Αμφιλοχία: «κατοστάρι» οι αλιείς για την επιβίωση
Αγώνα δρόμου υψηλών αποδόσεων και εκπληκτικών ταχυτήτων διανύουν καθημερινά οι είκοσι αδειούχοι επαγγελματίες αλιείς της Αμφιλοχίας κυνηγώντας το μεροκάματο στα γαλαζοπράσινα νερά του Αμβρακικού. Αντιμέτωποι με τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, άλλοτε με κρύο, άλλοτε με βροχή και αέρα και άλλοτε με καύσωνα και ήλιο, απλοί άνθρωποι του μόχθου, δίνουν τις δικές τους μάχες για την επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους.
Τους συναντάς κάθε πρωί στο «στρογγυλό»,μόλις πάρεις τη στροφή για την ανηφόρα να ολοκληρώνουν με μαεστρία το ξεκαθάρισμα της ψαριάς τουςμέσα στα ψαροκάικα και να περιμένουν , υπομονετικά,τους υποψήφιους πελάτες, τους διερχόμενους οδηγούς και επισκέπτες – τουςαγοραστές της πραμάτειας τους. Γαρίδες, μουρμούρια, τσιπούρες, λαβράκια, γόπες και σαρδέλες περιμένουν να καταλήξουν στους λάτρες του καλού φαγητού και οπωσδήποτε με τη συνοδεία ενός ποτηριού σπιτικού κρασιού. Σε παραπέμπουν σε άλλες εποχές τότε που ο ντελάλης διαλαλούσε τα προϊόντα, τότε που τα κοφίνια ήταν γεμάτα με αγαθά που έδινε πλουσιοπάροχα η μητέρα γη.
Σε καλημερίζουν με καλοσύνη και αγάπη και δέχονται να φωτογραφηθούν μαζί σου, χωρίς υποκριτικά χαμόγελα και αρνήσεις. Σε ερώτηση «αν βγαίνει το μεροκάματο και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν» σου απαντούν «ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά και παραπονιούνται επειδή τους κυνηγάνε όταν βγαίνουν έξω από τη βάρκα τους. «Να γράψεις και για τα χάλια της πλατείας», μου φωνάζουν. Απεικονίζοντας τη μικρή τους αυτή διαμαρτυρία και το ενδιαφέρον τους για την καλαισθησία του χώρου, παράλληλα μου εξηγούν πώς με την απόχη «ξεκολλάνε» τα μύδια που βρίσκονται στο τσιμέντο και ότι στη συνέχεια τα χρησιμοποιούν για δολώματα.
Αν είναι κάτι που πραγματικά με γοητεύει και με ελκύει στην Αμφιλοχία και με οδηγεί να κατηφορίζω τα πρωϊνά στο λιμάνι της πριν το πρώτο κουδούνι, είναι αυτή η μοναδική «ιεροτελεστία» των υπέροχων ψαράδων της πόλης!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ Κ. ΜΟΥΡΑΤΙΔΟΥ
