Συγκλονισμένος ο Παυσανίας Παπαγεωργίου από το «μπαράζ» εμπρησμών σε Σταμνά-Μεσολόγγι

“Μου είναι αδύνατο να δικαιολογήσω τη σκέψη, τις συνθήκες και την αλληλουχία των προσωπικών και κοινωνικών γεγονότων που οδήγησαν έναν άνθρωπο σε αυτές τις πράξεις και στο να σπείρει τρόμο και καταστροφή”.

Τα παραπάνω αναφέρει σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Παυσανίας Παπαγεωργίου, πρώην Γ.Γ. Νέας Γενιάς και γνωστό στελέχος του ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με το «μπαράζ» εμπρηστικών επιθέσεων με στόχο περιουσιακά στοιχεία της μητέρας του και της οικογένειάς του σε Σταμνά, Μεσολόγγι, Αιτωλικό και Κεφαλόβρυσο.

Ο κ. Παπαγεωργίου τονίζει στην ανάρτησή του ότι έχει εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει και τις αρχές. Επιβεβαίωσε παράλληλα ότι δυστυχώς, η φωτιά στο Αρχοντικό Κατσώτα κατέστρεψε πολλά σημαντικά κειμήλια…

Η ανάρτησή του αναφέρει:

“Ακριβώς μια εβδομάδα μετά την τελευταία μου επίσκεψη στο Μεσολόγγι, τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη περίπου από τις 12 τα μεσάνυχτα μέχρι τις 4 τα ξημερώματα, ένα μπαράζ εμπρησμών ξεδιπλώθηκε σε περιουσιακά στοιχεία της μητέρας μου και άλλων συγγενικών μου προσώπων: στο πατρογονικό του προπάππου μου Παυσανία Κατσώτα στα Σταμνά, στο πατρικό της μητέρας μου στο Αιτωλικό, στο ελαιοτριβείο που για περισσότερα από 60 χρόνια διατηρούσε η γιαγιά μου στο Κεφαλόβρυσο, στην πολυκατοικία στη Χαριλάου Τρικούπη οπού κατοικούσε μέχρι τον θάνατό του πριν ένα χρόνο ο πατέρας μου.

Αδύνατον να πιστέψει κανείς αυτό που γινόταν. Οι πυρκαγιές ξεσπούσαν η μία μετά την άλλη μέσα στη νύχτα και το σκηνικό έμοιαζε να βγαίνει από κινηματογραφική ταινία.

Το σπίτι στα Σταμνά καταστράφηκε ολοσχερώς. Είχε χτιστεί πριν το 1880. Όρθιο κοντά 150 χρόνια. Εκεί είχε σταλεί το 1936 ο προπάππους μου εξορία μετά τους Φούρνους Ικαρίας από το μεταξικό καθεστώς. Από εκεί φυγάδεψαν οι αντάρτες τη γιαγιά μου και τον αδερφό της παιδιά για να μη πέσουν στα χέρια των ναζιστικών-φασιστικών δυνάμεων κατοχής, όταν οι Γερμανοί έμαθαν ότι δεν ήταν άλλα από τα παιδιά του διοικητή των ελληνικών δυνάμεων που πολεμούσαν τον Ρόμελ στη Βόρειο Αφρική. Εκεί βρίσκονταν ως χθες η στολή του αδερφού του Γιώργου, που ξεψύχησε στη Μικρά Ασία τον Αύγουστο του 1921 μαζί με άλλα πολλά κειμήλια και έγγραφα. Σκόνη όλα μέσα σε ένα βράδυ.

Τα υπόλοιπα “χτυπήματα” κατάφεραν σχετικά μικρότερες ζημιές. Έθεσαν όμως ζωές σε κίνδυνο και αν δεν είχαν γίνει γρήγορα αντιληπτά από γείτονες, είναι σίγουρο ότι θα είχαν τραγική κατάληξη και θα οδηγούσαν σε θρήνο.

Μου είναι αδύνατο να δικαιολογήσω τη σκέψη, τις συνθήκες και την αλληλουχία των προσωπικών και κοινωνικών γεγονότων που οδήγησαν έναν άνθρωπο σε αυτές τις πράξεις και στο να σπείρει τρόμο και καταστροφή. Σε αυτό το στάδιο οφείλω και έχω εμπιστοσύνη στον θεσμό της δικαιοσύνης και στους λειτουργούς της.

Θέλω να συγχαρώ τους υπηρεσιακούς της ΕΛΑΣ και ιδιαίτερα της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αιτωλίας, των τοπικών τμημάτων αστυνόμευσης, ασφάλειας και εγκληματολογικών ερευνών που κατάφεραν να διαλευκάνουν την υπόθεση, καθώς και τις δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Μεσολογγίου που αντιμετώπισαν τις φωτιές ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω τραγικές εξελίξεις.

Ευχαριστώ τα τοπικά ΜΜΕ που σεβάστηκαν το γεγονός ότι αρνήθηκα να δώσω οποιαδήποτε ενημέρωση μέχρι την ολοκλήρωση της αστυνομικής έρευνας.

Θα θυμάμαι πάντα την ψυχική βοήθεια και το ενδιαφέρον όσον φίλων και γνωστών έδωσαν από την πρώτη στιγμή το παρόν.

Εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν”.