Το παλιό ουζερί στο Αιτωλικό που μοιάζει σαν σκηνικό ταινίας εποχής

Θα μπορούσε να ήταν σκηνικό ταινίας εποχής. Κι όμως, είναι χώρος υπαρκτός, στα μέρη μας, εδώ στην Αιτωλοακαρνανία.

Εικόνες που «ζωντανεύουν» μνήμες, πρόσωπα και συνήθειες άλλων εποχών. Χρόνων που τείνουν να ξεχαστούν στο πέρασμα του καιρού.

Γράφει στα κοινωνικά δίκτυα ο Νίκος Καποδίστριας:

Περπατώντας στα στενά του Αιτωλικού είδα την μισάνοιχτη αυτή ξύλινη πόρτα με ένα πίνακα στον πέτρινο τοίχο και ένα ξύλινο παλιό πράσινο τραπεζάκι, συνέχισα να περπατώ, όμως γύρισα στροφή πίσω και χτύπησα να μπω μέσα.

Ηταν εκεί ένας άνθρωπος που έπινε τον πρωινό του καφέ και μια μεγάλη σε ηλικία γυναίκα που μαγείρευε. Μου είπαν ότι εκεί ήταν το καφέ ουζερί «Η χαραμάδα» που λειτουργούσε από το 1934 ως το 2009.

Μέσα υπήρχε ένα μεγάλο τζάκι με την καμινάδα ζωγραφισμένη από τον ζωγράφο Μιχ. Κότσαρη, ενώ οι πέτρινοι τοίχοι είχαν πίνακες με χαρακτικά πάλι των αδελφών Κότσαρη με θέματα γύρω από το αιτωλικό και τη λιμνοθάλασσα.

Η ψηλοτάβανη οροφή ήταν από ξύλο και τα τραπέζια ξύλινα παλιά σε σκούρο πράσινο χρώμα και ένα μεγάλο κόκκινο υφαντό ήταν κρεμασμένο στον έναν πέτρινο τοίχο.

Παλιότερα μου είπαν ότι γινόταν χαμός από κόσμο όλη την μέρα, καφές, κρασί, τσίπουρο με συνοδεία παστά ψάρια, πατάτα ψητή στο τζάκι και χέλια ψημένα στα κάρβουνα. Τώρα τον ρώτησα φίλε, γιατί δεν το ξανανοίγεις; Και πάλι χαμός από κόσμο θα γίνεται, αφού τέτοια μαγαζιά δεν υπάρχουν πουθενά… Μπα δεν έχω όρεξη είπε… Καθώς έφευγα ένιωσα ότι όπως κάτι τέτοια μαγαζιά κλειστά, έτσι και άνθρωποι επιλέγουν να μείνουν το ίδιο κλειστοί και αποτραβηγμένοι».

Η ανάρτηση στο Facebook και στην ομάδα Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου, Aetolia Acarnania tempus.