Δεν είναι λίγες οι φορές που θα ακούσει κανείς κατοίκους των περιοχών που βρίσκονται από την… κάτω μεριά της Εθνικής Οδού να εκφράζουν με αγανάκτηση το ερώτημα «δηλαδή εμείς δεν είμαστε στο Αγρίνιο»;
Και πώς να μη τους δοθεί δίκαιο άλλωστε, όταν ο κεντρικός δρόμος που συνδέει το Αγρίνιο με το Δοκίμι, διερχόμενος από τα Αγιοβασιλιώτικα, η οδός Αγγελοκάστρου, είναι εδώ και χρόνια σε απελπιστική κατάσταση.
Στο σύνολο του δρόμου η άσφαλτος είναι σε τραγική κατάσταση και τα τροχαία ατυχήματα είναι συχνό φαινόμενο. Βλέπετε, οι προεκλογικές ασφαλτοστρώσεις έφτασαν μέχρι τον κόμβο Αγίου Δημητρίου και στο ΔΑΚ αλλά στην προκειμένη οι αρμόδιοι πιθανώς κρίνουν ότι δεν υπάρχει ανάγκη για κάποια συντήρηση.
Μπαλώματα, λακκούβες και ρωγμές δημιουργούν μία αίσθηση… τριτοκοσμική, σε έναν δρόμο που καθημερινά έχει πολύ μεγάλη κίνηση. Διαγράμμιση που… αχνοφαίνεται, φωτισμός ελλιπέστατος τις βραδινές ώρες ενώ για διαβάσεις πεζών ούτε λόγος.
Όμοια φυσικά και η εικόνα σε ότι αφορά τα πεζοδρόμια, τα οποία για πολλούς συμπολίτες μας είναι απροσπέλαστα. Στην πλειονότητά τους «φουσκωμένα» από κορμούς δέντρων, ενώ κάποια έχουν πλέον κοπεί, παραπέμπουν περισσότερο σε… πίστα ανώμαλου δρόμου παρά σε πεζοδρόμια.
Αγριόχορτα τα οποία κόβονται μία φορά στο τόσο φυτρώνουν εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν κανονικά πλάκες και σκουπίδια. Η συνηθισμένη εικόνα που αντικρίζει κανείς πριν το Δοκίμι είναι κάπως έτσι…
Βέβαια, υπάρχουν και σημεία στα οποία οι πλάκες απουσιάζουν εντελώς. Ουσιαστικά, ένα άτομο με ειδικές ανάγκες ή μία οικογένεια που πιθανώς χρησιμοποιεί βρεφικό καρότσι είναι αναγκασμένη να… πατήσει στο οδόστρωμα.
Οι εικόνες αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα για μία περιοχή η οποία βιώνει συνεχόμενη υποβάθμιση τα τελευταία χρόνια. Τουλάχιστον, σε ότι αφορά την ασφάλεια πεζών και οδηγών αλλά και στην εικόνα που παρουσιάζει ο συγκεκριμένος δρόμος αισθητικά, ίσως έχει έρθει η ώρα να υπάρξει κάποια δραστηριοποίηση και κάποια μέριμνα.
Διότι Αγρίνιο είναι και κάτω από την Εθνική Οδό, πλέον.