Το glamour μεγάλο αλλά η πλαστική καρέκλα εκεί…

Αν υπάρχει ένα σύμβολο της νεότερης Ελλάδας αυτή είναι η πλαστική καρέκλα. Αυτή μας συντροφεύει σε κάθε μας γιορτή στα βουνά και τα λαγκάδια τα καλοκαίρια.

Αυτή ομορφαίνει τις παραλίες μας για πάντα αφού αν πέσει από το αυθαίρετο μπαλκόνι μας στη θάλασσα παραμένει εκεί για εκατομμύρια χρόνια.

Αυτή βάζουμε βαθιά στο χαλίκι στο πανηγύρι του χωριού πριν αρχίσει τα γκαρίσματα ο Βελισσάρης κι αρχίσουμε εμείς να πίνουμε, σαν φίδια, μαύρο ουίσκι συνοδευόμενο από άφθονα κρεατικά.

Αυτή, μαζί με καμιά εκατοστή άλλες. φορτώνει και ο τίμιος οικογενειάρχης και βιοπαλαιστής κάθε απόγευμα στη καρότσα του αγροτικού του, πριν να βγει στις γειτονιές να τις πουλήσει, χωρίς απόδειξη ή τιμολόγιο,ώστε να συμπληρώσει τα επιδόματά του. Στα πλαίσια πάντα της Ε.Ε. των τοκογλύφων…

Ε, αυτή η ρημάδα η πλαστική καρέκλα είναι παντού. Είναι τόσο σημαντική και τόσο αντιπροσωπευτική για εμάς ώστε δεν μπορεί να λείψει από πουθενά.

Έτσι την έχουμε και στις μεγάλες και σπουδαίες μας στιγμές, όπως είναι όταν κάνουμε γιορτές για παγκόσμια γεγονότα που μεταδίδονται δορυφορικά, όταν έχουν καλεσμένο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πρέσβεις από σοβαρές χώρες!

Αψευδής μάρτυρας οι φωτογραφίες. Γιορτές Εξόδου και σπουδαία συναυλία με τον Μαρκόπουλο.

Αλλά η πλαστικιά η καρέκλα εκεί! Να φαίνεται φάτσα-κάρτα! Να μεταδίδεται δορυφορικά κάνοντας μπαμ ανάμεσα στα σκούρα χρώματα της χορωδίας και των μουσικών…

Διότι πολλά μπορούμε να αποφύγουμε αλλά τις παραστάσεις μας όχι. Η παράδοσή μας περιλαμβάνει μέσα πλαστικιά καρέκλα, τι να κάμουμε;..

η συντακτική παραδοσιακή μονάδα