Θλίψη για τον αδόκητο χαμό του Θέρμιου τεχνίτη Σωτήρη Χολέβα

Σοκαρισμένo είναι το Θέρμο από την απώλεια του σπουδαίου τεχνίτη Σωτήρη Χολέβα. Ο 70χρονος έφυγε από τη ζωή, σήμερα Δευτέρα (20/3), μετά από εργατικό δυστύχημα όταν δούλευε σε οικία.

Ο άτυχος άνδρας τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας Θέρμου, όπου, δυστυχώς, διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Η είδηση του θανάτου του έχει βυθίσει στο πένθος την τοπική κοινωνία του Θέρμου. Ιδιαίτερα αγαπητός, γνωστός και ακάματος τεχνίτης της πέτρας, με πολλά έργα του να κοσμούν διαφορά σημεία του Θέρμου και όχι μόνο. Πάνω απ’ολα ήταν ένας  γελαστός άνθρωπος, που σκορπούσε με το χιούμορ του το γέλιο σε όλους.

Το agriniopress είχε δημοσιεύσει παλιότερα την προσπάθεια του Συνδέσμου Αργυροπηγαδιτών για την ανάδειξη του τάφου του Μαστορόπουλου και την τοποθέτηση μιας αναμνηστική πλάκας.

Τότε είχαν απευθυνθεί στον Θέρμιο τεχνίτη πέτρας Σωτήρη Χολέβα, «γνωστό μας και από άλλα έργα του και στο χωριό μας και την ευρύτερη περιοχή», έγραφε ο Γιώργος Κωνσταντινίδης. Και στη συνέχεια πρόσθεσε πως «Τις πέτρες για το κτίσιμο του περίγυρου του νέου τάφου, ο Σωτήρης τις αναζήτησε σε κάποιο παλιό κτίσμα. Και τις βρήκε, περιχαρής, στα ερείπια του παλιού Ταλαγανέϊκου σπιτιού. Σκληρά γκρίζα αγκωνάρια, «αιώνια» κατά την εκτίμησή του»

Συγκινητικά είναι τα λόγια του Δημοτικού Συμβούλου και διευθυντή του Λυκείου Θέρμου, Κώστα Φ. Μαραγιάννη που αποχαιρετά τον γείτονά του. «Άνθρωπος με αυθεντικό και πηγαίο χιούμορ, μοίραζε παντού χαρά και αισιοδοξία», γράφει, μεταξύ άλλων.

Δείτε την ανάρτηση του κ. Μαραγιάννη:

ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΟΚΗΤΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

“Κεραυνός εν αιθρία” η είδηση, πριν από λίγο, του θανάτου του συμπολίτη μου, αγαπητού φίλου και γείτονα Σωτήρη Χολέβα (Μπολιαζίμη) του Γεωργίου, από ατύχημα την ώρα της εργασίας του. Χάθηκε ξαφνικά ο φίλος, ο γείτονάς μου, ο αγαπητός σε όλους Σωτήρης, που μόνο αγάπη, καλοσύνη, ευγένεια και ήθος μετέδιδε σε όλους.

Ο αυτοδημιούργητος τεχνίτης πέτρας που διέθετε ένα απίστευτο ταλέντο να μεταμορφώνει την πιο άσχημη πέτρα και το πιο άσχημο ξύλο σε πραγματικό έργο τέχνης. Άνθρωπος με αυθεντικό και πηγαίο χιούμορ , μοίραζε παντού χαρά και αισιοδοξία. Περνώντας δύσκολα τα παιδικά και τα μετέπειτα χρόνια, γιος πολυμελούς οικογένειας, γνώρισε τί θα πει φτώχεια και δύσκολες συνθήκες ζωής , συνθήκες που τον δίδαξαν να είναι σεμνός, ειλικρινής και πάνω απ΄ όλα άνθρωπος. Έδινε σε όλους τους ανθρώπους μια νότα αισιοδοξίας και χαράς και όλοι περίμεναν να ακούσουν ένα αστείο, ένα ανέκδοτο, έναν σοφό λαικό λόγο, που με περισσή εξυπνάδα και σοφία έλεγε.

Ο πόνος για τον ανεπάντεχο και ξαφνικό θάνατό του, θα είναι δυσβάστακτος για τη μάνα του, που θα πιει το πικρό ποτήρι του αποχωρισμού από το παιδί της, τη σύζυγό του Χριστίνα, τις κόρες του Μαρία και Βασιλική, τα αδέλφια του, το γαμπρό του Στέφανο, την κουνιάδα του Ασήμω και όλους τους συγγενείς του.

Θα μας λείψεις, πραγματικά, αγαπητέ Φίλε και γείτονα. Θα σε αναζητώ τα πρωινά που σε συναντούσα, τις ώρες που μιλούσαμε και είχα να μάθω και να διδαχθώ πολλά από σένα.

Καλό δρόμο στο αιώνιο ταξίδι! Ειλικρινή Συλλυπητήρια στους δικούς σου ανθρώπους!»