Το αίμα του καπνού: «Ή 100 δραμιά ψωμί Ή έναν χρόνο απεργία»
9 Αυγούστου 2020 – Κείμενο*: Λ. Τηλιγάδας
Στα μέσα του 1926 η αγγλική λίρα είχε πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα. Από τις 350 δρχ., που ήταν η συναλλαγματική της αξία, εκτοξεύτηκε στις 450 δρχ., με αυτονόητες κερδοφόρες επιπτώσεις στο εξαγωγικό εμπόριο και ιδιαίτερα στις εξαγωγές των καπνών, οι οποίες πληρώνονταν με συνάλλαγμα, και «φόρτωναν» τα ταμεία των καπνεμπόρων με σημαντικά κέρδη. Το γεγονός αυτό ήταν μια πρώτης τάξεως αφορμή για το καπνεργατικό σωματείο της πόλης να ζητήσει αύξηση στα μεροκάματα.
Η αύξηση που ζητούσαν οι καπνεργάτες για το ανδρικό μεροκάματο, ήταν της τάξης των 35 δραχμών: από τις 85 δραχμές, που ήταν μέχρι τότε, ζητούσαν να φτάσει στις «130 τοιαύτας». Το αίτημά τους αυτό το διατύπωσαν και με υπόμνημά τους, σε επιτροπή που συγκροτήθηκε, για να συμβιβάσει τις απόψεις των καπνεργατών και των καπνεμπόρων και αποτελούνταν από τον Κ. Καλαμάρα, δικηγόρο (Πρόεδρο), τους καπνεμπόρους Ι. Ροντήρη, Π. Πάνου, Λ Παπαβασιλείου και Δ. Έξαρχο, και τους καπνεργάτες, Ε. Αναστασίου, Επ. Βασιλείου, Γ. Ερμογένη και Ι. Θεμελή. Στο υπόμνημά τους οι καπνεργάτες εκτός από την παραπάνω αύξηση ζητούσαν, επίσης, και 25 δραχμές παραπάνω για τις καπνεργάτριες.
Σάββατο, 31 Ιουλίου 1926.
Οι καπνέμποροι, το Σάββατο 31 Ιουλίου, ανακοίνωσαν την απόφασή τους να αυξήσουν μόνο το ανδρικό μεροκάματο κατά πέντε δραχμές από τις 12 Αυγούστου και μετά. Η αύξηση όμως αυτή θεωρήθηκε από τους καπνεργάτες εμπαιγμός και αξίωσαν από την εργοδοσία η οροφή του ανδρικού μεροκάματου να είναι οι 120 δρχ., και το γυναικείο να αυξηθεί κατά 15%, όμως, ούτε αυτή η πρόταση έγινε αποδεκτή. Για το λόγο αυτό, στις 11:30 το πρωί εκείνης της μέρας, κήρυξαν απεργία, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα κάμψουν την εργοδοτική αδιαλλαξία και θα πάρουν την αύξηση που ζητούσαν.
Κυριακή, 1 Αυγούστου 1926.
Την επόμενη μέρα ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Μεσολογγίου έφθασε στο Αγρίνιο και προσπάθησε να συμβιβάσει τα πράγματα.
«Οι καπνεργάτες υποχωρήσαντες εδέχθησαν προοδευτικήν αύξησιν των ανδρικών ημερομισθίων μέχρι δραχμών 100, ενώ οι καπνέμποροι εδέχθησαν μόνον μέχρι των 95 δραχμών. Η λύσις αυτή δεν εφάνη αρεστή εις την ολομέλεια των απεργών οίτινες συνελθόντες παρά την Αγίαν Σωτήραν την απέρριψαν ζητήσαντες αύξησιν και των ημερομισθίων των γυναικών κατά 10 δραχμάς.
Μη επιτευχθείσης συμβιβαστικής λύσεως, τη μεσολαβήσει του Νομάρχου κ. Ζούλα και του ταγματάρχου κ. Ζαμπετάκη, ενισχύθη η εν Αγρινίω στρατιωτική δύναμις δι’ ισχυρών πεζικών δυνάμεων αποσταλεισών εκ της δυνάμεως των εν Πάτραις και Μεσολογγίω εδρευόντων συνταγμάτων».
Αμέσως μετά την κήρυξη της απεργίας οι καπνεργάτες «τέθηκαν σε κατάσταση διαρκούς επαγρύπνησης». Δημιούργησαν ομάδες περιφρούρησης, οι οποίες «στρατοπέδευσαν» έξω από τα καπνεργοστάσια και τις καπναποθήκες και εμπόδιζαν τη λειτουργία τους από απεργοσπάστες ή από ελεύθερους εργάτες, προστατεύοντας τον αγώνα τους ακόμα και τη νύχτα. […]
Δείτε την συνέχεια εδώ.
