Στο Μηχανογραφικό τα νέα Πανεπιστημιακά Τμήματα σε Αγρίνιο και Μεσολόγγι

Το πιό σύντομο ανέκδοτο είναι η ίδρυση δύο νέων τμημάτων και πόσο μάλλον η ένταξή τους στο μηχανογραφικό δελτίο γιά τις εξετάσεις της επόμενης χρονιάς. Διότι αριθμητικά υπήρχαν τα τμήματα στην Αιτωλοακαρνανία. Απλά δεν του άρεσαν του πρύτανη τα γνωστικά αντικείμενα και είπε να ισχυροποιήσει;(άλλο σύντομο ανέκδοτο) τη νέα Γεωπονική Σχολή με αντικείμενα του γούστου του πρυτανικού του συμβουλίου.
Όσον αφορά την τήρηση των υποσχέσεων που δόθηκαν το 2013 από τον τότε πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών κύριο Παναγιωτάκη γιά διατήρηση των τμημάτων του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας που συγχωνεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών, φυσικά δεν τηρήθηκε τίποτα. Διότι και τα 3 τμήματα Διοίκησης και Διαχείρισης με αγροτοοικονομική κατεύθυνση που λειτουργούσαν στο Αγρίνιο τότε, σήμερα δεν υπάρχει κανένα. Κι ας αφήσουμε γιά το συνολικό ισοζύγιο στο Νομό που μαζί με τα τμήματα του Μεσολογγίου και της Ναυπάκτου έφταναν στα 9 το 2018. Αν λοιπόν δούμε τί προστέθηκε και τί αφαιρέθηκε από τα τμήματα του Νομού, βλέπουμε ότι αφαιρέθηκαν συνολικά 5(9-4=5). Και μένουν οι τοπικοί άρχοντες και βουλευτές της Αιτωλοακαρνανίας ότι κλέψανε κι από πάνω το τμήμα Γεωπονίας από την Αμαλιάδα γιά να πετυχαίνουν και η κυβέρνηση και ο πολύς πρύτανης το διαίρει και βασίλευε μεταξύ των τοπικών αρχών των Νομών και να είναι κι από πάνω κιόλας γιατί επιπλέον μία σοβαρή σχολή αναπτύσσεται σε ένα νομό κι όχι σε δύο και μάλιστα όχι όμορους, που πρόβλεπε ο νόμος Γαβρόγλου.
Το θέμα όμως είναι αλλού. Μπορεί ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας να σηκώσει μία Γεωπονική Σχολή που ιδρύθηκε με διαχρονική ευθύνη των καθηγητών του Πανεπιστημίου Πατρών μετά από 50 ολόκληρα χρόνια; Μπορεί να λειτουργήσει εύρυθμα εκεί μία τέτοια σχολή όταν α)πολύ κοντά λειτουργεί οργανωμένο με εργαστήρια και πολλά μέλη ΔΕΠ και παλιό τμήμα Γεωπονίας στην Άρτα εδώ και πολλά χρόνια και β) ο νομός Αιτωλοακαρνανίας σ’ όλη αυτή την περίοδο άλλαξε πληθυσμιακά από καθαρά αγροτικός σε αστικό και έχασε πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού του λόγω μετανάστευσης. Το τελευταίο ειδικά το είχε διαγνώσει έγκαιρα από τις αρχές του 21ού αιώνα τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και περισσότερο εκείνη της Ν.Δ. που ίδρυσαν σχολές με αγροτοοικονομική κατεύθυνση στο Αγρίνιο.
Επιπλέον, οι γενιές που θα φοιτούσαν σε μία Γεωπονική σχολή σήμερα είναι συνταξιούχοι και οι νέοι ούτε που θέλουν ν΄ ακούσουν γιά χωράφια και αγροτική παραγωγή. Άρα μάλλον καλύτερα η Γεωπονική να αναπτυσσόταν στην Ηλεία και να ιδρυόταν μία σχολή Οικονομικών και Διοίκησης στο Αγρίνιο και το Μεσολόγγι όπως εξάλλου πρόβλεπε και ο σχεδιασμός του αείμνηστου Σισσούρα από το 1985.
Μπροστά λοιπόν σ’ αυτό το αρνητικό ενδεχόμενο ήδη των πρώτων 4 χρόνων λειτουργίας τους στην Αιτωλοακαρνανία, είδε ο πρύτανης ότι αυτά τα τμήματα δεν προσελκύουν κόσμο αλλά γι’ αυτό δεν τους φταίει τάχα η ΕΒΕ που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά βαθύτατοι δημογραφικοί λόγοι κι ότι οι χαμηλές βάσεις τους μειώνουν το πολύτιμο κύρος του σεβαστού του Πανεπιστημίου.
Κι έτσι, άρχισε να χειρουργεί όπως ήξερε με την παλιά του τέχνη κόσκινο. Και αφαίρεσε τον τομέα της Ζωικής Παραγωγής από το τμήμα Ζωικής Παραγωγής, Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών, υποβαθμίζοντάς το στο τμήμα Ιχθυοκαλλιέργειας που λειτουργούσε γιά 40 χρόνια ως ΑΤΕΙ με επιτυχία. Αλλά αυτός ο τομέας που θα αναβάθμιζε πραγματικά και τη Σχολή και την περιοχή είναι που απαιτεί περισσότερα κονδύλια, εργαστήρια κλπ. κι εκείνος ήθελε να πετύχει γρήγορα αποτελέσματα χωρίς μεγάλο κόστος. Έτσι, πορεύτηκε με τους καθηγητές που είχε γιά να δείξει ότι έχει τμήμα με πολλούς καθηγητές κι όχι θνησιγενές. Έτσι, η Ζωική Παραγωγή που ήταν το επιπλέον γιά το τμήμα, παραμερίστηκε. μόνο και μόνο γιά να δείξει ότι είναι γεμάτο από καθηγητές κι ας είναι αυτοί προσανατολισμένοι σε έναν κλάδο κι όχι σε όλη τη Ζωική Παραγωγή. Από την άλλη προπαγάνδιζε ότι αντικείμενα όπως η Μουσειολογία και η Διαχείριση Πολιτισμικού Περιβάλλοντος δεν μπορούν να υπάρξουν αυτόνομα κι έτσι τα έκλεισε γιά να μη μεταφερθούν γι’ αυτά οι πόροι στην Ηλεία αλλά να πάνε όλοι στην Αχαϊα.
Από την άλλη, ενεργώντας τελείως ανεύθυνα, άλλαξε τρεις φορές το αντικείμενο του τμήματος Περιβάλλοντος σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις κι από Διαχείρισης Περιβάλλοντος το έκανε Μηχανικών Περιβάλλοντος κι από Μηχανικών Περιβάλλοντος το έκανε Αειφορικής Γεωργίας. Νομίζει ότι οι υποψήφιοι ή οι ενεργοί φοιτητές αυτών των τμημάτων είναι πειραματόζωα ή αφελείς; Ποιός λογικός φοιτητής θα επέλεγε ή θα επιλέξει ένα τμήμα που αλλάζει περιεχόμενο συνέχεια τα τελευταία 4 χρόνια; Κι όλα αυτά όχι γιά να στηρίξει τάχα τη Γεωπονική, αλλά γιά να φέρει στο τμήμα τον κρίσιμο αριθμό των καθηγητών. Όλα γιά τους καθηγητές. Τίποτε γιά τους φοιτητές και τις οικογένειές τους. Πού είναι η δήθεν αξιοπιστία και σοβαρότητα του Πανεπιστημίου Πατρών;
Τώρα, που πλησιάζουν εκλογές, όχι μόνο βουλευτικές, αλλά και αυτοδιοικητικές και πρυτανικές, πετάει σε συνεργασία με την κυβέρνηση το “τυράκι” της ίδρυσης της Κτηνιατρικής γιά να “τσιμπήσουν” οι ιθαγενείς και να αρχίσουν πάλι να φιλονικούν γιά το ποιός θα πρωτοπάρει αυτό το τμήμα. Γιά να δείξει ότι ενδιαφέρεται τάχα γιά τη Γεωπονική της Αιτωλοακαρνανίας. Έχουμε ξαναπεί επανειλημμένα σε παρεμβάσεις μας γιατί δε θα ιδρυθεί η Κτηνιατρική στην Αιτωλοακαρνανία. Και μάλλον καλύτερα έτσι γιατί και πολυδάπανη θα είναι σε σχέση με τη Νομική και το ΤΕΦΑΑ και θα διχαστούν πάλι οι Αιτωλοακαρνάνες.
Η κίνηση που πραγματικά θα βοηθήσει τη στήριξη της Γεωπονικής στην Αιτωλοακαρνανία και θα βοηθήσει την τοπική ανάπτυξη δεν είναι ούτε η ίδρυση της Αειφορικής Γεωργίας(αντικείμενο με αέρα κοπανιστό), ούτε η ίδρυση τάχα της 3ης Κτηνιατρικής γιά να φέρει φοιτητές απ’ όλη την Ελλάδα στην περιοχή, αφού είναι λίγοι εκείνοι στη Δυτική Ελλάδα που ενδιαφέρονται γιά τέτοια αντικείμενα. Είναι η ένταξη στο Πανεπιστήμιο Πατρών του τμήματος Δασολογίας-Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος που είναι θνησιγενές λόγω ένταξής του στο Γεωπονικό που απέχει 4 ολόκληρες ώρες από το Καρπενήσι, ενώ από το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι είναι πολύ κοντά. Να ζητήσουν οι τοπικοί άρχοντες σχολές σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής κι όχι σύμφωνα με τα μεγαλεπήβολα σχέδια του πρύτανη και των ηγετικών ομάδων των κομμάτων. Να σπάσει επιτέλους την αλυσίδα μεταρρυθμίσεων κι εμμονών που αφαίρεσε τη νεολαία από την ύπαιθρο και την έφερε σπουδαγμένη στις πόλεις χωρίς όμως γη, εργαλεία και κυρίως χωρίς εργασία. Να σπάσει αυτήν την αποτυχημένη και βίαιη προσπάθεια αστικοποίησης που έγινε στη Δυτική Ελλάδα και υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά το Πανεπιστήμιο Πατρών.