Το αναπηρικό κίνημα και η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου
Του Νίκου Δεληγιάννη δάσκαλου- διευθυντή 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου
Είναι σίγουρα λυπηρό το γεγονός της καταδίκης σε επτά χρόνια φυλάκιση για απάτη κατ΄ εξακολούθηση σε βάρος του δημοσίου, του προέδρου του Συλλόγου Αναπήρων Αιτωλοακαρνανίας η «Ελπίδα» ο οποίος αποτελούσε και αποτελεί κορυφαίο στέλεχος του αναπηρικού κινήματος και πρόσωπο με αναφορές στο πολιτικο-κοινωνικό σύστημα του τόπου μας.
Ωστόσο το παραπάνω γεγονός δεν πρέπει να προκαλεί αίσθηση στην τοπική και ευρύτερη κοινωνία της περιοχής μας, αφού η ίδια αυτή κοινωνία η οποία σήμερα εκπλήσσεται και δηλώνει σοκαρισμένη, είναι αυτή που όλα αυτά τα χρόνια σιωπηρά και φανερά στήριζε τις προσπάθειες του προέδρου και τον θεωρούσε υπόδειγμα και πρότυπο προσφοράς και αγωνιστικότητας. Αντάμειβε δε τους αγώνες του με την τοποθέτησή του σε ψηφοδέλτια, νομαρχιακών και περιφερειακών εκλογών σε διοικητικά συμβούλια ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ – ΚΑΦΚΑ, σε παραχώρηση χώρων στέγασης του Συλλόγου, σε γενναίες επιχορηγήσεις, σε παραχώρηση ταξί μεταφοράς αναπήρων και σε άλλες προκλητικές διευκολύνσεις.
Το παραπάνω γεγονός είναι η συνέχεια και η απόδειξη για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα σωματεία και οι σύλλογοι υποστήριξης των ατόμων με αναπηρία και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και αρκετές μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το ίδιο συγκλονιστικό με τα παραπάνω είναι επίσης το γεγονός ότι σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων παραπέμπονται με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, τέσσερις υπεύθυνοι της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας, της περιόδου 2005-2006, σχετικά με την υπόθεση χρηματοδοτήσεων για δράσεις που παρέμειναν ημιτελείς ή δεν πραγματοποιήθηκαν καθόλου.
Όλα αυτά τα επισημαίνω γιατί την υποστήριξη και αντιπροσώπευση των ανήμπορων, των αδύναμων και των ευπαθών ομάδων τη διαχειρίζονται δυστυχώς άνθρωποι που δεν έχουν καμία επιστημονική κατάρτιση, είναι ημιμαθείς, καιροσκόποι και υποκριτές. Οι δε κυβερνήσεις για να ικανοποιήσουν τους αρεστούς στα συμβούλια διοίκησης φορέων υποστήριξης βλέπε ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, διόριζαν ημέτερους ακόμα και από το Μηχανολογικό του Τμήματος Μεταφορών και Επικοινωνιών στο Αγρίνιο .
Οι παραπάνω συμπεριφορές δεν είναι οι μοναδικές, αφού η υποκριτική φιλευσπλαχνία περισσεύει σε πολλά σωματεία και φορείς του αναπηρικού χώρου ακόμα και στην περιοχή μας και όλοι όσοι υπηρετούμε το συγκεκριμένο χώρο το γνωρίζουμε. Δυστυχώς η προσφορά υπηρεσιών προς τους ανήμπορους είναι δυσανάλογα μικρότερη των προνομίων, των επιχορηγήσεων και των δωρεών που διαχειρίζονται.
Και για να μην εκπλαγούμε σε μελλοντικές καταγγελίες και καταδίκες, οφείλουμε να διασφαλίσουμε την αξιοπρέπεια των ευπαθών ομάδων σχεδιάζοντας και υλοποιώντας συντονισμένες μακροχρόνιες πολιτικές που θα βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα και θα υλοποιούνται από επαγγελματίες του χώρου οι οποίοι θα υπόκεινται στην διαδικασία της λογοδοσίας και του ελέγχου.
