Μέσω των μέσων κοινωνική δικτύωσης έγινε γνωστό το δυσάρεστο άγγελμα του θανάτων με διαφορά λίγων ημερών αυτές της μέρες, δυο λαμπρών «ξενιτεμένων» επιστημόνων που ποτέ όμως δεν λησμόνησαν τον γενέθλιο τόπο του, το Μεσολόγγι.
Πρόκειται για τους Νίκο Ζαρογιαννόπουλο στην Αμερική και Νίκο Καρκανιά στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Επιστήμονες που με αφετηρία το Μεσολόγγι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια διέγραψαν μια λαμπρή καριέρα, ο καθένας στον τομέα του, ενώ πάντα διατηρούσαν ιδιαίτερους δεσμούς με το Μεσολόγγι.
Για την απώλεια του Νίκου Καρκανιά, ο φίλος του, καθηγητής του ΕΚΠΑ Νίκος Θεοχαράκης σημείωσε το Facebook:
“Την Μ. Παρασκευή έφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας σπάνιος φίλος, ένας ξεχωριστός επιστήμονας και δάσκαλος και ένας ενεργός πολίτης. Ο Νίκος Καρκανιάς.
Ο Νίκος γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1948 (τα γενέθλια του θα ήταν αυτές τις μέρες). Σπούδασε στο ΕΜΠ – όπου πριν από λίγα χρόνια έγινε επίτιμος διδάκτορας – και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Manchester (UMIST) μάστερ και διδακτορικό. (To City University του απένειμε και το DSc ένα ανώτερο διδακτορικό, λόγω επιστημονικού έργου).
Τον πρόλαβα στο Πανεπιστήμιο του Cambridge ερευνητή στο Control and Management Systems Group. Τον γνώρισα το 1979 όταν τα Σάββατα με τη γυναίκα του – την θαυμάσια Θέμη – και το βρεφικό καροτσάκι δίπλα, πούλαγε την εφημερίδα Socialist Worker το όργανο του SWP στο οποίο ήταν οργανωμένος.
Μετά το Cambridge – χωρίς όμως να αφήσει το σπίτι του εκεί – εντάχθηκε στη δύναμη του City University στο Λονδίνο όπου το 1993 δημιουργήθηκε για τον Νίκο καθηγητική έδρα στο Control Theory and Design στο Τμήμα του Electrical Engineering.
Ήταν εξαιρετικά αφοσιωμένος στην έρευνα και στη διδασκαλία. Τους διδακτορικούς φοιτητές του (35 τέλειωσαν το διδακτορικό τους μαζί του) τους είχε σαν παιδιά του και πάντα αναφερόταν στη δουλειά τους.
Ο επιστημονικός του χώρος έτρεφε μεγάλη εκτίμηση στο Νίκο.
Εκτός από τις 230 δημοσιεύσεις του – αυτόνομες ή με συνεργάτες – ο Νίκος ήταν editor ή associate editor στα καλύτερα περιοδικά του χώρου.
Αυτό όμως που τον ξεχώριζε επιστημονικά ήταν ότι πάντα είχε μια ανησυχία να ξεπεράσει τα στενά όρια του γνωστικού του πεδίου και να ασχοληθεί με τα πιο μεγάλα φιλοσοφικά και μεθοδολογικά ζητήματα αυτού που έκανε.
Πραγματικός διανοούμενος και μαχητής, εξοργιζόταν με το ότι οι νέες ακαδημαϊκές απαιτήσεις χρειάζονταν όλο και περισσότερη διοικητική δουλειά και να φέρνει χρηματοδότηση και projects στο Πανεπιστήμιο. Παρά ταύτα το έκανε με εξαιρετική επιτυχία, αν και όχι με προθυμία.
Στο Cambridge ήταν η καρδιά της Greek Society. Παίζαμε μαζί και με 3-4 άλλους Καραγκιόζη, όπου έλαμπε το χιούμορ του (“Είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών” και πεταγόταν ο Καρκανιάς κολλητήρι “της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών”).
Το σπίτι της Θέμης και του Νίκου στο Cambridge ήταν πάντα ανοιχτό και είχαμε περάσει δεκάδες βράδια σε αυτό. Τα τελευταία χρόνια τον έβλεπα πια σχεδόν μόνο στην Ελλάδα όταν κατέβαινε – σπανιότερα στην Αγγλία.
Αγωνίστηκε γενναία με τον καρκίνο του. Στο τέλος έδειξε μια θαυμαστή καρτερία και απαράμιλλο θάρρος. Ένας υπέροχος άνθρωπος.
Από καρδιάς τη λύπη μου στη Θέμη, την Αλεξάνδρα και τον Άρη. όσοι τον γνώρισαν ξέρουν για τί άνθρωπο μιλάω.”
Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα μέσω Facebook δεν ήταν λίγοι οι Μεσολογγίτες που εξέφρασαν τη θλίψη τους για την απώλεια του Νίκου Ζαρογιαννόπουλου καθώς μετά το σύντομο πέρασμά του ως καθηγητής Φυσικής τη δεκαετία του ΄60 από τα σχολεία του Μεσολογγίου μετακόμισε στις Η.Π.Α. όπου εκτός των άλλων συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα της NASA, για να ασχοληθεί στη συνέχεια με τα χρηματοοικονομικά διαγράφοντας μια λαμπρή επιστημονική και επαγγελματική διαδρομή στο απαιτητικό περιβάλλον των Η.Π.Α.