“Αναδιάταξη ορίων ενοριών και αναστάτωση ενοριτών στο Αγρίνιο”

Επίμονες φήμες κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό για σχεδιασμό νέων ενοριών στο Αγρίνιο και αναδιάταξη ορίων.

Οι πληροφορίες, σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντίνο Παναγιωτακόπουλο , συνταξιούχο εκπαιδευτικό, κάνουν λόγο για απόσπαση του παλαιού Ιερού Ναού του Αγίου Χριστοφόρου από τον νέο Ιερό ναό, για τη δημιουργία νέας ενορίας.

Ο κ. Παναγιωτακοπουλος θεωρεί πως αυτή η εξέλιξη, εφόσον συμβεί , θα επιφέρει αναστάτωση στους ενορίτες, ενώ αποτελεί “ανίερη διχοτόμηση” του έργου του αειμνήστου Παπαστόλη Φαφούτη.

Αναλυτικά το άρθρο του συνταξιούχου εκπαιδευτικού:

“Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην ενορία του Αγίου Χριστοφόρου με τους δύο Ιερούς Ναούς (Παλαιό και Νέο), που είναι συνυφασμένοι με την παράδοση της πόλης μας, αλλά και την ιστορία της την παλαιά και την σύγχρονη.
Οι φήμες όπως έχω πληροφορηθεί και που πάντα προτρέχουν, λένε πως θέλουν να αποσπάσουν μεθοδευμένα τον Παλαιό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου σε μία νέα ενορία που θα δημιουργηθεί ανατολικά της πόλης (σημερινό 10ο Δημοτικό Σχολείο).

Δεν μπορώ να καταλάβω, ποιός σκοπός εξυπηρετείται με το κόψιμο του ομφάλιου λώρου που ενώνει τους δύο Ναούς, το ιστορικό μνημείο του Παλαιού Ναού (γιατί δυστυχώς μόνο αυτό σώζεται διατηρητέο μνημείο από τους παλαιούς Ναούς μας) την Ακρόπολη του Αγρινίου με τον μεγαλοπρεπή Νέο Ναό όραμα και έργο του μεγάλου Ευεργέτου της πόλης μας, της Οσιακής μορφής του Αγίου Γέροντα Παπαστόλη.

Εδώ δηλαδή θα γίνει πράξη συμβολικά και πραγματικά, η ανίερη διχοτόμηση του αειμνήστου Παπαστόλη. Τότε όμως θέλω να πιστεύω, θα ξεχειλίσει η οργή από το σεπτό μνήμα του που έχει αποτεθεί δεκαετίες τώρα η σεπτή και τίμια σορός του.

Θέλω να επισημάνω ότι ο σύνδεσμος των δύο Ναών στην πράξη και την συνείδηση, όχι μόνο των σημερινών ενοριτών του Αγίου Χριστοφόρου αλλά και όλων των παλαιών (κυρίως) και νέων Αγρινιωτών είναι στενότατος και βαθιά ριζωμένος στην συνείδησή τους. Ξέχωρα δε οι παλαιοί ενορίτες που αγωνίστηκαν μαζί με τον αείμνηστο Γέροντα στο προοδευτικό χτίσιμο του Νέου Ναού, βλέπουν ένα τέτοιο εγχείρημα διαμελισμού του ενιαίου ενοριακού χώρου ως βέβηλη πράξη και ιεροσυλία.

Στο νου και την φαντασία όλων βλέπουν μπροστά τους να προπορεύεται ο Παπαστόλης και αυτοί πίσω να ακολουθούν (ζητιανεύοντας τον οβολό για να φτιάξουν το νέο σπίτι του Αγίου). Παλαιός και Νέος Ναός είναι αδιάσπαστοι.

Ο γεωγραφικός χώρος μεταξύ των δύο ναών είναι πολύ μικρός πραγματικά και συμβολικά για να φυτευτεί μια νέα ενορία, δήθεν για τις ανάγκες των πιστών. Στην ουσία δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά μια μορφή πνευματικού δυναμίτη που απειλεί την ενότητα και την ηρεμία του ενοριακού εκκλησιαστικού σχήματος.

Πολύ δε περισσότερο η εξέλιξη θα είναι εκρηκτική αν στην προσπάθεια δημιουργίας νέας ενορίας, χρησιμοποιηθεί ως βάση και έδρα της ο Παλαιός Ναός στον οποίο μάλιστα θα τοποθετηθεί εφημέριος κάποιος «υμέτερος» κληρικός. Αυτό θα θεωρηθεί ως δολιοφθορά στο έργο της ενορίας και ως απόπειρα αλλοίωσής της δια της μεθόδου του «δουρείου ίππου».

Πιστέυω ακράδαντα, ότι δεν έχουμε σήμερα την πολυτέλεια στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε σαν κοινωνία, να δημιουργούμε καταστάσεις ανεξέλεγκτες, ίσως και εκρηκτικό κλίμα σε μια ενορία που για πάρα πολλά χρόνια απολαμβάνει ήρεμη και ειρηνική συνεργασία δύο εκλεκτών κληρικών και των λαϊκών μελών εκκλησιαστικών επιτρόπων, που υπηρετούν σε αυτή.

Αισθάνομαι δε αυτό το γεγονός ως πνευματική παρακαταθήκη του σεπτού λεβίτου Αγίου Γέροντα Παπαστόλη, η οποία είναι κυρίαρχη στα εκκλησιαστικά πράγματα του Αγίου Χριστοφόρου. Δεν είναι τυχαίο δε και το γεγονός, ότι στο εύκρατο ενοριακό κλίμα αυτής της ενορίας βρίσκουν καταφύγιο , θαλπωρή και ευχέρεια μετοχής στις ιεροπραξίες πολλοί εκ των συνταξιούχων ιερέων της Μητροπόλεως, τη στιγμή που σε άλλες ενορίες η σχετική ατμόσφαιρα είναι από αδιάφορη έως ψυχρή. Στο σημείο αυτό ας μην παραλείψω την ανάπαυση που έβρισκε ο κατά σάρκα αδελφός μου Μητροπολίτης Ευρίπου κυρός Βασίλειος, η μητέρα του οποίου κατά την βρεφική του ηλικία διέθεσε ένα οικόπεδο (επί της οδού σήμερα Ίσκου 8), το οποίο εκποιήθηκε με την φροντίδα του αείμνηστου Παπαστόλη για την ανέγερση του Νέου Ναού.

Τέλος υπενθυμίζω, ότι σχετικά με το θέμα αυτό και στο παρελθόν, όταν ανέλαβε καθήκοντα ο σημερινός μητροπολίτης, σε τηλεοπτική εκπομπή του Αχελώος TV, επεναίβειν τηλεφωνικώς εκφράζοντας την αρνητική μου γνώμη. Απευθύνθηκα δε και προσωπικά στον σημερινό μητροπολίτη λέγοντας, «ότι θα τρίζουν τα κόκαλα του αείμνηστου Παπαποστόλη» και επιπλέον του υπενθύμισα και την κατά σάρκα συγγένειά του με τον Παπαποστόλη, προκειμένου να γίνει σεβαστή η μνήμη του Αγίου Γέροντα.

Αυτό το ήρεμο λοιπόν ενοριακό λιμάνι της ιστορικής αυτής ενορίας, καλό είναι να μην απειληθεί με τρικυμία από την έρπουσα φήμη για σχεδιασμό και ίδρυση νέας ενορίας, μέσα στα γεωγραφικά όρια αυτής που υπάρχει και όπως υπάρχει σήμερα.

Ανήσυχοι ως Άγιο-Χριστοφορίτες για τα «μέλλοντα συμβαίνειν», θα παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, θεωρώντας χρήσιμο και ωφέλιμο σε τέτοιες αποφάσεις η λογική να επικοινωνεί με τις πραγματικές ανάγκες του πληρώματος της Εκκλησίας και να μην υπηρετεί άλλες ύποπτες σκοπιμότητες.”