεια από το δήμο Αγρινίου στον οποίο ανήκουν σήμερα. Επισημαίνει μάλιστα πως επανέφεραν το θέμα με αίτημά τους προς το δήμο Αγρινίου τον Αύγουστο του 2013 και με δεύτερο αίτημα λίγο αργότερα, αλλά απάντηση δεν έλαβαν.
Δεν εθελοτυφλούν. Γνωρίζουν πως τα χρήματα που πρέπει να καταβληθούν για να αποκατασταθούν όλες οι ελλείψεις είναι πολλά, αλλά οι οικογένειες που μένουν εκεί και εκείνες που επιθυμούν να επιστρέψουν ,αλλά οι αντικειμενικές δυσκολίες δεν τους το επιτρέπουν, το απαιτούν.

Εφημερίδα “Γεγονός”