20 Χρόνια Ευρώ – Πως μπορεί να γίνει ομαλή έξοδος από τη χρεοκοπία

Γράφει ο Βασίλης Βάσσης, υποψήφιος Βουλευτής με το Ε.ΠΑ.Μ. στην Αιτωλοακαρνανία, με το ψηφοδέλτιο της «Συμμαχίας Ανατροπής»

Κλείσαμε 20 χρόνια από την είσοδό μας στην ΟΝΕ όπου σύμφωνα με τις υποσχέσεις των πολιτικών μας, θα αποκτούσαμε και εμείς μισθούς Γερμανίας και κοινωνικό κράτος Γαλλίας.

Βλέποντας πίσω αυτά τα 20 χρόνια, το μόνο που βλέπουμε είναι μια υπερχρέωση της χώρας, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών προς όφελος των τραπεζών και ειδικά των τραπεζιτών. Πως έγινε αυτό είναι μια καλή ερώτηση. Όταν έχεις ένα νόμισμα που το κόστος του είναι το κόστος του χαρτιού και της μελάνης που χρειάζεται για να τυπωθεί και το εγκαταλείπεις και περνάς σε ένα νόμισμα που είναι ιδιωτικό, δεν το ελέγχεις δηλαδή και το κόστος του είναι εκτός από την ονομαστική του αξία και το επιτόκιο που επιβάλλει η τράπεζα, τότε είναι απόλυτα φυσικό να φτάσεις στη χρεοκοπία. Πως μπορείς να γλιτώσεις τη χρεοκοπία δηλαδή όταν στη καλύτερη περίπτωση για να βρεις νομισματική αξία 1 ευρώ πρέπει να πληρώσεις 1,05 ευρώ.

Ειδικά τα τελευταία 13 χρόνια (τα χρόνια της μνημονιακής κατοχής της πατρίδας μας από τους δήθεν ευρωπαίους φίλους μας) με αφορμή τη χρεοκοπία, βλέπουμε το ξήλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων καθώς και του κοινωνικού κράτους που είχαν χτίσει όπως το είχαν χτίσει, με τους αγώνες τους οι προηγούμενες γενιές, πολύ καλύτερο βέβαια από αυτά που είχαν αυτοί. Εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικό κράτος που μας τα παρέδωσαν με την υποχρέωση εμείς να τα αναβαθμίσουμε και να τα παραδώσουμε με τη σειρά μας στις επόμενες γενιές. Αντ’ αυτού εμείς θα παραδώσουμε εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικό κράτος που είχαν οι Έλληνες πίσω ακόμα και από το Μεσοπόλεμο. Μας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια που θα γίνουμε η πρώτη γενιά που δέχεται τα παιδιά της να ζήσουν χειρότερα από ότι έζησε αυτή.

Όμως όλα αυτά που περνάμε είναι μονόδρομος όπως μας λένε συνέχεια όλοι οι πολιτικοί και από τα δεξιά και από τα αριστερά; Ασφαλώς και όχι. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα ούτε μονόδρομους. Λύση υπάρχει αλλά θέλει κότσια και απόφαση από τον Ελληνικό λαό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και αντάξιος της ιστορίας που κουβαλάει στις πλάτες του. Γιατί όσο και να θέλουν να μας πείσουν ότι φυτρώσαμε τυχαία σε αυτή εδώ τη γωνιά, η αλήθεια είναι ότι είμαστε συνέχεια γενναίων προγόνων, οι οποίοι δόξασαν το όνομά της Ελλάδας στα πέρατα του κόσμου.

Ας δούμε όμως πως μπορούμε να φύγουμε από αυτή τη κατάσταση που μας έχουν φέρει όλα αυτά τα κόμματα του δήθεν «Συνταγματικού τόξου». Πρέπει πρώτα απ’ όλα να παρθούν άμεσα 12 μέτρα την επόμενη μέρα των εκλογών που θα υπάρξει μία άλλη πατριωτική και δημοκρατική κυβέρνηση. Ας τα δούμε:

 

1. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει, είναι η επαναφορά της Συνταγματικής Τάξης. Το Σύνταγμα της Ελλάδος έχει καταλυθεί από τις 6-5-2010. Όλες  οι Κυβερνήσεις από τότε, συνέχισαν πάνω στην πεπατημένη. Έτσι πρέπει όλο το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε ή που βρέθηκε στο κοινοβούλιο και δεν έθεσε αυτό το τεράστιο θέμα, να λογοδοτήσει ποινικά για πράξεις εσχάτης προδοσίας σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα, αλλά και για ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξε όπως το πρόσφατο «δυστύχημα» στα Τέμπη. Επίσης πρέπει άμεσα να καταργηθούν όλες οι ασυλίες που έχουν δοθεί και δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα.

2. ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Όλες οι συστημικές τράπεζες πρέπει να τεθούν σε εκκαθάριση εν λειτουργία υπό δημόσιο έλεγχο, με το κράτος να εγγυάται το σύνολο της καταθετικής τους βάσης. Με άλλα λόγια οι Έλληνες αποταμιευτές δεν έχουν να φοβούνται τίποτα όσον αφορά τις καταθέσεις τους. Αντιθέτως τώρα πρέπει να φοβούνται γιατί οι τράπεζες είναι εντελώς κουφάρια και ετοιμάζονται για κούρεμα καταθέσεων. Χαρακτηριστικά είναι άλλωστε τα δεδομένα της ΕΚΤ για το TARGET2. Μια τεραστίων διαστάσεων φυγή, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2020 με την έναρξη των μέτρων καταστολής με άλλοθι την πανδημία και συνεχίζεται ακόμη πιο έντονα έως σήμερα. Έτσι, οι υποχρεώσεις της Ελλάδας στο TARGET2 έχουν εκτιναχθεί πάνω από 110 δις ευρώ το Φεβρουάριο του 2023. Πρόκειται για ύψος υποχρεώσεων ρεκόρ έναντι τόσο της περιόδου της αρχικής χρεοκοπίας της χώρας το 2009-2010, αλλά και της περιόδου προετοιμασίας του 3^ου και χειρότερου μνημονίου το 2015. Ειλικρινά, ποιος είναι τόσο ανόητος να πιστεύει πώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας δεν βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης; Ποιος είναι τόσο αδαείς και νωθρός τω πνεύματι ώστε να μην καταλαβαίνει το ποιος θα κληθεί να πληρώσει για μια ακόμη φορά τη διάσωση των τραπεζών; Και τέλος πόσο απατεώνας του κοινού ποινικού δικαίου είναι όποιος εν γνώσει του καθησυχάζει τον κόσμο, προκειμένου να τον πιάσουν στον ύπνο; Με άλλα λόγια, όλοι όσοι σιωπούν τώρα είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνοι γι’ αυτό που προετοιμάζεται.

3. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Όταν λέμε για αποκατάσταση της δημοσιονομικής και νομισματικής κυριαρχίας εννοούμε ότι πλέον ο προϋπολογισμός θα συντάσσεται από τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών και τον Πρωθυπουργό, σύμφωνα με τις ανάγκες της Ελληνικής Οικονομίας και δεν θα έρχεται από τα γραφεία των Βρυξελών όπως γίνεται σήμερα προς όφελος των ξένων δανειστών.  Πρέπει να γίνει χρήση του άρθρου 14 παρ., 4 του 4^ου Πρωτοκόλλου της ΣΛΕΕ, σύμφωνα με το οποίο μπορεί να δημιουργηθεί ευρώ και να διατεθεί όπου υπάρχει ανάγκη. Και φυσικά σήμερα ανάγκη υπάρχει στο εισόδημα των Ελλήνων πολιτών. Μην ξεχνάμε ότι από το 2011-2018 η ΤτΕ δημιούργησε χρήμα 480 δις ευρώ το οποίο όμως το έδωσε όλο στις Τράπεζες για να κερδοσκοπήσουν στο εξωτερικό. Επίσης πρέπει να επανεξεταστούν με μοναδικό κριτήριο το δημόσιο συμφέρον, όλες οι συμβάσεις που έχουν υπογραφεί και έχουν περάσει σε ιδιωτικά χέρια, δημόσιων λειτουργιών, υποδομών και αγαθών (δρόμοι, αεροδρόμια κλπ).

4. ΕΝΕΡΓΕΙΑ.

Άμεση απεξάρτηση της ενέργειας από το χρηματιστήριο ενέργειας και επανακαθορισμός της τιμής της ενέργειας, με βάση τα πραγματικά εθνικά κόστη παραγωγής. Όπως γίνονταν δηλαδή πριν την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Δεν θα αγοράζεται η ηλεκτρική ενέργεια  με βάση τιμές του χρηματιστηρίου όπως σήμερα, αλλά το κράτος είναι αυτό που θα ορίζει το κόστος της ενέργειας, σύμφωνα με τις ανάγκες της Ελληνικής Οικονομίας.

5. ΤΟ ΧΡΕΟΣ.

Καταρχήν πρέπει να καταλάβουμε το πρόβλημα, γιατί ακόμα ο Ελληνικός λαός δεν έχει καταλάβει το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι το δημόσιο χρέος. Το χρέος δηλαδή έγινε, ότι ήταν τα τανκς το 1940. Μόνο που το καθεστώς που επιβλήθηκε σήμερα είναι πολύ πιο αδίστακτο από το καθεστώς της κατοχής του 1941-1944.

Η ιστορία του δημόσιου χρέους είναι παλιά ιστορία. Ξεκίνησε το 1964 με την υπογραφή από τον πατήρ Μητσοτάκη της σύμβασης για την αναγνώριση του προπολεμικού χρέους το οποίο ήταν τα δάνεια της ανεξαρτησίας και άλλα δάνεια που είχαν παρθεί μέχρι τη χρεοκοπία του 1932. Μην ξεχνάμε ότι σε αυτή τη περίοδο είχαμε ζήσει έναν πουλημένο Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, αποτέλεσμα του οποίου ήταν ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (το μνημόνιο της εποχής), δυο Βαλκανικούς πολέμους, έναν παγκόσμιο πόλεμο, μια μικρασιατική καταστροφή. Αναγνώρισε λοιπόν ο πατήρ Μητσοτάκης το σύνολο του χρέους από το 1881 μέχρι το 1940, σαν να μη πληρώθηκε ποτέ τίποτα με όλους τους τόκους από το 1881 και έβαλε επίσης 70% πανωπροίκι ως ασφαλιστικό κίνδυνο. Μέχρι το 1964 η Ελλάδα δεν είχε ούτε δραχμή δημόσιο χρέος. Έτσι στις 31/12/2001 το χρέος είχε φτάσει στο ποσό των 145 δις ευρώ. Δηλαδή από το 1881 έως το 2001 είχαμε συσσωρεύσει χρέος 145 δις ευρώ. Από 1/1/2002 έως 31/12/2009 το χρέος είχε φτάσει στα επίπεδα των 294 δις ευρώ. Δηλαδή σε μια επταετία συσσωρεύσαμε χρέος μεγαλύτερο από ότι είχαμε συσσωρεύσει στα 120 χρόνια προ ευρώ. Σήμερα αισίως έχει φτάσει στα 410 δις ευρώ. Αρα για να μπορέσουμε να αλλάξουμε το τιμόνι της χώρας θα πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με το χρέος. Αν δεν τελειώσουμε με το χρέος δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα.

Μπορούμε να τελειώσουμε με το χρέος; Ασφαλώς και μπορούμε. Καταρχήν τα 2/3 του χρέους αυτή τη στιγμή είναι στα χέρια του ΕΜΣ (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας), δηλαδή οι τρεις δανειακές συμβάσεις. Αυτές τις συμβάσεις μπορούμε εύκολα να τις καταγγείλουμε και να τελειώνουμε με το κομμάτι αυτό του  χρέους. Θα ρωτήσει κάποιος, πως μπορεί να γίνει αυτό; Η απάντηση είναι απλή. Οι δήθεν σύμμαχοί μας μαζί με το δωσιλογικό πολιτικό προσωπικό της χώρας, μας έκαναν ένα πολύ μεγάλο δώρο. Οι συμβάσεις αυτές δεν κυρώθηκαν ποτέ από την Ελληνική Βουλή που είναι το αρμόδιο όργανο κατά το Ελληνικό Σύνταγμα για την κύρωση τέτοιων συμβάσεων. Έτσι σύμφωνα με τη Συνθήκη για το δίκαιο των Συνθηκών της Βιέννης του 1968 η οποία πέρασε στο εθνικό δίκαιο με το ΦΕΚ 187/Α/9-12-1991 και τα άρθρα 46 έως 53 (ισχύουν όλα στην περίπτωσή μας), μπορούμε να τις καταγγείλουμε και έτσι να ξεμπερδέψουμε με το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους. Το υπόλοιπο χρέος είναι εσωτερικό και το κατέχουν οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Για τις τράπεζες αρκεί και μόνο να τους ζητήσουμε να μας επιστρέψουν τα 60 δις που έλαβαν ως ανακελαιοποιήσεις και τα οικειοποιήθηκαν, αλλά και τα σχεδόν 500 δις που έλαβαν ως έκτακτη ρευστότητα από τη Τράπεζα της Ελλάδος κατά τη διάρκεια των μνημονίων. Οσο για τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτά ούτως ή άλλως θα τα φτιάξουμε από την αρχή, οπότε θα χρειαστεί να βάλουμε το χέρι βαθιά στη τσέπη, όπως έχει υποχρέωση το κράτος.

Με τον τρόπο αυτό τελειώνουμε με το χρέος και πλέον μπορούμε να βάλουμε μπρος τις μηχανές της πραγματικής ανάπτυξης.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι στις προηγούμενες τέσσερις χρεοκοπίες της Ελλάδας (1827, 1843, 1893, 1932) όλες οι κυβερνήσεις το πρώτο που έκαναν είναι να σταματήσουν να πληρώνουν το χρέος. Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γίνεται σήμερα δηλαδή. Και παρόλο που δεν πλήρωναν το χρέος, όχι μόνο δεν πάθαινε τίποτα η πατρίδα μας, αλλά μπόρεσε και προόδευσε μέχρι σήμερα. Το αντίθετο πάει να γίνει σήμερα. Πάμε ολοταχώς προς εξαφάνιση.

6. ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΧΡΕΟΣ.

Πάγωμα όλων των δανείων νοικοκυριών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων με σκοπό τη διαγραφή τους. Άμεση διαγραφή όλων των δανείων (κόκκινα και πράσινα) που έχουν περάσει στα χέρια  Εταιριών Απόκτησης και Διαχείρισης Απαιτήσεων (funds & services). Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα μες τους διάφορους Πάτσηδες, Τσκαλώτους και λοιπούς είναι πρωτοφανές. Σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν γίνεται αυτό. Η διαγραφή αυτή το μόνο που θα φέρει είναι η χρεοκοπία όλων αυτών των εταιριών. Ε και; Δεν σημαίνει τίποτα απολύτως για την οικονομία. Ίσα ίσα που θα αναπνεύσει η οικονομία. Κατάργηση όλων των μνημονιακών ρυθμίσεων πτωχευτικού δικαίου και πλειστηριασμών

.

7. ΕΙΣΟΔΗΜΑ.

Θέσπιση Βασικού Εγγυημένου Εισοδήματος ανά μήνα με βάση το κατώφλι φτώχειας του 2008 και όχι αυτή η γελοιότητα του ΚΕΑ, για όλα τα άνεργα και εργαζόμενα νοικοκυριά, που βρίσκονται κάτω από το μέσο φορολογητέο εισόδημα, προκειμένου να γλιτώσουν από την «παγίδα φτώχειας». Δηλαδή αν είναι άνεργα τα μέλη ενός νοικοκυριού, τότε θα παίρνει όλο το επίδομα μέχρι να βρει δουλειά. Αν είναι εργαζόμενα τα μέλη ενός νοικοκυριού αλλά αμείβονται κάτω από το μέσο φορολογητέο εισόδημα του 2008 τότε θα παίρνουν τη διαφορά  από το κράτος μιας και ο ιδιώτης σήμερα δεν μπορεί ακόμα να επωμιστεί τέτοια μεγάλη αύξηση.

 

8. ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.

Αποκατάσταση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων όλων των συνταξιούχων, επαναυπολογισμός όλων των συντάξεων με βάση τα προβλεπόμενα της κοινωνικής ασφάλισης πριν το πρώτο μνημόνιο. Έπειτα σταδιακά θα δοθούν στους συνταξιούχους όλα όσα τους έκλεψαν στα 13 αυτά χρόνια της δημοσιονομικής κατοχής.

 

9. ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.

Πρέπει να εφαρμοστεί μηδενικό ΦΠΑ για όλο το κύκλωμα των βασικών προϊόντων διατροφής και πρώτης ανάγκης, τα οποία όμως θα είναι αποκλειστικής εγχώριας παραγωγής. Επιπλέων πρέπει να θεσπιστεί ατέλεια  σε όλους τα αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς, στα καύσιμα καθώς και στα εφόδια που τους χρειάζονται. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνει ο αγρότης το καύσιμο που χρειάζεται όσο και ένας κάτοχος ΙΧ αυτοκινήτου.

 

10. ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΡΕΣΠΩΝ.

Άμεση καταγγελία της συνθήκης των Πρεσπών και αποκατάσταση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας και της Θράκης. Αυτό μπορεί να γίνει αμέσως με μια απλή πλειοψηφία στην Ελληνική Βουλή. Όπως ακριβώς ψηφίστηκε δηλαδή.

 

11. ΘΑΛΑΣΙΕΣ ΖΩΝΕΣ.

Άμεση μονομερής ανακήρυξη και οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών της Ελλάδας  με τη χάραξη γραμμών βάσης κατά τα προβλεπόμενα από τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας, αλλά και τη διεθνή πρακτική. Δηλαδή δεν θα πάρουμε την άδεια κανενός για να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

 

12. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ.

Απεγκλωβισμός Της Ελλάδας από το Καθεστώς Διεθνών Κυρώσεων που προωθούν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ. Ανοιχτές, ελεύθερες συναλλαγές με όλους στη βάση της αμοιβαίας ωφέλειας, αλλά και του αμοιβαίου σεβασμού της Εθνικής Ακεραιότητας, κυριαρχίας και αυτοδιάθεσης.

Βέβαια κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αρκούν αυτά τα μέτρα; Σαφέστατα και  δεν αρκούν. Όμως αν δεν γίνουν αυτά τα 12 μέτρα από τη πρώτη μέρα που θα αναλάβει τα ηνία μια άλλη πατριωτική και δημοκρατική κυβέρνηση, τότε δεν μπορεί να αλλάξει ρότα η χώρα ούτε μπορεί να γίνει τίποτα υπέρ του Ελληνικού Λαού.

 

Και να θυμόμαστε: «Οσο υπάρχει ένας από μας, τούτη εδώ η χώρα τούτος εδώ ο λαός δεν θα παραδοθεί».