Βιβλιοπαρουσίαση: «Το κατά Ιούδαν Ευαγγέλιο», το νέο βιβλίο του Μήτσου Κασόλα

Παρουσίαση του βιβλίου: Κων/νος Φ. Μαραγιάννης, Φιλόλογος

Από τις εκδόσεις ΚΨΜ, κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του διακεκριμένου  συγγραφέα Μήτσου Κασόλα, τιμημένου  με δύο  πρώτα Κρατικά βραβεία: το 1972,  για το χρονικό «η Άλλη Αμερική»  και το 1982,  για το μυθιστόρημα «ο Πρίγκιπας», τα έργα του «Πρίγκιπας»  και «Αγγελίνα» έγιναν τηλεοπτικές σειρές, ενώ ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

Όπως σημειώνει ο συγγραφέας, στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, « ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να γράψω αυτό  το βιβλίο, από την αγάπη μου για το Χριστό που κήρυξε την αγάπη και από εκτίμηση προς τον «προδότη» Ιούδα, που κρεμάστηκε από τη συνείδησή του. Τώρα, πώς έγινε και οι θύτες του Χριστού, που τον βασάνισαν, τον χλεύασαν, τον σταύρωσαν, να εμπορεύονται τα πάθη του,  τη Σταύρωσή του, την «Ανάστασή» του, είναι μία ιστορία ασύλληπτης υποκρισίας της πλουτοκρατίας»,  τονίζει  ο συγγραφέας .

Το  βιβλίο του πραγματεύεται την ιστορία του Χριστού,  από την είσοδο του στα Ιεροσόλυμα, ως τη σταύρωση και την Ανάσταση. Ένα βιβλίο  με σύντομες  ενότητες, δημιούργημα ενός πολύπειρου συγγραφέα, άριστου χειριστή του λόγου, ευχάριστο στην ανάγνωση, με έντονα τα θεατρικά χαρακτηριστικά.

Ένας  έντονος διάλογος του Ιησού, κυρίως, με τον  Ιούδα, μέσα από πολύ ουσιαστικούς  διαλόγους φιλοσοφικών αναζητήσεων  και προσπάθειας να δοθεί απάντηση  στην αιώνια αναζήτηση του ανθρώπου για το νόημα  της αγάπης και της αλληλεγγύης. Διάλογοι που προβληματίζουν και γιατί όχι, και αφυπνίζουν τον αναγνώστη.

Στη φαντασιακή αυτή συζήτηση, ο Ιούδας προσπαθεί να πάρει πειστική απάντηση από τον Ιησού, για τη σκοπιμότητα της προδοσίας του. Δεν δέχεται να προδώσει τον άνθρωπο με τον οποίο συμπορεύτηκε από τη μικρή τους ηλικία. Αρνείται να το κάνει, παρά τις  διαβεβαιώσεις του Ιησού ότι είναι θέλημα του Θεού να σταυρωθεί, να θυσιαστεί για να σώσει τον κόσμο από την αμαρτία και την κακία. Ο συγγραφέας θέτει, μέσω του διαλόγου του Ιούδα με το Χριστό,  ζητήματα που έχουν να κάνουν  με τον άνθρωπο στην καθημερινή ζωή και αμφισβητεί τη ρήση:  «Ο Θεός  τα πάντα εποίησε εν Σοφία». Προβληματίζεται για το ως πού μπορούν να φτάσουν τα όρια της ελευθερίας του ανθρώπου. Αναφέρεται στον Αδάμ και την Εύα για την ανυπακοή  και αναρωτιέται: Έκαναν κακή χρήση της ελευθερίας που τους έδωσε ο Πατήρ τους και για αυτό και τιμωρήθηκαν; Όμως, γιατί αυτή η ανυπακοή τους βαραίνει, έκτοτε, όλη την ανθρωπότητα; Και με ποια σοφία, λοιπόν, αναρωτιέται ο Ιούδας, ορίζει  ως προδότη εμένα, ακόμη, πριν γεννηθώ, στερώντας μου την ελευθερία να αποφασίζω εγώ, αν θα καταστώ  ο μέγιστος προδότης της ανθρωπότητας , ως τη Δευτέρα Παρουσία Του;

Ζητάει, στη συνέχεια, ο Ιούδας από τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού να τον οδηγήσει  στο μέλλον, 20 αιώνες μετά, για να δει, πώς θα είναι ο κόσμος, μετά τη σταύρωση  και τη θυσία Του. Ο Χριστός  του κάνει τη χάρη και ο Ιούδας  πραγματοποιεί ένα ταξίδι 20 αιώνων και επιστρέφει μετά από δύο λεπτά στο παρόν.  Ο Ιησούς ζητάει από τον Ιούδα  να του διηγηθεί, τι είδε και τι άκουσε τους αιώνες αυτούς. Η απάντηση του Ιούδα  καταλυτική : « Είδα παντού την αδικία, τους πολέμους, την εκμετάλλευση, το θάνατο, το δουλεμπόριο, την κυριαρχία του πλούτου και των συμφερόντων, την σκληρή εκμετάλλευση των ανθρώπων, την εξόντωση των παιδιών, είδα επιστήμονες να μελετούν τρόπους θανάτου των ανθρώπων και παντού την υποκρισία από τους αντιπροσώπους του Θεού τους οποίους είδα να πωλούν τα πάθη Σου και την Ιερά Εξέταση να μοιράζει συγχωροχάρτια, είδα τους χριστιανούς να καταστρέφουν τον ελληνικό πολιτισμό, με τη γλώσσα του οποίου  μεταδόθηκε ο χριστιανισμός σε όλο τον κόσμο. Δεν είδα πουθενά το Θεό να συντρίβει τις κεφαλές των κακών,  των υποκριτών και των εγκληματιών. Δεν είδα πουθενά  το Θεό να σταματά τις τυφλές δυνάμεις του μίσους και του σκότους. Έτσι, έπαψα να πιστεύω εγώ στο Θεό».

Ο  Ιησούς, απαντώντας στον  Ιούδα : «ότι κι αν είδες τους 20 αυτούς αιώνες, ελάχιστα είδες. Η διάρκεια όλων όσων είδες, δεν ήταν παραπάνω από λίγα λεπτά, μπροστά στους ατελείωτους αιώνες της Γης και του σύμπαντος. Είδες την ικανότητα του σατανά, όμως, δεν είδες την παντοδυναμία του Πατρός μου και την δύναμη της αγάπης, που εγώ κήρυξα. Αναγνώρισες, όμως, ότι με την ύπαρξη, έστω της λίγης αυτής αγάπης , είναι αυτή που συγκρατεί την ανθρωπότητα, να μην γκρεμιστεί στο χάος και να τελειώσει».

Και τώρα, λέγε, λοιπόν; τι αποφάσισες; Θα με προδώσεις ή όχι. Ο Ιούδας δεν του απαντάει και τα μάτια του  γεμίζουν δάκρυα. Γιατί κλαις, Ισκαριώτη; Γιατί σε αγαπώ πολύ πια, για να μην σε προδώσω. Πηγαίνω, λοιπόν, για την αγάπη που κήρυξες. Πηγαίνω, γιατί συμφωνώ μαζί σου ότι χωρίς αγάπη ο κόσμος γκρεμίζεται. Θέλεις να πεθάνεις και  να αναστηθείς για αυτή την αγάπη.

Ο συγγραφέας  παρουσιάζει τη δική του, λοιπόν, φαντασιακή εκδοχή για τα γεγονότα που αφορούν στη σύλληψη, στη σταύρωση και στην ανάσταση  του Ιησού.

Ο  Ιησούς μιλώντας στους μαθητές του, αποκαλύπτει ότι είναι θέλημα του Πατρός του να συλληφθεί, να βασανιστεί, να σταυρωθεί και σε τρεις μέρες να αναστηθεί,  για να σωθεί η ανθρωπότητα από τις αμαρτίες και το φόβο του θανάτου. Ακολουθεί η Συναγωγή των προεστών του Άννα και του Καϊάφα με σκοπό την αναζήτηση τρόπων δολοφονίας του Χριστού, φοβούμενοι  το ξέσπασμα  Επανάστασης εναντίον τους. Ο Ιησούς στον κήπο της Γεσθημανής προσεύχεται στον Πατέρα του, ζητώντας να μην πιει το πικρό ποτήρι των βασανισμών και της σταύρωσης, ενώ ο ουράνιος Πατέρας Του σωπαίνει.

Ακολουθεί η σύλληψη του Ιησού,  η  προσαγωγή του στον Πόντιο Πιλάτο και αποφασίζεται η σταύρωσή Του. Ο Ιούδας μετανιωμένος για την πράξη του, πετάει κατάμουτρα στους ιερείς τα τριάκοντα αργύρια.

Η κραυγή του αβάσταχτου πόνου του Ιησού, κατά τη σταύρωσή Του, διαπερνά όλη την Ιερουσαλήμ. Ο Ιούδας μην αντέχοντας  τις κραυγές και τα βασανιστήρια του Ιησού, φεύγει και αυτοαπαγχονίζεται. Κάτω από το σταυρό, κρυμμένη στο πλήθος, για να μην την βλέπει ο Ιησούς και πονάει περισσότερο,  η μάνα του Ιησού,  και  λίγο πιο πέρα η Μαγδαληνή σπαράζει.

Ολοκληρώνοντας το βιβλίο ο συγγραφέας, δίνει τη δική του φαντασιακή εκδοχή, για την Ανάσταση και την Ανάληψη του Ιησού, καθώς και για τα θαύματά του. Ο Ιησούς συνοδευόμενος από την Μαγδαληνή, επισκέπτεται το χωράφι στο οποίο ήταν κρεμασμένος ο Ιούδας, νιώθοντας απέραντη θλίψη και πόνο. Στο ερώτημά του Βαραββά, γιατί κρεμάστηκε ο Ιούδας, η απάντηση του Χριστού είναι καταλυτική: «κρεμάστηκε  για την τιμή της συνείδησης, της ευθύνης, της φιλίας, της αγάπης και της ελευθερίας». Ο συγγραφέας, με αυτή τη σκηνή, δίνει το μήνυμα  των διαχρονικών αξιών της ζωής.

Και κλείνει τη φαντασιακή του εκδοχή ο συγγραφέας λέγοντας  ότι ο Χριστός  και η Μαρία Μαγδαληνή έφυγαν από την Ιουδαία και τα ίχνη τους χάθηκαν. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι ποτέ δεν πέθανε, ποτέ δεν αναστήθηκε. Διέφυγαν σε άλλες χώρες, μετέχοντας σε διάφορα επαναστατικά κινήματα για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των λαών…