Τρία λάθη στο δημοτικό συμβούλιο Αγρινίου και η εθνική καταστροφή
Ενώ μαίνεται ο εμφύλιος για το αν για την καταστροφή που βιώνει η Ελλάδα φταίει ο σχεδιασμός, ο Σκάι ή το ένοχο παρελθόν της Ελληνικής Δημοκρατίας, μπορούμε κι εμείς να συμβάλουμε με μια παρατήρηση: για να είναι Εθνική Καταστροφή κάτι που θα μας συμβεί, πρέπει να υπάρχει έθνος. Να θέλουμε δηλαδή να υπάρχει έθνος, ένα σύνολο ανθρώπων δηλαδή με κοινές αναφορές, συνήθειες, γλώσσα, καθώς και μια αίσθηση κοινής μοίρας.
Ε, στη περίπτωσή μας δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, παρά μόνο σε επίπεδο ανθρωπιστικής βοήθειας και αλληλεγγύης, από τους λεγόμενους «νοικοκυραίους» μικροαστούς όταν πρόκειται για Έλληνες/θύματα και από τους εναλλακτικούς ακτιβιστές και τις ΜΚΟ όταν πρόκειται για μη Έλληνες/θύματα(κατά πλειοψηφία, υπάρχουν εκατέρωθεν λαμπρές εξαιρέσεις…).
Αυτά τα ολίγα, διότι το σημερινό σημείωμα δεν είναι για την ανείπωτη καταστροφή αλλά ίσως για κάτι που έχει μια μικρή σχέση: για το δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου! Βλέπετε όπως λέει και η Σώτη Τριανταφύλλου «για να κυβερνηθούμε πρέπει να αλλάξουν όλα. Και για να αλλάξουν είναι απαραίτητο να καταλάβουμε, εμείς οι πολίτες, τι είναι το σωστό και τι το λάθος. Οι λαϊκιστικές κυβερνήσεις δημιουργούν ένα παράδοξο: ενώ κολακεύουν τον λαό τους και τον αφήνουν να κάνει βλακείες, δεν καταφέρνουν να τον προστατέψουν – διότι οι βλακείες παρακωλύουν τη διοίκηση».
Και για να κυβερνηθούμε πρέπει κάποτε να μάθουμε την αξία των λέξεων και τι ισχύει στην πραγματικότητα, όχι σε έναν άλλο κόσμο εφικτό με το όραμα του οποίου μεγαλώσαμε. Βλέπετε, δεν είναι οι Ελοχίμ που μας καίνε, ούτε οι Τούρκοι. Ναι, καμιά φορά βάζουν φωτιές και πράκτορες και παλαβοί και άλλοι, όμως κυρίως φταίνε οι μετασχηματιστές της ΔΕΗ, οι κτηνοτρόφοι με τα γίδια και η μανία που έχουμε με τα πεύκα. Πεύκα παντού, που καίγονται εύκολα και καίνε και όλα τα υπόλοιπα δένδρα. Όλα αυτά, ναι, σε μια χώρα χωρίς πολεοδομία, με αυτοδιοικητικούς να κάνουν χάρες και με ένα περήφανο λαό να θεωρεί δικαίωμά του το αυθαίρετο που έχει να κλείνει και την πρόσβαση στη θάλασσα, ένεκα η ιδιωτική παραλία.
Στο θέμα μας τώρα, εδώ το μικρό, το τοπικό:
- Λάθος πρώτο, από κείνα εντοπίσαμε προχθές στο δημοτικό συμβούλιο Αγρινίου. Στη συζήτηση για το δημογραφικό, εκεί που οι μισοί γελούσαν με το «σιγά μη χαθεί η φυλή και χάσει η Βενετιά βελόνι» και οι υπόλοιποι έλεγαν ότι « η Ελλάς πρέπει να επιβιώσει γιατί γέννησε την Δημοκρατία και έδωσε τον πολιτισμό στον κόσμο», κάπως σαν να του έδωσε την φωτιά ή τον τροχό! Λοιπόν(σ.σ. φίλε Στέλιο..)όχι, η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα δεν ξεκίνησε με την κρίση. Κάθε άλλο! Εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, αλλά άρχισε μέσα στις παχιές αγελάδες και μάλιστα ξεκίνησε σαν τάση από το ’70 ακόμα, θέριεψε σε στην εποχή των παροχών των αυξήσεων και μετά των δανεικών. Όπως σε όλες τις καλοζωισμένες δυτικές χώρες, άλλωστε. Ε, η πιο καλοζωισμένη, η Ελλάδα, είχε και το πιο μεγάλο πρόβλημα. Μόνη περίοδος που ανασχέθηκε το φαινόμενο ήταν τα χρόνια μετά το… 2004, με τους ειδικούς να ψάχνουν ακόμη τον λόγο!
- Λάθος δεύτερο: ο εθελοντισμός δεν είναι εργασία, φίλες και φίλοι. Ναι, όταν εργάζεσαι εθελοντικά πρέπει να είσαι ασφαλισμένος και καλυμμένος αστικά. Αλλά όταν είσαι εθελοντής δεν το κάνεις για τα προνόμια, ναι; Ο εθελοντισμός είναι προσφορά ανιδιοτελής, χωρίς αντάλλαγμα, σωστά;
- Λάθος τρίτο: άστεγος είναι κάποιος που δεν έχει που να διαμείνει. Όχι όποιος δεν έχει ρεύμα στο σπίτι ή επαρκή σίτιση. Και αυτές οι περιπτώσεις θέλουν μέριμνα και αλληλεγγύη αλλά, είπαμε, αν δεν μάθουμε πως λέγεται το κάθε πρόβλημα δεν θα λύσουμε ποτέ κανένα. Οι λέξεις έχουν σημασία και γι’ αυτό οι μηδενιστές τις πολεμούν με λύσσα…
η συντακτική πενθούσα μονάδα
