Εμπνευσμένο από τα πανηγύρια της Αιτωλοακαρνανίας το έργο που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Μπιενάλε

Από τα θρυλικά πανηγύρια της Αιτωλοακαρνανίας και μία εμβληματική φωνή, αυτή της σπουδαίας ερμηνεύτριας του δημοτικού τραγουδιού Κικής Μαργαρώνη, είναι εμπνευσμένο το εικαστικό έργο «Ξηρόμερο/Dryland» που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη φετινή 60ή Μπιενάλε της Βενετίας, η οποία θα ανοίξει επίσημα τις πύλες της στις 20 Απριλίου.

Το διαμεσικό, συλλογικό έργο που στηρίχθηκε στη σύλληψη των Θανάση Δεληγιάννη και Γιάννη Μιχαλόπουλου, ολοκληρώθηκε με τη συμβολή των Έλιας Καλογιάννη, τον Γιώργου Κυβερνήτη, τον Κώστα Χαϊκάλη και Φώτη Σαγώνα και επιμελήθηκε ο Πάνος Γιαννακόπουλος, παρουσιάστηκε σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, παρουσία του υφυπουργού Πολιτισμού Χρίστου Δήμα.

Τι θα συναντήσει λοιπόν ο επισκέπτης περνώντας από το ελληνικό περίπτερο στην Μπιενάλε της Βενετίας; Ένα φιλόδοξο έργο που αποτυπώνει τη σχέση των ανθρώπων με τη γη και τη μουσική και κουβαλά την ελληνική ψυχή.

Κεντρικό στοιχείο της εικαστικής εγκατάστασης αποτελεί ένα αγροτικό μηχάνημα άρδευσης το οποίο συντονίζει σε πραγματικό χρόνο τον ήχο, την κινούμενη εικόνα, και το φωτιστικό περιβάλλον της. Από αυτό το κεντρικό σημείο, που παραπέμπει στην πλατεία του χωριού, ξεκινά η εξερεύνηση της ανθρώπινης εμπειρίας μέσα στο οικοσύστημα που δημιουργεί το ελληνικό πανηγύρι από το κέντρο ενός επαρχιακού οικισμού έως τις παρυφές του γεωργικού τοπίου που τον περιβάλλουν.

Το μαγικό ταξίδι που οδήγησε στην δημιουργία αυτού του έργου ξεκίνησε πριν κάποια χρόνια όταν ο δημιουργός διαμεσικών έργων και συνθέτης Θανάσης Δεληγιάννης, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα και ζει πλέον εκτός Ελλάδας, και ο Γιάννης Μιχαλόπουλος, μελετητής ττης πολιτιστικής ανάπτυξης της ελληνικής περιφέρειας και του δημοτικού τραγουδιού, ξεκίνησαν μια κοινή έρευνα μαγεμένοι από τις συγκλονιστικές ερμηνείες της σπουδαίας ερμηνεύτριας του Ξηρόμερου, Κικής Μαργαρώνη, που υπηρετούσε το δημοτικό τραγούδι επί 30 ολόκληρα χρόνια συμπράττοντας συχνά με τον κορυφαίο δεξιοτέχνη του κλαρίνου Βαγγέλη Σούκα.

Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρότζεκτ Margaroni Residency του Onassis Culture, το οποίο επιχείρησε να αποκωδικοποιήσει όχι μόνον τη μουσική και το τραγούδι προηγούμενων δεκαετιών αλλά και όλες τις πτυχές της ζωής στην ύπαιθρο της ελληνικής επαρχίας με αφετηρία το Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας, όπου η ιεροτελεστία των πανηγυριών παραμένει ακόμη ολοζώντανη.

Στα ταξίδια και στις έρευνές τους κατέγραψαν ήχους, εικόνες, μαρτυρίες, στοιχεία σχετικά με τη ζωή, την ψυχαγωγία, τις γεωργικές εργασίες, τη διαχείριση των φυσικών πόρων, τις ανθρώπινες σχέσεις, τη θέση και τον ρόλο της γυναίκας….Όλα αυτά τα αποτύπωσαν σε ένα εικαστικό σύμπαν που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή – επισκέπτη ο οποίος μάλιστα καλείται να συμμετάσχει ενεργά σε αυτό, να ακολουθήσει τη ροή του, να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του, σε έναν ιδιότυπο, διαρκή διάλογο μεταξύ παράστασης και πραγματικότητας.

«Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την εθνική συμμετοχή στη Biennale για την οποία είμαστε πολύ περήφανοι και προσωπικά είμαι βέβαιος πως θα πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα έτσι ώστε να αναδείξουμε τον ελληνικό πολιτισμό, τις παραδόσεις και φυσικά τους Έλληνες καλλιτέχνες» δήλωσε στη σημερινή παρουσίαση ο Χρίστος Δήμας, εκπροσωπώντας το υπουργείο Πολιτισμού το οποίο είναι ο βασικός χρηματοδότης της ελληνικής συμμετοχής ο προϋπολογισμός της οποίας ξεπερνά τις 500.000 ευρώ.

Αναστασία Κουκά-protothema.gr