Απόψεις με φαντασία και τέχνη

Αυτό που λατρεύω στον δημόσιο λόγο μας είναι ότι έχει μέσα τέχνη και ειδικά σουρεαλισμό, ίσως γιατί η πόλη πάντα ήταν ροκ και έπαιζε πολύ ψυχεδέλεια εδώ.

Αν είσαι θεατής και κάτσεις να διαβάσεις τι γράφεται κάθε μέρα θα σου μπει η ιδέα ότι είναι από ανάγκη έκφρασης, σαν ένα προσωπικό δημιούργημα ρε παιδί μου.

Λέει ένας πρώην δήμαρχος σε μια ανακοίνωση/άποψη πόσο δημοκρατικά τα κάνουν στη Βαρκελώνη τα πράγματα. Δε με νοιάζει γιατί και πως, ας ασχοληθούν οι πιο σχετικοί. Το συμπέρασμα που βγάζεις πάντως είναι ότι κάποια σχέση έχει η περιοχή μας με τη Βαρκελώνη. Ποια ακριβώς δεν ξέρω, όπως και τι μπορεί να περιμένει κάποιος από μια τέτοια σύγκριση. Χτυπάς Βαρκελώνη στο google και βλέπεις μια πόλη που είναι αμαρτία να γράψεις σε τοίχο. Γιατί έτσι θέλουν εκείνοι που ζουν εκεί. Τώρα τι σχέση έχει με όλα αυτά η δική μας ζωή θα σας γελάσω…Να ζούμε ως Βαρκελωνέζοι ή ως Βραχωριτέζοι άραγε; Και οι χώροι μας με τι να μοιάζουν πιο πολύ; Το λέω με κάθε απορία προς κάποιον που ασχολείται με αυτά και έχει και πρόταση, όπως λέει.

Πραγματικά θα άξιζε να διαβάσουμε μια μέρα αν η Βαρκελώνη έγινε έτσι μετά από κάποια συνέλευση ή αν έγινε γιατί οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες τους και έχουν περηφάνια για τον τόπο τους.
Τι σχέση έχουμε εμείς με όλα αυτά, ανήκει στο χώρο της φαντασίας και της τέχνης.

ο Μαντουμαδόρος