Το λάθος στη λέξη με τα δυο γράμματα που δεν μπορεί να βλέπει άλλο ο Μπαμπινιώτης
Η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας είναι ένα φαινόμενο διαχρονικό. Αντί να βελτιώνεται, θαρρείς ότι επιδεινώνεται από γενιά σε γενιά. Δεν χρειάζεται να είσαι πρύτανης ή φιλόλογος για να διαπιστώσεις ότι σε κάθε επίπεδο σχεδόν της καθημερινότητας «δολοφονούνται» βάναυσα φράσεις και λέξεις: Από συζητήσεις με γνωστούς, φίλους ή συναδέλφους, από αναρτήσεις στα social media, μέχρι στίχους τραγουδιών ή τηλεοπτικά στιγμιότυπα.
Είναι γνωστή λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις η ευαισθησία του Γεώργιου Μπαμπινιώτη. Η θυμηδία που του προκαλούν κραυγαλέα λάθη που γίνονται καθημερινά από πολλούς. Και το σκωπτικό ύφος με το οποίο συχνά ο εμβληματικός γλωσσολόγος και λεξικογράφος επιχειρεί να τα διορθώσει δημόσια.
Τώρα θα πει κανείς (και δικαίως) μακάρι να είχαμε όλοι τα… προβλήματα του Μπαμπινιώτη. Μακάρι το μεγαλύτερο άγχος όλων στην καθημερινότητα να ήταν αν μιλάμε και γράφουμε τέλεια τα ελληνικά. Ωστόσο υπάρχουν κάποια πράγματα που «βγάζουν μάτι». Κάποιες εμμονές που (άγνωστο το γιατί) δεν διορθώνονται στο πέρασμα των ετών. Κάποιες εμφανείς περιπτώσεις λαθών που δικαιολογείται να μην θέλει άλλο να τις βλέπει!
Γιατί εντάξει να ξεφεύγει κάτι ορθογραφικό. Εντάξει να έχει αποτυπωθεί λάθος στο μυαλό πολλών το νόημα μιας λέξης, η κλίση της, η σύνταξη μιας συγκεκριμένης φράσης. Το να γίνεται λάθος ωστόσο σε λέξη με 2 γράμματα (ολογράφως δυο) είναι κάτι που δεν το θέλει ούτε ο θεός, ούτε ο διάβολος (εκτός από τον Μπαμπινιώτη).
Σε μια λοιπόν από τις σχετικές παρεμβάσεις του πήρε αφορμή από μερικά τηλεοπτικά «μαργαριτάρια». Έκανε τη διόρθωσή τους (με τον ανάλογα αιχμηρό σχολιασμό). Και στο τέλος της ίδιας ανάρτησης έβγαλε τον… καημό του για την πρόθεση «εξ». Ή μάλλον για το γεγονός ότι συνεχίζει αδικαιολόγητα να της φοριέται καπέλο η απόστροφος!
Αναφέρει συγκεκριμένα το ποστάρισμα με τίτλο «επαναλαμβανόμενα λάθη»:
«Ακούστηκε τηλεοπτικά “δεν εφησυχαζόμαστε”. Ήθελε να πει “δεν εφησυχάζουμε/δεν επαναπαυόμαστε”.
Παρακολουθώ ανήμπορος την υποτιτλική κακοποίηση της Μαίρης. Γράφουν “Μέρι” (κατά το μέλι;) αντί η/την Μαίρη. Έλεος, αδελφοί!
Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε το εξ με απόστροφο;
Μας συλλαμβάνουν εξ’ απίνης (αντί εξ απίνης), γράφοντας εξ’ αποστάσεως (αντί εξ αποστάσεως).
Δεν έφυγε, αδελφοί, κανένα γράμμα (φθόγγος) για να βάλουμε απόστροφο, όπως “απ’ όλους”, “τ’ άφησε”».
