Εκείνες οι σαρδέλες οι βουτηγμένες στο αλάτι, απ’ του μπακάλη το κόκκινο κουτί, οι τυλιγμένες στην παλιά εφημερίδα. Τις ξέπλενε ο πατέρας με νερό καλά να φύγει όλο το αλάτι, τις μοίραζε στα τσίγκινα τα πιάτα με δικαιοσύνη, κι έπειτα έριχνε η μάνα το λαδόξιδο, να πέσει η «βούτα» με το ζυμωτό ψωμί. Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν στο τόπο μας τέτοια εποχή καπνοφυτέματος μ’ αυτό το ιερό το γεύμα. Τώρα ούτε καπνά υπάρχουν και ούτε καπνοτραπεζώματα. Κι όλα ετούτα, ανάμνηση γλυκιά έξω απ’ το καφενείο του χωριού τις συζητήσεις. Έμειναν χέρσα τα χωράφια, πάνω στο γέρικο κουφάρι μιας χέρσας κι άνυδρης μισοτελειωμένης χώρας.
AGGELOKASTRO NEWS. Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός